تاریخ انتشار:۱۳۹۵/۰۵/۱۲ - ۰۲:۲۹ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 22550

حسین سلطان محمدی

حسین سلطان محمدی

این روزها، نوشتار و تهمت و توهین یکی از نشریات، به هنرمندان، با دستاویزی بسیار ساده، باعث تعجب شده است. تعجب از این جهت که به اصطلاح با نام و نماد اسلامی این کار انجام شده است. اما آیا اسلامی که ما در دوران حیات خود آن را شناخته و به اصول آن تمسک جسته‏ ایم، با این رفتار، همسانی دارد؟

در هر جامعه ‏ای، تنوع دیدگاه و رفتار و عقیده وجود دارد و این موضوعی عام است. اما در همه این جوامع، نوعی وحدت رویه در باورهای دینی، قانونی و اخلاقی به چشم می‏ خورد. در جامعه ما هویت جمعی و انسجام اجتماعی با چه نشانه ‏هایی ارزیابی می‏شود؟ ما به قانون اساسی باید دل خوش کنیم و ارکان حاکمیتی موجود در آن، یا به گفتار و رفتار مراجع دینی متوجه باشیم یا به اخلاقیاتی که سینه به سینه و نسل به نسل منتقل شده و در آن، عناصر احترام اجتماعی و انفرادی برشمرده شده است؟ با چه میزان از نزدیکی به این اصول و با چه میزان دوری از آن، فامیل یا دشمن به حساب می‏ آییم؟

در سال‏های پس از انقلاب اسلامی، هرگاه رویدادی ناهمسان با ضروریات و اصول اجتماعی بروز پیدا می‏کرد، بی‏ درنگ با تلنگری از سوی رهبری انقلاب اسلامی، از ناهمسانی خارج می‏ شد. کمتر کسی تظاهرات علیه بدحجابی سال‏های جنگ را فراموش کرده است. تظاهراتی که با انتقال پیام امام خمینی(ره) از تریبون نمازجمعه، فروکش کرد. این نمونه برای ما در هر زمانی، باید مثالی از این باشد که فراتر از اقدام رهبری جامعه حرکت نکنیم. از رهبری فعلی جامعه هم نقلی دقیق داریم: «بعضى از همین‏هائى که در استقبالِ امروز بودندو … در این تریبون از آنها تعریف کردید، خانم هائى بودند که در عرف معمولى به آنها می‏گویند «خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد می ریزد. حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه، دل، متعلق به این جبهه است؛ جان، دلباخته به این اهداف و آرمان‏ هاست. او یک نقصى دارد.مگر من نقص ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقص‏ هاى این حقیر، باطن است؛ نمى‌بینند. «گفتا شیخا هر آنچه گوئى هستم / آیا تو چنان که می نمائى هستى؟». ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید. البته انسان نهى از منکر هم می‏کند؛ نهى از منکر با زبان خوش، نه باایجاد نفرت.» * اینها به ما چه می‏ گوید؟ غیر از بیان سیره عملی برای رفتار و کردار و چگونگی قضاوت؟

بر چه مبنایی حکم داده شده که این افراد مورد تهمت قرار گرفته و این هنرمندان ما، دل در گرو سلامت و اعتلای کشور ندارند؟ مگر همین ها نبودند که بارها در تقدیر از مدافعان حرم سخن رانده ‏اند؟ مگر همینان نبوده‏ اند که بارها دست‏بوس مادران شهدا و خانواده‏ های جانبازان بوده ‏اند؟ مگر از همینان نیستند که همچون ناصر تقوایی و مسعود کیمیایی و مرحوم کیارستمی و خیلی‏ های دیگر، دل در گرو ساخت اثری از جنگ داشتند و تقدیس‏ کننده بازماندگان جنگ؟ به دست اینها امثال شیار ۱۴۳، گیلانه، هور در آتش و … و حتی ایستاده در غبار، ساخته شده است – اگرچه همه فیلم‏ های اینان برای سلامت جامعه است و نه فقط مصداق های جنگی آن. و مگر در وانفسای نگرانی و اعتراض همه صاحبنظران از آثار سوء تصاویر غیرمجاز شبکه‏ های ماهواره‏ ای، آثار همین هنرمندان در سال جاری نبوده که میلیون‏ ها چشم را از ماهواره دور کرد و به سالن‏ های سینما کشاند تا آثار داخلی و مجاز ببینند و بر نشانه‏ های فرهنگی و دینی داخلی، چشم بدوزند؟ آیا اقدامات اینان، کم از حضور رزمی مدافعان حرم در زمانه فعلی و همه کسانی که در طول سال ه‏ای پس از انقلاب برای اعتلای ایران تلاش کرده‏ اند، بوده است؟ که به صرف یک تصویر، به صرف یک اصطلاحا «بدحجابی» نه‏ چندان گسترده، سخیف‏ ترین واژه را به اینان منتسب می‏ کنند؟

هنگامی که در سال‏های جنگ به جبهه می‏رفتیم، برای دفاع از همه ایرانیان، فارغ از هرگونه نزدیکی و دوری به آرمان‏ های انقلاب اسلامی بود. رفتیم تا همه در کنار هم و برای یک ایران متحد و متعقد، بمانیم. رفتیم تا همچون انگشتان یک دست که مانند هم نیستند اما با یکدیگر مشت محکمی دربرابر دشمن می‏ شوند، دربرابر دشمنان از هویت خود دفاع کنیم. ودر طول سال‏ های پس از انقلاب نیز، همواره دیده‏ ایم که در فراتر از مرزها، تولید و نمایش فیلم‏ های سینمایی ایرانی، نشانه آزادی اندیشه و فیلمسازی در ایران انقلابی بوده است وخنثی‏ کننده تبلیغات بیگانه و اکنون هم بسیاری از کانال‏ های ماهواره ‏ای، به صورت پیاپی در حال نشان دادن همین محصولات وطنی هستند و همانند مدافعان حرم که سنگر به سنگر، دشمن را از مرزها دور می‏ کنند، این فیلم‏ ها نیز ساعت به ساعت، شبکه‏ های ساخته‏ شده برای نابودی اندیشه‏ ای ما را، مسخر خویش می‏ کنند.

با چنین نمونه ‏ها و مصداق‏ هایی که هر کس می‏ تواند در ذهن خود یافته و ردیف کند، احساس شرم باید کرد که با ادعای اسلامی، نسبتی چنین نادرست و زشت به این بانوان و خانوده‏ های هنرمندان داده شده است و متأسف بود که در سال‏ های اخیر، به جای افزودن بر همبستگی اجتماعی، بر تفرقه و جدایی اجتماعی اصرار می‏ شود.

عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

نظر شما


آخرین ها