احمدرضا درویش گفت: اقتصاد فعلی سینمای ایران در خانهها و خیابانهای سعادتآباد حبس شده است و کسی حاضر نیست سری به چادرهای عشایر بزند یا روی لنچ فیلم بسازد. ما الان بیش از تعداد انگشتان یک دست صنف تهیه کنندگی داریم ولی به اندازه انگشتان یک دست تهیه کننده حرفه ای نداریم. سینمای ایران حرفه ای نیست، تجربی است.
به گزارش سینماسینما، در یکصد و بیست و پنجمین برنامه سینماتک خانه هنرمندان ایران و در سومین روز از هفته فیلم دفاع مقدس که با همکاری گروه سینمایی هنر و تجربه در خانه هنرمندان ایران برگزار میشود، چهارشنبه اول مهر فیلم «کیمیا» ساخته احمدرضا درویش به روی پرده رفت. در ادامه احمدرضا درویش، هارون یشایایی تهیهکننده فیلم و شاهین امین منتقد سینمایی، به نقد و بررسی فیلم نشستند.
در این برنامه، درویش به یاداوری نقش یشایایی در سینمای ایران پرداخت و گفت: یشایایی بزرگ سینمای ایران است. خلاء شیوه مدیریت او که منجر به آثاری همچون هامون، ناخدا خورشید، اجارهنشینها و.. شده است، امروز بهشدت احساس میشود. یکی از آسیبها و مشکلات سینمای ایران، عدم وجود چنین نگاه و شیوه مدیریتی است. یشایایی جزو معدود تهیهکنندگان سینمای ایران است که علاوه بر تسلط بر مولفههای مدیریت کلاسیک و حرفهای، از مولفههای بومی و فرهنگ داخلی بهخوبی آگاه است. تسلط و شناخت او از سینما و هنر فراتر رفته و مسائل فرهنگی، سیاسی و اجتماعی را دربر میگیرد. طرح «کیمیا» نیز از دل گفتگوهای مداومی که بین ما وجود داشت بیرون آمد. در واقع عظمت کیمیا، از عظمت تهیهکننده آن است. به نظر من سینمای ایران نه حرفهای بلکه تجربی است، چرا که کماکان متکی بر فیلمساز است نه بر تهیهکننده و مالک اثر. جوایزی که در سطح جهانی کسب میکنیم نیز بر اساس رفتار تجربهگرایانه است. سینما بهعنوان یک صنعت، مولفههای خاص خود را نیاز دارد و زمانی که الگوهایی همچون یشایایی را بهشکل متکثر داشته باشیم، میتوان گفت به سمت حرفهای شدن حرکت کردهایم.
درویش افزود: اقتصاد فعلی سینمای ایران در خانهها و خیابانهای سعادتآباد حبس شده است و کسی حاضر نیست سری به چادرهای عشایر بزند یا روی لنچ فیلم بسازد و این به هزینههای فیلمسازی برمیگردد. کماکان و با وجود چندین صنف در حوزه تهیهکنندگی، سینمای ایران دولتی مانده است. ما الان بیش از تعداد انگشتان یک دست صنف تهیه کنندگی داریم ولی به اندازه انگشتان یک دست تهیه کننده حرفه ای نداریم. اگر وجود سینما برای کشور و دولت خوب است، پس هزینههای آن را هم خود دولت بپردازد. در وضعیت شتر گاو پلنگ فعلی، گرفتاریها و هزینههای سینما بر دوش بخش خصوصی است اما فواید و پُزش برای دولت. اگر دولت قصد دارد در تمامی لایههای سینما تصدیگری داشته باشد و حتی تا حد تصدیگری مدرسه سینما پیش میرود، پس خود نیز باید تمام هزینههای آن را بپردازد. باید پرسید فلسفه وجودی این اصناف چیست و به سمت حل این تناقض پیش رفت. سینما زمانی حرفهای میشود که در ارتباط با نیازهای مردم، نسبتی تعریف شده با دولت در حد هماهنگی با قوانین داشته باشد. چنین سینمایی که از درون خود ارتزاق کند، میتواند به سمت استقلال و هویتمندی حرکت کند. تا زمانی که این اتفاق نیفتاده، اصناف سینمایی مدام باید از دولت، مطالبهگر مطالباتی باشند که در سینمای دولتی سی سال اخیر انباشته شده است.
