فیلمساز مولف آلمانی در گفتگویی از تجربیاتش در کن و نیز فیلم جدید مستندش با عنوان «پاپ فرانسیس، مردی با کلام خودش» حرف زد.
به گزارش سینماسینما، به نقل از هالیوود ریپورتر، ویم وندرس کارگردان مولف آلمانی تاکنون ۹ فیلم در بخش رقابتی جشنواره فیلم کن داشته است و جایزه بهترین کارگردانی را برای «بالهای اشتیاق» در سال ۱۹۸۷ و جایزه بزرگ داوری را برای «بسیار دور، چنین نزدیک!» در سال ۱۹۹۳ و نخل طلای کن را سال ۱۹۸۴ برای «پاریس، تگزاس» دریافت کرده است. او سال ۱۹۸۹ رییس هیات داوران کن هم بوده است.
کارگردان ۷۲ ساله میگوید: دیگر حسابش از دستم در رفته که چند بار در کن بوده ام.
این چهره مشهور امسال با مستندی با عنوان «پاپ فرانسیس: مردی با کلام خودش» که ۱۳ ماه می برای نخستین بار در بخش خارج از رقابتی در کن به نمایش درآمد، در جشنواره حضور دارد.
وندرس در گفتگو با هالیوود ریپورتر درباره حضورش در کن و فیلم جدیدش صحبت کرد.
بهترین خاطره شما از بردن نخل طلای کن چیست؟
– در مراسم سال ۱۹۸۴ همه افرادی که باید جایزه میگرفتند به ردیف در پشت صحنه ایستاده بودند. جایزهها میآمدند و میرفتند. بهترین کارگردان، نه. بهترین فیلمنامه و بازیگر هری دین برنده نشد. فقط نخل طلای کن مانده بودند و تنها من و جان هیوستون که در بخش رقابتی برای «زیر آتشفشان» حضور داشت، مانده بودیم. ما آنجا نشسته بودیم و من با خودم فکر میکردم کداممان جایزه میبریم؟ من یا تو؟ بعد نوبت نخل طلا رسید و «پاریس تگزاس» بود که برنده شد و او به من یک لبخند بزرگ زد. بعد او جایزهاش را گرفت که ما نمی دانستیم قرار است جایزه یک عمر دستاورد هنری را دریافت کند. پشت صحنه پیشنهاد کرد چطور است نخلهایمان را عوض کنیم؟ که البته نکردیم.
هیچ خاطره بدی از کن دارید؟
– در مراسم شصتمین سالگرد در سال ۱۹۹۷ ما «پایان خشونت» را نشان دادیم که در پایین شهر لسآنجلس فیلمبرداری کرده بودیم. جای خیلی سخت و خطرناکی بود اما در جریان فیلمبرداری مشکلی پیش نیامد ولی وقتی داشتیم در جشنواره کن روی فرش قرمز میرفتیم به ما دستبرد زدند. همسرم و تهیه کنندگان هم با من بودند. آنها کیفهای پول و هر چه داشتیم گرفتند و رفتند. هیچ کس چیز دیگری با خودش نداشت چون داشتیم به جشن میرفتیم. هیچ چیز جز رژ لبها برایمان نماند.
چه پیشنهادی برای افرادی که اولین بار به کن میروند، دارید؟
– آمادگی این را داشته باشند که هیچ جایزهای نگیرند. بیشتر فیلمهایی که به کن میروند هیچ جایزهای نمیبرند. داوران هم میتوانند خیلی متفاوت باشند. داوری میتواند بیرحمانه باشد. بنابراین با خودت میگویی «دیگر هیچ وقت به اینجا برنمیگردم». من چنین حسی داشتم. اما کن برای من خیلی خوب هم بود.
آیا فیلم پاپ شبیه به مستندهای شما درباره هنرمندان است؟
– نه. شیوهای که به کار گرفتم این بود که کاری به کار زندگینامه او نداشتم. اصلا نمیخواستم فیلم زندگینامهای باشد. این فیلم درباره یک فرد نیست، فیلمی درباره امیدها و آرزوهای یک فرد برای کلیسا و نوع بشر است. نمیخواستم فیلمی با تمرکز بر گفتگو با دیگران داشته باشم. میخواستم او خودش صحبت کند در یک موقعیت چشم در چشم.
چه چیزی از او موجب شگفتی شما شد؟
– ما همدیگر را چهار بعداز ظهر ملاقات کردیم. البته، من همه چیزهایی را که او گفته بود یا نوشته بود خوانده بودم بنابراین انگار او را کامل میشناختم اما بازهم یک سورپرایز ایجاد شد. برایم خیلی عجیب بود که او چگونه کاملا تنها آمد، بدون هیچ محافظی بدون هیچ وابستهای، یک فرد کاملا آماده فقط برای گفتگوی خودمان. او گوشی همراه نداشت، خیلی مراقب بود و شخصا به تک تک اعضای گروه سلام کرد و کاملا برای هر کسی که آنجا بود یا بعد میآمد، وقت میگذاشت و با همه یکسان رفتار میکرد.
آیا هیچ اشارهای به جنجالهای کلیسایی مثل رسواییهای جنسی هم کردید؟
– به همه اینها توجه کردیم. او از هیچ چیز شرمنده نمیشد. میتوانستم با او ۱۰ ساعت حرف بزنم. اما بعد از ۲ ساعت و نیم من کات میدادم و می دانستم هیچ کس نمیتواند بیش از ۹۰ دقیقه متمرکز باشد و این زمان مفید برای همراه بودن با یک نفر است و به همین دلیل برخی از مسایل کوتاهتر از آنچه باید مورد توجه قرار گرفتند اما همه به انتخاب من بود. واتیکان در مورد هیچ چیز مخالفتی نکرد و این من بودم که کات نهایی را دادم.
