سیروس میمنت معتقد است: همه آثاری که از صداوسیما برای جامعه ایرانی تولید میشود سیاه و سفیدند و فضای خانه ماتم زده و غمگین است و این مسائل تاثیر بد در ذهن مردم میگذارد. اگر جامعه شاد و سرزنده میخواهیم باید مانند محتواهای جدید شبکه نمایش خانگی، لوکیشنهای بد در سریالها را حذف کنیم.
به گزارش سینماسینما، سیروس میمنت بازیگر سینما و تلویزیون که اخیرا در فصل دوم رئالیتیشو «جوکر» به عنوان مهمان حضور داشته، از تاثیر تولید برنامههای رئالیتیشو و سریالهای طنز در جامعه میگوید.
میمنت در پاسخ به این سوال که کمبود آثار شاد در جامعه تا چه اندازه به چشم میآید و تولید این گونه از برنامهها در سلامت روان مردم چقدر اهمیت دارد، عنوان کرد: بهنظرم در حال حاضر مردم بیشتر از شبکه نمایش خانگی استقبال میکنند زیرا سریالهای تلویزیون با انتظارات و سطح توقع مردم فاصله زیادی دارد. هر کسی را که میشناسم بیشتر شبکه نمایش خانگی را دنبال میکند تا تلویزیون.
او ادامه داد: مردم دوست دارند محتوای شاد و طنز ببینند زیرا فضای جامعه به سمت غم و افسردگی رفته و مشکلات و دغدغهها روی دوش مردم سنگینی میکنند. مخاطبی که شب، خسته از مشکلات به خانه پناه میبرد قطعا دوست ندارد در زمان استراحت هم با مسائل ناراحت کننده روبرو شود. متاسفانه اکثر سریالهای تلویزیون با فضای بیمارستان و قبرستان، دعوا و چاقو کشی تولید میشوند.
این بازیگر با بیان اینکه سریالهایی که در گذشته تولید میشدند کیفیت بالایی داشتند و هنوز بعد از گذشت سالها و دههها هنوز مورد استقبال قرار میگیرند، گفت: سریالهای امروز یک هزارم گیرایی و جذابیت سریالی چون «خانه به دوش» که بر اساس طرحی از من و سعید آقاخانی در سال ۱۳۸۳ تولید شد را ندارند. باور کنید بعد از گذشت ۲۰ سال هنوز هم وقتی این سریال از تلویزیون پخش میشود جزو پر بازدیدترینها قرار میگیرد. در گذشته اگر سریال ملودرام هم ساخته میشد، صحنههای غم و غصه به جا بود و سراسر غم نبود. متاسفانه سریالهایی چون «خانه به دوش»، «متهم گریخت»، «خانه سبز» و… دیگر تکرار نخوهند شد.
میمنت با اشاره به اینکه مسئولان به جای اینکه هنرمندان و مخاطبان را به خود جذب کنند، بیشتر آنها را دور میکنند، عنوان کرد: خواسته یا ناخواسته در عصر فراصنعتی زندگی میکنیم و مجبوریم خودمان را با دنیایی که به سرعت تغییر میکند وفق بدهیم. در دنیایی که مردم حتی به طنز ۱۰ سال پیش وودی آلن هم نمیخندند انتظار دارید که جذب برنامههای افسردهکننده تلویزیون بشوند؟
این بازیگر با اشاره به خطرات افسردگی و فراگیر شدن آن در جامعه ایرانی گفت: اکثر بیماریهایی که در جامعه وجود دارد نشئت گرفته از همین مسائل است، مثلا زمانی که بیمار برای بیماری قند به دکتر مراجعه میکند دکتر میگوید که راه درمان، تنها حذف نان و برنج نیست، بلکه افسردگی و غصه، از نان و برنج هم بدتر است. اگر کسی حال و روحیه خوبی داشته باشد دچار بسیاری از بیماریها هم نخواهد شد. در شرایط خاصی هستیم که نیاز داریم مردم جامعه شادی، بگو بخند و معاشرت داشته باشند.
میمنت با اشاره به اینکه سریالهای جدید معاشرت را به مخاطبان آموزش نمیدهند، عنوان کرد: سریالهایی که امروز ساخته میشوند، معاشرت را به افراد آموزش نمیدهند. در ذهن افراد میگنجانند که جز افراد خانواده نباید به کسی اعتماد کرد و هر کسی ممکن است دزد یا قاتل از آب دربیاید. در سریال «نون خ» که سالها پخش شد و جزو آثار استثنایی صداوسیما محسوب میشود، تنها چیزی که در آن بسیار بارز بود، همین همگرایی و با هم بودنها است. افراد از صبح تا شب با هم مشکل داشتند اما شبها سر یک سفره بودند. متاسفانه ما قشنگیهای زندگی را از یاد بردیم.