شاهین امین ضمن توصیف «کیمیا» بهعنوان یکی از نخستین فیلمهای سینمای جنگ که به اثرات جنگ میپردازد، به طرح پرسشی در خصوص چگونگی در پیش گرفتن این رویکرد به جنگ پرداخت.
درویش پاسخ داد: اصولا فیلمسازی در خصوص دفاع مقدس که مهمترین تجربه تاریخ معاصر ماست، نمیتواند اثرات آتی آن در زیست اجتماعی مردم را نادیده بگیرد. آثار سینمایی بزرگ جهان در مورد جنگ، پس از پایان جنگها ساخته شدهاند و سازندگان آنها نیز افرادی بودهاند که لزوما تجربه مستقیمی از آن جنگها نداشتهاند. امروز در سینمای ایران فیلمسازانی قوی و مجرب داریم که آرزوی ساخت فیلم در این زمینه دارند اما آن دوره را بهطور مستقیم تجربه نکرده و قادر به انجام این کار نیستند. باید به چرایی این عدم توانایی پرداخت. باید پرسید چرا فیلمسازی در زمینه دفاع مقدس صرفا در دو سه نفر حبس شده و نسلهای بعد چگونه میتوانند به این عرصه ورود کنند؟ در این میان باید دوباره به نقش مدیریت و تهیهکنندگی نیز اشاره کرد. حضور یشایایی در «کیمیا» در ویترین نبود ولی او در تکتک سلولهای فیلم و تمام لحظات آن حضور دارد. این جنس فیلم نیاز به چنین مدیریتهایی دارد و امروزه چون اقبالی برای این شکل از تولید و اینگونه فیلمسازی وجود ندارد، از مدیریت فردی مثل یشایایی محروم هستیم.
پس از آن یشایایی به روند ساخت «کیمیا» اشاره کرد و گفت: هر فیلم در نهایت شناسنامه کارگردان آن محسوب میشود. «کیمیا» نیز علاوه بر فیلمبرداری درخشان محمود کلاری و بازی شرافتمندانه خسرو شکیبایی، محصول زحمات درویش است. ویژگی مهم درویش در سینمای جنگ آن است که به این موضع تعلق خاطر داشته و با آن زندگی میکند. در سینمای جنگ ایران عمدتا فضایی تصویر شده که گویی این جنگ در مکان دیگری اتفاق افتاده است. در حالیکه جنگ به زندگی روزمره مردم گره خورده و اثرات آن به ۸ سال جنگ محدود نمیشود. جنگ چه قبل از وقوعش و چه در حین و پس از آن، بخشی از زندگی انسانها محسوب میشود. بنابراین در سینمای جنگ نمیتوان به نمایش توپ و تانک کفایت کرد. خرمشهر بعد از اینهمه سال هنوز خرمشهر نشده است. آیا باید لب شط نشست و برای نابودی آن گریه سر داد؟ در تاریخ ۴۰۰ سال اخیر ایران، صرفا در این نبرد بود که حتی یک وجب از خاک ایران کم نشد و این به نقش تاریخی و ایثارگرانه نسل جوان و آرمانگرایی برمیگردد که از تودههای مستضعف و فقیرترین اقشار جامعه سر بر آورده بودند.
