شب حمید سمندریان با سخنانی از رضا کیانیان، حامد بهداد، احمد ساعتچیان و محمودرضا رحیمی برگزار شد.
به گزارش سینماسینما، این برنامه به کوشش مجله بخارا و با همکاری آکادمی سمندریان به انگیزه سالروز درگذشت این هنرمند در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر برپا شد.
در آغاز این نشست که شامگاه شنبه ۲۴ تیر ماه برگزار شد، علی دهباشی، مدیر مسئول مجله بخارا سابقه همکاری سمندریان را با این مجله در برگزاری برخی از شبهای بخارا از جمله شب دورنمات روایت کرد.
قرار بود نخستین سخنران برنامه رضا کیانیان باشد اما از آنجاکه او بهتر دیده بود محتوای صحبت خود را تغییر دهد و از دیدی انتقادی به ویژگیهای سمندریان بپردازد، سخنرانی او به پایان برنامه موکول شد.
بدین ترتیب احمد ساعتچیان که در چند نمایش از آثار سمندریان به ایفای نقش پرداخته، با ارایه توضیحاتی درباره فعالیتهای آکادمی سمندریان در دوران بعد از کرونا، از جمعآوری بخشی از اسناد مربوط به این هنرمند خبر داد.
این بازیگر گفت: آنچه از استاد بر من تاثیر گذاشت، جدای از بازیگری، نگاه ایشان به زندگی و مقولات گوناگون هنری بود. استاد همیشه به ما میگفت باید سماجت کنید و از من مطالب را بگیرید.
ساعتچیان سپس یکی از یادداشتهای سمندریان را درباره تئاتر خواند.
در ادامه تصاویری از سخنرانی حمید سمندریان که دانشآموخته تئاتر در آلمان بود و به ادبیات نمایشی این کشور تسلط داشته، در شب دورنمات که سالها پیش از سوی مجله بخارا برگزار شده بود، پخش شد.
سپس محمودرضا رحیمی، کارگردان و مدرس تئاتر یادداشت خود را درباره سمندریان خواند.
او با ابراز خوشنودی از برپایی این برنامه در عین حال حسرت خود را بیان کرد که سمندریان هرگز در سالنی که به نامش نامگذاری شده، نمایشی اجرا نکرد.
رحیمی در این یادداشت به برخی مشکلات تئاتر از جمله سانسور اقتصادی و نیز تحریم تئاتر از سوی برخی فعالان این حوزه که سبب رکود سالنهای نمایش شده، پرداخته بود.
در ادامه، تصاویری دیگر از سمندریان پخش شد و بعد از آن، حامد بهداد، یکی دیگر از بازیگرانی که نزد سمندریان شاگردی کرده، به عنوان سخنران بعدی، مطالبی را درباره شور و شوق سمندریان به کار تئاتر بیان کرد.
بهداد با اشاره به شوق سمندریان که در تصاویر باقی مانده از او هم دیده میشود، گفت: ظلم بزرگی است که بعد از پخش این تصاویر و با آن همه هیجانی که استاد داشت، با آن همه دانش او و زبان سهل و ممتنعش، من صحبت کنم، استادی که همه دانشجویانش میتوانستند از دانش او بهرهمند شوند. معجزهای است که کسی بتواند به صورت قطرهچکانی، آموزههای فراوان خود را از تئاتر به افراد گوناگون بیاموزد و همه آنان درک درستی از آن داشته باشند.
این بازیگر افزود: معجزهای است که کسی چون او راه را برای درک همه گروههای سنی از تئاتر باز میگذارد ، کسی که این چنین درباره درام میدانست و درک عمیق خود را از هنر تئاتر به همه مخاطبان منتقل میکرد.
او ادامه داد: ظلم بزرگی است که بعد از این تصاویر استاد، کسی مانند من درباره او صحبت کند. اما این تصاویر چه زیبا بود، گویی با دیدن آنها، این فاصله کم شد و احساس کردم دوباره در کلاس استاد هستم. این نوستالژی در عین غم انگیز بودن، زیباست.
بهداد با اشاره به بازیگران پرشماری که شاگردان سمندریان بودهاند، افزود: از زیر دستش هزاران بازیگر درآمدند! چگونه با چنین دانشی، این همه هنرجو را تحمل کرد و قطره چکانی به آنان تئاتر یاد داد. این صبر او در آموزش بسیار است.
