منتقد آمریکایی که ۲۵ سال درباره سینمای ایران و کیارستمی مینویسد گفت: «این سینماگر مولف همچنان در قلب و اذهان سینمادوستان سراسر جهان جایگاه بسیار مهمی دارد.»
گادفری چشایر منتقد سرشناس آمریکایی در یادداشتی به مناسبت اولین سال درگذشت عباس کیارستمی در نشریه «ایندی وایر» نوشت: «تصمیم دوباره به ادامه نگارش مستقل کتابی درباره سینمای ایران پس از این که سالهای آن را که کنار گذاشته بودم و جمعآوری کمکهای مالی مردمی برای تکمیل آن، اتفاقاتی بود که پس از یک رویداد وحشتناک اتفاق افتاد: مرگ عباس کیارستمی.
این اتفاق روز چهار جولای سال گذشته روی داد و یک شوک عمیق بود. میدانستم کیارستمی چند ماهی است در بیمارستان بستری شده اما اطلاعاتی کسب کردم که از شرایط بحرانی عبور کرده و رو به بهبود است. اگرچه به نظر میرسید بهبودی کامل او چند ماهی به طول بیانجامد اما او از قبل طرح ساخت فیلم جدید و بلندش را در چین برنامهریزی کرده بود حتی روی تخت بیمارستان آخرین تغییرات را روی آخرین ساختهاش «۲۴فریم» ایجاد میکرد.
مرگ ناگهانی او یک ضربه و شوک بود، نه تنها به دلیل این که او را یکی از بزرگترین هنرمندان قرن گذشته در هر مدیومی میدانم، بلکه به عنوان کسی که ربع قرن درباره آثارش مینوشتم. مهمتر آنکه او یک دوست خوب بود. زمانی که برای اولین بار در سال ۱۹۹۴ با او ملاقات کردم خیلی زود به هماهنگی و درک مشترک رسیدیم و فکر میکنم این حس مشترک به این دلیل بود که کیارستمی حس کرد ذکاوت و شوخ طبعی او را درک کردم.
زمانی که «طعم گیلاس» برنده نخل طلای کن شد و فیلم «باد ما را خواهد برد» شیر نقرهای ونیز را کسب کرد با کیارستمی بودم. اغلب با او در خانهاش در شمال تهران ملاقات میکردم و با هم درباره موضوعات گوناگون از سینمای جیم جارموش تا اشعار ویلیام کارلوس ویلیامز صحبت میکردیم.
زمانی که برای گذراندن یک تابستان کامل در تهران انتخاب شدم، سخاوتش بیپایان بود و به من اجازه داد مصاحبهای طولانی با او درباره تمام فیلمهایش داشته باشم. من و پسرش بهمن را با لندرورو درب و داغانش به یک سفر جادهای چهار ساعته به روستایی ویران برد، جایی که سه گانه «کوکر» را ساخته بود. میدانم که او با دیگر منتقدان نیز دوستی داشت اما کاری کرده بود که حس میکنم دوستی ما خاص است. آخرین باری که او را دیدم گفت: «تو را یکی از اعضای خانوادهام میدانم.»
تصمیمی که پس از شنیدین خبر درگذشت کیارستمی گرفتم به هیچ عنوان منطقی و با دقت نظر کامل نبود بلکه تصمیمی غریزی و لحظهای بود که فکر کردم باید این کتاب را تمام کنم و این اولین و بهترین چیزی است که فکر میکنم بتوان به او ادای احترام کنم.
در ابتدا، نگارش کتاب را به چند دلیل عمدتا حرفهای کنار گذاشته بودم. وقتی نیویورک پرس که برای بیش از یک دهه به عنوان منتقد ارشد سینمایی با آن همکاری داشتم با من قطع همکاری کرد؛ مت زولر سیتز یکی از دوستان و همکاران خوبم پیشبینی کرد این آغاز یک هشدار است و حق با او بود. در سالهای پس از آن تاثیر اینترنت به رسانههای کاغذی موجب شد، بسیاری از نویسندگان کار خود را به عنوان منتقد سینمایی از دست بدهند.
شخصا از این اتفاق خیلی نگران نشدم، گرچه این پدیده را یک اُفت فرهنگی قلمداد میکردم. سالهای پیش در آرزوی تقلید کردن از قهرمانم درموج نوی سینما فرانسه بودم تا با رسیدن به جایگاه خاصی به عنوان منتقد به فیلم سازی روی بیاورم، بنابراین کار برروی پروژههای گوناگون تلویزیونی و سینمایی مستند و درام را آغاز کردم. اولین اثرم که خوب از کار درآمد مستند «Moving Midway» بود، در این حین کتاب سینمای ایران همچنان ناتمام بود و هر روز از آن دور و دورتر میشد … تا مرگ عباس کیارستمی.
کتابی که هم اکنون در حال نگارش آن هستم با کتابی که ابتدا قرار بود، بنویسم متفاوت است. این کتاب ابتدا قرار بود درباره سینمای ایران باشد و مصمم بودم نام کیارستمی در عنوان نباشد چرا که متوجه نظر بسیاری از ایرانیان شدم که معتقد بودند شهرت کیارستمی به شکل ناعادنهای موجب در سایه قرار گرفتن دیگر فیلم سازان بزرگ ایران میشود.»
منبع:ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
آخرین ها
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
- اردیبهشتِ تئاتر شهرزاد با سه نمایش
- مستندی از «حمید سهیلی» در موزه سینما نمایش داده میشود