از نمادهای مسیحی در فیلمهایتان استفاده کردهاید …
– هر هنرمندی اساسا تجربیات خودش را دارد و تجربیات روحانی و معنوی خیلی مهم هستند. البته می توانید، تصمیم بگیرید که یک زندگی کاملا مخالف با این سبک داشته باشید. من سال ۱۹۶۸ یک دانشجوی تندرو بودم و اصلا از دین روی برگرداندم. در دهه ۱۹۸۰ یک چرخش دوباره کردم و دیدم که واقعا دین را از دست نداده بودم. من خیلی از مرگ پدرم متاثر شدم، از این که میدیدم بدون ترس با مرگ رودررو شده و در واقع با برخی پیشبینیها و شادی به استقبال آن میرود برای من یک تجربه باورنکردنی بود.
منبع: مهر
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «روزهای عالی»؛ روزمرگیهای یک نظافتچی تنها
- «روزهای عالی»؛ یک بیانیه تند علیه مدرنیته و کاپیتالیسم
- سینماسینما/ دیدار مارتین اسکورسیزی و ویم وندرس در جشنواره برلین
- بازی با سایهها/ نگاهی به فیلم «روزهای عالی»
- ویم وندرس در جشنواره لومیر: در قلب و روحم یک رمانتیک آلمانی بودم
- ۵ شانس اصلی اسکار بینالمللی امسال کدام کشورها هستند؟
- جشنواره توکیو با ویم وندرس افتتاح میشود
- انتخابی از میان ۱۲ فیلم/ فیلم ویم وندرس در فهرست نهایی آلمان برای اسکار ۲۰۲۴ قرار گرفت
- ویم وندرس جایزه لومیر را میگیرد
- ویم وندرس رئیس هیات داوران جشنواره فیلم توکیو شد
- اسکورسیزی با پاپ دیدار کرد/ یک فیلم دیگر درباره مسیح در راه است
- اصغر فرهادی در یک فیلم جشنواره کن/ «اتاق ۹۹۹» و سوالی کلیدی درباره سینما
- مراسم جوایز آکادمی فیلم اروپا امروز برگزار میشود/ Eo برگزیده دانشجویان
- مهدی شامحمدی: اکران آنلاین تاثیری بر تعداد مخاطبان مستند نداشت/ مستند اجتماعی همیشه پر مخاطب است
- بازخوانی یک قتل از پیش طراحی شده/ نگاهی به مستند «ترور سرچشمه»
نظر شما
پربازدیدترین ها
- یادداشت محمد حقیقت؛ چه کسی به نخل طلا نزدیک میشود؟/ درباره فیلم اول کارگردان زن فرانسوی
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
آخرین ها
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- میراث نفرینشده/ نگاهی به فیلم «پنجه آهنین»
- «استودیو جیبلی ژاپن» برنده دومین نخل طلای افتخاری جشنواره کن
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد؛ هنرمند اگر جهانبینی داشته باشد خفه نخواهد شد
- معرفی داوران دو بخش مستند و نماهنگ جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- اکران آنلاین غیرمنصفانه و ناعادلانه است/ چرا «کاپیتان» قربانی شد؟
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- محصول ۵۲ میلیون دلاری سینمای کره؛ ورنر هرتسوگ صداپیشه انیمیشن بونگ جونهو میشود
- قهرمانی مقتدرانه تیم ملی کشتی فرنگی در رقابتهای آسیایی با حمایت همراه اول
- «مجنون آن لیلی» هفته آینده روی صحنه میرود
- اولین حضور بینالمللی «چوپان» در یک جشنواره آلمانی
- بزرگداشت اصغر فرهادی در جشنواره کلمبیایی
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- داوران بخش فیلمهای داستانی کوتاه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی معرفی شدند
- «آنیتا، گمشده در اخبار» بهترین انیمیشن کوتاه کلیولند شد/ واجد شرایط رقابت در اسکار
- در چهل و دومین دوره؛ «انگشت طلا» ۶ جایزه از جوایز فیلم هنگکنگ را برد
- مرور آثار داریوش مهرجویی در مسکو
- «تمساح خونی» ۴۰ روزه ۱۰۰ میلیاردی شد
- نگاهی به مینی سریال رژیم
- چرا فیلمهای نوستالژی دهه شصتی همچنان محبوب هستند؟
- نیکی مظفری و بهنام شرفی همبازی شدند/ رونمایی از پوستر نمایش «مرگ با طعم نسکافه»
- راهیابی«پیچ تاریخی» به جشنواره بینالمللی فیلم مسکو
- ساخت مستند فرمانده لوطی ها آغاز شد
- اکران «قویدل» در هنر و تجربه
- «نگین سیاه» محمدعلی سجادی بهترین انیمیشن جشنواره سنتمونیکا شد
- والتر هیل با یک فیلم نوآر برمیگردد/ ادامه بزن بزن در ۸۴ سالگی
- سینمای ایران مسافر کره جنوبی شد
- استخدام ۳ قهرمان کشتی کشور در همراه اول
- «بعد از رفتن» و «روایت ناتمام سیما» مسافر مسکو شدند