پانصد و چهل و هشتمین برنامه سینماتک خانه هنرمندان ایران دوشنبه ۲۳ مرداد ماه ساعت ۱۷ به نمایش فیلم «در شب پرسه میزنیم و در آتش بلعیده میشویم» به کارگردانی گی دبور محصول ۱۹۷۸ اختصاص داشت. پس از نمایش این فیلم، نشست نقد و بررسی آن با حضور پوریا جهانشاد (پژوهشگر و منتقد سینما) با عنوان «هنر به مثابه زیست رادیکال» برگزار شد. اجرای این برنامه برعهده سامان بیات بود.
به گزارش سینماسینما، پوریا جهانشاد در ابتدای این برنامه با اشاره به نقل قولی از آگامبن گفت: دیدن این فیلم مانند آثار دیگر این فیلمساز، آسان نیست. به این فیلم نه به صورت یک ساخته سینمایی بلکه باید از دریچه دیگری نگاه کرد. فیلم یک اثر سینماتوگرافیک نیست و به این قصد ساخته نشده است؛ افقی که کارگردان به عنوان یک استراتژیست و نظریهپرداز انقلاب تعریف کرده، این است که از ما بخواهد به صورت فیلم به معنی مرسوم به آن نگاه نکنیم. این کاری است که من هم سعی میکنم در این جلسه انجام دهم.
او افزود: این کم لطفی به گی دبور است که بخواهیم آن را نقد و بررسی کنیم. او نه خود را هنرمند و نه فیلمساز میداند و نه علاقهای به این لیبلها دارد. ما عادت داریم که منزلت و تقدسی به یک چیزی به اسم هنر بدهیم، فارغ از کاری که آن اثر برای ما انجام میدهد. زیرا خلق از عدم، چیزی است که سبب شده تا ما آفرینش را برای آثار هنری به کار ببریم. من به جای اینکه به سراغ نقد فیلم بروم، به سراغ تاریخچه غیر خطی راجع به گی دبور میروم و در ادامه درباره فیلم و مسائل کلیدیای که در آن مطرح میشود صحبت میکنم.
این منتقد با بیان این پرسش که کدام نقاط جنبشهای هنری معاصر درباره نابودسازی هنر یا پیوند هنر با زندگی روزمره صحبت کردند، گفت: کارگردان این فیلم در سال ۱۹۵۲ فیلمی میسازد که در این فیلم نیز درباره آن صحبت کرده است؛ این فیلم هیچ تصویری ندارد اما با بهره گرفتن از تکنیکی خاص، مخاطب در آن نقلقولهایی را از لتریستها میبینید که گی دبور سال قبل عضو آن شده است. این فیلم بعد از مدتی متوقف شده و فیلمساز آن به شدت مورد شماتت قرار میگیرد.
جهانشاد در بخش دیگری از صحبتهایش بیان کرد: این ایده که هنر در نسبت با شهر که مرکز جنبشهای سیاسی است، تعریف میشود، از مطالعاتی بیرون میآید که مستقیما از ایدههای گی دبور (کارگردان این اثر) گرفته شده است.
این منتقد سینما در بخشی دیگری از صحبتهایش درباره فیلم «در شب پرسه میزنیم و در آتش بلعیده میشویم» گفت: فیلم در شروع با نریشنی آغاز میشود که از ذهنیت فیلمساز است. این نریشن قرار است فواصل بین تصاویر را پر کند و به شما توضیح دهد که اگر چیزی را میبینید معنای آن چیست و اگر چیزی را نمیبینید چه معنایی دارد. اما چنین اتفاقی رخ نمیدهد و ما در نگاه اول با یک دیالکتیک طرف میشویم.
او افزود: در صحنههای ابتدایی فیلم به ما چیزهایی داده شده و گفته میشود این کارمندان ماهری که ظاهرا رفاه برای آنها فراهم است، همه واقعیت نبوده و پشت آنها اتفاق دیگری در جریان است. اتفاقی که از آن با عنوان بردهداری مدرن یاد میشود. هرچه جلوتر میرویم، جنس تصاویر سخت و سختتر میشود. اما به طور کل قیاس کلیدی در این فیلم بین سینما و جامعه است. در واقع بین یک جور اغواگری تصویری و عناصر بصری با اتفاقی که در جامعه در حال رخ دادن است. ی دبور در این فیلم از انفعال و اغوا شدن تماشاگر صحبت میکند اما آن را در چارچوب همذاتپنداری بیان نمیکند. او به این موضوع اشاره میکند که ما چطور در حال نگاه کردن به زندگی خود از بیرون هستیم.
این پژوهشگر در ادامه عنوان کرد: ما در آن دوران با پدیدهای روبرو بودیم به نام نمایشهای واریته. در این مدل بخشهایی داشتیم که در قطار و مکانهایی از این دست تصویربرداری شده است. تصاویری که در زمان خود شما را اغوا میکرده است. مسئله نمایش نیز همان اتفاقی است که شما در آن اغوا شده و نمیتوانید از آن چشم بردارید. به نوعی مسحور تصویر یا بیتصویری میشوید. این اتفاقی است که گی دبور استدلال کرده و در جامعه اتفاق میافتاد. جامعه نمایش؛ جامعهای است که از فرط تصویر، بیتصویر است. بنابراین باید بگویم این فیلم مشخصا فیلمی راجع به کارکرد دو اصل امکان پذیر تدوین است و به ما میگوید که تدوین با ما چه کاری میکند.