این بازیگر با اشاره به پیشنهادات کاری جدید خود گفت: سریالهایی که از نوروز به بعد به بنده پیشنهاد شده طرح کلیشان هم مملو از غم و درد بوده و حتی رغبت نکردم فیلمنامههایشان را بخوانم. آثاری که برای جامعه ایرانی تولید میشود باید رنگ و لعاب داشته باشد، اما همه سریالها سیاه و سفیدند و فضای خانه ماتم زده و غمگین است. این مسائل تاثیر بد در ذهن مردم میگذارد. اگر ما جامعه شاد، سرزنده و با انرژی میخواهیم باید لوکیشنهای بد در سریالها را حذف کنیم و تا حد امکان از این مسائل دور شویم.
میمنت خاطر نشان کرد: در این شرایط مردم جامعه به برنامههایی چون «جوکر» خیلی نیاز دارند. باید از برنامهسازان شبکه نمایش خانگی ممنون باشیم که حداقل برای مردم سرگرمی به وجود آوردند. واقعا اگر شبکه نمایش خانگی نبود اکنون اوضاع مردم فاجعه بود.
این بازیگر ادامه داد: احسان علیخانی برای شادی دل مردم زحمت میکشد و در امر برنامهسازی تا امروز موفق عمل کرده است، امیدوارم که تعداد برنامهسازان این چنینی زیاد شود. اگر هنرمندانی چون رضا عطاران، مهران مدیری، سعید آقاخانی و… به این جمع اضافه و تشویق شوند، صنعت فیلم، سریال و حتی رئالیتیشو دستخوش تغییراتی فوقالعاده خواهد شد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- بازیگران ترکیهای «هزار و یک شب» چه کسانی هستند؟
- سریالهای جدید پیمان معادی، آیدا پناهنده و حامد عنقا در راه است
- «فرمول یک» با صدای کیکاووس یاکیده در نمایش خانگی
- «شغال»؛ دری به سوی فرهنگسازی
- تابستانِ ولرم پلتفرمها
- «شکارگاه» به طور مشترک از دو پلتفرم پخش میشود
- «صبحانه با زرافهها» به اکران آنلاین رسید
- سینماحقیقت در نمایش خانگی
- اکران آنلاین «زودپز» در شبکه نمایش خانگی
- تبعات کرونا و اختلافات حقوقی با برادران وارنر؛ اعلام ورشکستگی شرکت تولیدکننده فیلمهای «ماتریکس» و «جوکر»
- عرضه ۲۳۵ مستند در شبکه نمایش خانگی
- معمای پیچیده یک سریال؛ قسمت چهارم «تاسیان» بدون مجوز، منتشر شده است
- آیا «تاسیان» رفع توقیف شد؟
- آخرین وضعیت انتشار سریال «تاسیان»
- اقدام اعتراضی فیلیمو نسبت به توقیف سریالش؛ انتشار ۳ قسمت نخست «تاسیان» در یوتیوب
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
آخرین ها
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت
- فیلمـکنسرت «برندگان اسکار موسیقی» روی صحنه میرود
- معرفی برگزیدگان نوزدهمین جشنواره بینالمللی «سینماحقیقت»
- آکادمی داوری اعلام کرد؛ فهرست نامزدهای اولیه جوایز اسکار ۲۰۲۶/ نامزدی فیلمسازان ایرانی در دو بخش
- با رای منتقدان مجله IndieWire؛ آخرین ساخته جعفر پناهی در میان بهترینهای ۲۰۲۵
- شورای بازبینی فیلمهای سینمایی موافقت کرد؛ صدور پروانه نمایش برای پنج فیلم سینمایی
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «پیکار با پیکر»؛ پیکری در پیکار
- «غریزه»؛ عشق پرشور نوجوانی، عبور از ممنوعهها
- رابطه ظرف و مظروف
- «محکوم»؛ آغازی برای پایان
- میراثِ کودکی
- بازیگر «پاریس تگزاس» در فیلم تازه نادر ساعیور
- اکران نسخه مرمت شده یکی از فیلمهای مهم داریوش مهرجویی
- این فیلم انعکاس واقعیتهای زندگی آدمهاست/ لیلا حاتمی: حواس کسی به «قاتل و وحشی» نیست
- «ارس، رود خروشان» روایت فاتحان شهرهای رفته بر باد است
- اکران و نقد نمایندهی کانادا در اسکار در سینما اندیشه
- نگاهی به مستند «زیر درخت لور»؛ بیانیهای هنری درباره شکلی از رنج جمعی
- «پیکار با پیکر»؛ وقتی که سخن هرودوت بهانه فیلم میشود
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- یک جایزه و دو تقدیر برای فیلمسازان ایرانی در جشنواره الیمپیای یونان
- سینما ایران در آتش سوخت