او با تاکید بر اشتیاق همیشگی سمندریان برای زندگی و تئاتر یاداوری کرد: چقدر امید به آینده داشت! چقدر زیبا انسانسازی و روند آلوده شدن به گناهکاری و نابودی را به دانشجویانش آموزش داد. با چه عشقی همه اینها را یاد میداد و میشد تمام این احوالات را در کلاسهای او تجربه کرد.
بهداد در پایان گفت: حقیقتا نمیدانم چرا از من برای سخنرانی در این برنامه دعوت شده است چون صلاحیتش را ندارم مگر اینکه کار خود استاد بوده باشد.
رضا کیانیان نیز به عنوان آخرین سخنران برنامه با ابراز خوشنودی از حضور جوانان در این نشست گفت: از حضور این همه جوان بسیار حیرت زدهام . خیلی از شما ممکن است استاد سمندریان را ندیده باشید اما حضورتان در این برنامه، به این معناست که حمید سمندریان زنده است.
این بازیگر که در چند نمایش سمندریان بازی کرده است، اضافه کرد: او همیشه حیرتزده بود. حیرت یکی از وجوه آفرینش و خلق هنری است. وقتی به همه چیز جهان عادت کنیم، دیگر حیرتزده نمیشویم. در حالی که جهان سرشار از شگفتی است و سمندریان یکی از بزرگترین الگوها در این زمینه بود. او همیشه حیرت میکرد و عادت نمیکرد و مثل یک جوان همیشه شور و حال داشت.
کیانیان با بیان خاطرهای از بازیاش در نمایش «بازی استریندبرگ» که اواخر دهه ۷۰ با کارگردانی سمندریان اجرا شده بود، افزود: در جایی از نمایش باید به بینهایت خیره میشدم. سالها بعد وقتی آقای سمندریان در بستر بیماری افتاد، به پیشنهاد همسرش، هما روستا که همبازی من در آن نمایش بود، بنا شد دوباره آن نمایش را اجرا کنیم. قرار تمرین را گذاشتیم و آقای سمندریان در بستر بیماری هم با انرژی درباره نمایش حرف میزد و کشف کرده بود کارکتری که من نقشش را بازی میکردم، به جای بینهایت، به مرگ خیره میشود.
این بازیگر که دانشجوی سمندریان بوده است، ادامه داد: بهتر است به جای توصیف خوبیهای او که همه انجام میدهند، از ایشان انتقاد کنیم.
وی ادامه داد: دورهای عصر غولها بود. مثلا فیلسوفانی بزرگ میآمدند و کسی جایگزین آنان نبود. با رفتن آنان، دیگر غولی نبود. آقای سمندریان یکی از آن غولها بود و هنوز هم هست چون امروز شما اینجا هستید. در کشور ما در میان متولدان دهه ۱۰ و ۲۰ یکسری غول داشتیم و نمیتوانستیم آنان را نقد کنیم در حالیکه اگر فهم نقد نداشته باشیم و خود را نقد نکنیم، روزی همه به ما میخندند چون بتپرست شدهایم.
کیانیان اضافه کرد: یکی از بزرگانی که اجازه نقد او را نداشتیم، استاد سمندریان بود در حالیکه خود او انتقادپذیر بود و همچنان از کار جهان حیرت میکرد.
این بازیگر با یادآوری بازیاش در نمایش «ازدواج آقای می سی سی پی» کار سمندریان ادامه داد: استبداد کارگردانی، ویژگی بدی است . هرچند کارگردان تعیینکننده است، اما استاد سمندریان چنان در کار غرق میشد که گاه کنترل خود را از دست میداد.
کیانیان گفت: آقای سمندریان خدای تحلیل نقش و نمایشنامه بود و همواره جزییاتی حیرتانگیز را در نقش کشف میکرد اما ایراد بزرگ او، بیتوجهی به طراحی و دیگر عناصر اجرا بود در حالیکه نمایش فقط بازیگری نیست. بازیگر مفاهیم نمایشنامه را به تماشاگر منتقل می کند و این کار را به کمک نور و صحنه و دیگر وجوه کار، انجام میدهد اما متاسفانه حمید سمندریان به دکور اعتقادی نداشت و به تاثیر آن در نمایش بیتوجه بود. برعکس علی رفیعی که اول دکور را میسازد و بعد ما بازیگران را به داخل آن میکشاند.