او ادامه داد: صحنههایی که در این فیلم نشان داده میشود، از یک جایی مشخص نیست که داستانی است یا مستند یا چیزهای دیگر. چیدمان آنها به ما میگوید که همه اینها میتواند باشد ولی هیچکدام نیست. آنها تکرار هستند اما در خودشان، امکان و یگانگی دارند. از طرفی با توقف هم سرکار و داریم که مربوط به نماهایی است که قطع میشود اما با این وجود خوانش فیلمساز جلو میرود.
جهانشاد در بخش پایانی صحبتهایش گفت: ما در این فیلم با تصویر فینفسه مواجهیم. ما در عین حال که تصویرهای بسیاری میبینیم، هیچ تصویری را نمیبینیم و با یک بیتصویری مواجه هستیم. این دقیقا ارجاعی به جامعه نمایش است. فیلم به لحاظ رادیکالیزه کردن عناصر استلایی تدوین به ما، ماهیت جامعه نمایش را از خلال نمایشیترین حوزه یعنی سینما نشان میدهد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- نمایش فیلمتئاتر «کسی نیست همه داستانها را به یاد آورد» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- «پشت شیشه» در مستندات یکشنبه و «پاترپانچالی» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- «موشِت»؛ برسون پیامبر سینما است! / سینماگری که به جزییات اهمیت میدهد
- نمایش فیلمتئاتر «مکبث» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- فیلمتئاتر «دیکته»؛ داوود رشیدی هیچگاه زیر بار سانسور نرفت/ امید تنها راه نجات ما نیست، باید حرکت کنیم!
- نسخه مرمت شده «موشِت» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- نمایش فیلمتئاتر «دیکته» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- «یک میخ و چند کت» در مستندات یکشنبه و نسخه مرمت شده «دردسر هَری» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- نمایش فیلمتئاتر «روزنه آبی» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- نمایش فیلمتئاترهای شاخص در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- «چیزهایی که زمان با خود برد» در مستندات یکشنبه و «کوچک بزرگ» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- صمدیان: نزدیک شدن به دنیای هنرمند ایرانی بسیار دشوار است/ متیندفتری: متاسفانه مردم ما هنوز با عکس بیگانه هستند!
- «نبودنِ» علی مصفا در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- «چهره هنرمندان معاصر ایران» در مستندات یکشنبه و «وال استریت(۲): پول هرگز نمیخوابد» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- «آقای نویسنده زنده است»؛ ثبت سند تصویری از زندگی بهرام صادقی/ مشکل آرشیو و بایگانی داریم!
پربازدیدترین ها
- جزئیاتی تازه از داستان فیلم محمد رسولاف/ زندگی یک قاضی دادگاه انقلاب تهران در «دانه انجیر مقدس»
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با دبیر بخش ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن/ ما کشف میکنیم
- بازگشت مهران مدیری با یک سریال و شروعِ پیشتولید «پایتخت»
- آکتور ایرانی در شبکه آرته فرانسه
- تایید حکم ۸ سال حبس برای رسولاف
آخرین ها
- ایزابل هوپر رئیس هیات داوران جشنواره ونیز شد
- نگاهی به ظاهر جدید؛شنل پیروز می شود یا دیور؟
- آغاز تولید فصل چهارم «زخم کاری»؛ پخش فصل سوم پس از پایان «قطب شمال»
- بازگشت مهران مدیری با یک سریال و شروعِ پیشتولید «پایتخت»
- تایید حکم ۸ سال حبس برای رسولاف
- فیلم کوتاه «یک روایت دقیق» در جشنواره ایتالیایی
- در برنامه خط فرضی مطرح شد؛ سیاست و جنسیت، دوایر ممنوعه اصلی در فیلمهای کمدی
- فراخوان چهاردهمین دورهی جوایز ایسفا منتشر شد
- جایزه نتپک به «گیج گاه» رسید
- حضور «باگ» در جایزه آکادمی دانشجویی اسکار
- صدداستان؛ برنامه تازه سوینا/ انتشار سه داستان کوتاه با صدای باران کوثری
- اعضای سومین دوره هیات مدیره صنف تماشاخانههای ایران مشخص شدند
- آکتور ایرانی در شبکه آرته فرانسه
- جنون شکسپیری در زمانه ما/ نگاهی به فیلم «شاهلیر»
- «کتاب مستطاب سینما» در نمایشگاه کتاب
- کیانوش عیاری: «۸۷متر» از شبکه یک روی آنتن میرود
- باغ کتاب میزبان جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی شد
- تقدیر ویژه جشنواره اوبرهاوزن از فیلم کوتاه ایرانی
- «عامه پسند» اکران آنلاین میشود
- «عمو ماهیگیر» روی صحنه عمارت نوفللوشاتو
- حضور همراه اول در نمایشگاه بینالمللی اینوتکس ۲۰۲۴
- شکایت آموزش و پرورش از «افعی تهران»
- جزئیاتی تازه از داستان فیلم محمد رسولاف/ زندگی یک قاضی دادگاه انقلاب تهران در «دانه انجیر مقدس»
- دعوت گروه «فقر پشت پردهها» برای اعتصاب/ حقوق و بیمه کارکنان، چالش مدیران جشنواره کن
- در «تحریک کنندگان»؛ مت دیمون و کارگردان «بورن» در یک کمدی دزدی همراه شدند
- مدیرکل هنرهای نمایشی استعفا داد
- راهیابی «آمرغ» به جشنواره آسیای جنوبی مونترال
- حضور مرکز گسترش با ۲۲ کتاب در نمایشگاه کتاب تهران
- «دیوان تئاترال» روی صحنه میرود/ آغاز اجرای نمایش «مرگ با طعم نسکافه» با حضور مسعود کیمیایی
- صعود مقاومت ناپذیر و حیرت انگیز آقای کارگردان/ نگاهی به فیلم «چهارشنبه سوری» به مناسبت سالروز تولد اصغر فرهادی