یشایایی در ادامه سخنان درویش گفت: نباید تغییر شرایط نسبت به ۲۰ سال پیش را فراموش کرد. آدمهای فعال در این عرصه نیز به کل دگرگون شدهاند و تعصب کاری هر روز کمتر میشود. در آن دوره آدمی مثل خسرو شکیبایی را داشتیم که با دست شکسته حاضر شد به بازی در «کیمیا» ادامه دهد چرا که مردمی را در نظر داشت که در جنگ کشته و مجروح شده بودند. امروز دیگر خسرو شکیبایی را نداریم که نسبت به کار دلسوز باشد. جایگزین او کسانی شدهاند که حتی قراردادهای سفت و سخت هم نمیتواند آنها را به کار متعهد کند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- دلنوشته احمدرضا درویش برای ابوالفضل شاهکرم
- پیام تسلیت سینماگران و روزنامهنگاران خطاب به احمدرضا درویش
- احمد رضا درویش «درخشش» را می سازد
- فیلم «رستاخیز» از جشنواره چندین جایزه گرفت اما یک روزه از اکران پایین آمد! از این تناقض خنده دارتر داریم؟!
- اظهارات درویش درباره «رستاخیز»:مشکل فیلم فراتر از گمانهزنی رسانهای است
- «رستاخیز » در توقیف، «درویش» در سکوت/ گزارش تحلیلی روزنامه ایران
- حرف های احمدرضا درویش درباره وضعیت اکران فیلم رستاخیز
- «رستاخیز» مورد تحسین عربها/ فیلمی که در ایران اکران نشد، جایزه بزرگ جشنواره بغداد را گرفت
- احمدرضا درویش و هارون یشایایی روی پوستر کیمیا برای شکیبایی چه نوشتند؟
- واکنش احمدرضا درویش به فیلم محمد رسول الله(ص)
- حاتمیکیا، درویش و سینایی به خانه هنرمندان میآیند
نظرات شما
پربازدیدترین ها
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- پایان فیلمبرداری «خالد» در زیگورات
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
آخرین ها
- پایان فیلمبرداری «خالد» در زیگورات
- معرفی آثار راه یافته به بخش فیلمنامه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- امیر جدیدی، منصور بهرامی میشود
- زیر پوست شهر/ نگاهی به سریال «افعی تهران»
- هیات داوران جشنواره فیلم کن معرفی شدند/ گلادستون، کورئیدا و بایونا در فهرست
- هفته دوم «مجنون آن لیلی» هم به سانس فوقالعاده رسید/ «فین جین» پرمخاطب ترین نمایش عمارت نوفللوشاتو شد
- حسام منظور به سراغ دراکولای برام استوکر میرود
- بزرگداشت بهرام شاه محمدلو برگزار میشود
- جایزه جشنواره هندی برای «انتقام تیرهروزان»
- بستههای مکالمه پرتخفیف همراه اول بهمناسبت روز ملی خلیجفارس
- به تو هم سخت میگذرد؟/ نگاهی به فیلم «منطقه تحت نظر»
- معرفی پروژه جدید کارگردان «باربی»؛ گرتا گرویگ «نارنیا» را میسازد
- معرفی داوران جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- اختتامیه دومین دوره جشنواره «عروسکخونه»/ پیشکسوتان و فعالان عرصه کودک به سمت احیای نمایشهای عروسکی میروند
- عسگرپور: از جانب مدیران کم تسلطِ سطحینگر، مورد حمله قرار میگیریم که شما از فروش فیلمها خوشحال نیستید/ از کجا به کجا رسیدیم!
- پخش سریال «حشاشین» در ایران ممنوع شد
- همراه اول حامی برگزاری ششمین رویداد ایران اکسپو
- حضور معاون وزیر حملونقل و زیرساخت ترکیه در غرفه همراه اول
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- جایزه بزرگ جشنواره کازابلانکای مراکش به «برندهها» رسید
- ۲ انیمیشن ایرانی به جشنواره معتبر انسی راه یافتند
- «رُخ» بهترین مستند جشنواره فیلم مسکو شد
- «آوای ابرها» به جشنواره کاریبتونز کلمبیا راه یافت
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
- خانواده قاتل از «بیبدن» شکایت میکنند؟
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
عالی گفته دمش گرم