او با تاکید بر اینکه برای پیشرفت، باید بزرگان را نقد کنیم، خاطرنشان کرد: اگر امروز غولی در جهان دیده نمیشود، به این دلیل است که پر از غول هستیم و همه خیلی چیزها را میدانیم. امروزه مهمترین نکته این است که چگونه از آگاهیهای خود خلاقانهترین استفاده را داشته باشیم.
او با اشاره به اینکه اگر انتقاد نکنیم، عقب میمانیم، به علی دهباشی پیشنهاد کرد که شبهایی را به نقد کردن اختصاص بدهد.
بعد از پخش تصاویری از مراسم بزرگداشت سمندریان در سال ۸۸ ، کاوه سمندریان، فرزند حمید سمندریان و هما روستا، با قدردانی از حاضران و برگزارکنندگان برنامه ، خاطرههای کوتاهی از پدرش تعریف کرد.
او گفت: پدرم مرا بر آن داشت تا رشتهای غیر هنری بخوانم و شغلی به جز کار هنری داشته باشم . او همیشه میگفت در فضای هنری کار با شرافت خیلی سخت است.
کاوه سمندریان افزود: توصیه پدرم به من، حفظ آکادمی سمندریان بود تا سنت آموزشی آن از بین نرود. امروز خوشحالم که او نمرده بلکه در شاگردانش تکثیر شده و گوشههایی از عشق او به تئاتر در آنان وجود دارد. این هنر در آنان زندگی میکند و امیدوارم هر یک از ما یک پله آن را به جلو ببریم.
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- شب قهرمان در سینمای ایران
- شب وقایعنگاری بخارا
- بزرگداشت محمدرضا اصلانی و رونمایی از کتاب «اصلانی به روایت اصلانی»/ محمدرضا اصلانی: آنچه حاصل این سالهاست نه حاصل یک رنج بلکه حاصل یک جنگ عظیم اس
- شب محمدرضا اصلانی در خانه هنرمندان ایران
- با بازی لیلا حاتمی و حامد بهداد؛ «پیر پسر» برگزیده روتردام شد
- درخواست از وزیر ارشاد برای تعطیل نکردن انجمن صنفی عکاسان تئاتر ایران/ حمید جبلی: ما در حال زندگی با مرگ هستیم!
- آیین یادبود بیتا فرهی در خانه هنرمندان ایران برگزار شد/ پاسداشتی برای بانوی خاص سینمای ایران
- دیوار کوتاه رضا کیانیان در ماجرای فوت ناصر طهماسب
- «گیج گاه» نامزد سه جایزه جشنواره پالرمو شد
- گفتگو با عادل تبریزی کارگردان «گیجگاه»/ سینمای ایران هیچ مراقبتی از هنرمندان واقعی خود نمیکند
- داوران هشتمین مسابقه عکس سینمای ایران معرفی شدند
- رضا کیانیان در زادروز خود با موزه سینما مطرح کرد؛ آغوشم برای همکاری با جوانان همیشه باز است
- در نشست هفته جهانی موزه و میراث فرهنگی در موزه سینما مطرح شد: کیارستمی میگفت مدیون رزمندگان و جانبازان شیمیایی هستیم/ موزهها باید زنده بودن و زندگی را به جامعه منتقل کنند
- «قهوه ترک» از سوم خرداد به فیلمنت میآید/ معرفی بازیگران سریال
- بازگشت رضا بابک به دنیای تئاتر
پربازدیدترین ها
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
آخرین ها
- جایزه بزرگ جشنواره کازابلانکای مراکش به «برندهها» رسید
- ۲ انیمیشن ایرانی به جشنواره معتبر انسی راه یافتند
- «رُخ» بهترین مستند جشنواره فیلم مسکو شد
- «آوای ابرها» به جشنواره کاریبتونز کلمبیا راه یافت
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
- خانواده قاتل از «بیبدن» شکایت میکنند؟
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