سینماسینما، شادی حاجی مشهدی
مهدویان در آخرین ساخته خود دست به تجربه مخاطره آمیزی زده است و گویی در لبه تیغ قدم برمی دارد. از این رو که هم می خواهد قطعات یک سازه ی بزرگ و مهم را با ابزار دم دستی و ساده سرهم کند و هم انتظار دارد نتیجه نهایی ضمن انتقال لحن، یک شاهکار قدر دیده و فرهیخته پسند هم باشد.
او در تلاش برای ایجاد تنوع در ژانرهایی که تجربه کرده، این بار از فرم و زیبایی شناسی می گذرد و بیشتر به گفتن حرف های مهمش بسنده می کند. اگر چه آرام تر شدن دوربین و تناسب قاب ها، مهمترین مشخصه ی رشد بصری و بلوغ نگاه کارگردانی اوست، اما در تدوین نماها به تاسی از پرگویی و تمپوی فیلم شلخته و کم درنگ عمل می کند!
در تصویر سازی از جهان فیلم، شاید بتوانید سیستم سختگیرانه و شبه کمونیستی حاکم بر یک کارخانه در حومه پایتخت را تصور کنید، مثل آنچه در ما به ازای بیرونی برای کارخانه «چسب هِل» اتفاق افتاده بود (در اگزوتیک ترین حالت این فقر و سو استفاده فریبکارانه سطوح حاکمه بالاتر، می توان حتی به جامعه بزرگتری همچون کره شمالی هم فکر کرد)، لباس های متحد الشکل، رنگ و رو رفته، سر و شکل چرک و بی پیرایه و طراحی لباس و صحنه که گویی متعلق به مکانی در گذشته ای دور است که زمان در آنجا از حرکت ایستاده.
حالا قصه ی آرزوی یک دختربچه از اهالی همین شهرک بی در و پیکر و کارگرنشین را بیرون بکشید.
این آرزو را آنقدر بزرگ کنید و مهم جلوه بدهید تا همه داشته ها و نداشته های قصه و آدم هایش را تحت الشعاع قرار بدهد. به این صورت که بشود هم لحن طنازانه و فانتزی جاری در فیلم را منتقل کرد و هم تلخ و کنایه آمیز سخن گفت.
اگر چه فضای بازیگوشانه و ریتم پر دیالوگ شیشلیک فرصت تنفس و تفکر را به تماشاگر نمی دهد، اما نکته سورئال فیلم آنجاست که این خطابه ها و طعنه های سیاسی و اجتماعی، با لودگی های رضا عطاران و شیطنت های پژمان جمشیدی و پرگویی های آشنای ژاله صامتی به مخاطب منتقل می شوند. مهدویان اگر چه از تسلط و تیپ سازی خوب هر سه بازیگر در بیان و بدن، بهترین بهره را می برد اما جای افسوس است که متن طنازانه ژوله ی صاحب سبک، تبدیل می شود به تکه های بی وقفه از شوخی های تکراری و قابل پیش بینی که اتفاقا کمتر اشک و خنده ای به لب می آورد و دست کم موتور مخاطب را تا نیمه فیلم گرم نمی کند.
در مرکز این هیاهو اضافه کنید شنیدن چندباره ی گزاره هایی را که روزگاری جزو فضیلت های دروغین و عوام فریبانه ی دهه شصت بودند؛ مثل قناعت، صرفه جویی، اطاعت، سپاسگزاری و تلاش بی چشمداشت و فداکاری برای زنده ماندن…
حالا فکر کنید همه این ها را دوباره و در پایان دهه نود می شنوید که از قضا شاید در شرایط کنونی به نظر امروزی و پرکاربرد هم به نظر برسند.
بی گمان در سال های اخیر مصداق این شعر که:
واعظان کاین جلوه در محراب و منبر میکنند
چون به خلوت میروند آن کار دیگر میکنند
برای همه ما آشناتر و ملموس تر شده است و مهدویان این بار به سبک گزارش های صدا و سیما (برنامه در شهر ) با کارگران بی نوای کارخانه پشم ایران (که درواقع پارچه شویی است تا پشم ریسی) مواجه می شود که از فقر به تنگ آمده اند اما برای روزی بخور و نمیر خود، هر خفتی را می پذیرند، در لباس و سبک زندگی در همان دهه شصت مانده اند و مجاز به آرزو کردن نیستند؛ که اگر رویای خود را واقعی بیابند و به دشواری تجربه اش کنند، باید چیزهای زیادی را در مقابل، از دست بدهند.
فیلم شیشلیک به شرط اکران در گیشه، خوب می فروشد و بی گمان با همین شکل و شمایل چند وجهی و پر حرف، موقعیت های بسیاری را برای تلاقی و تلافی فراهم می سازد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- آغاز اکران دو فیلم جدید/ رضا عطاران به سینما بازگشت
- دست برنده برای فرشته مرگ/ نگاهی روانشناختی به فصل دوم «زخم کاری»
- زنگ تفریح یک فیلمساز چیرهدست/ نگاهی به فیلم «ویلای ساحلی»
- آیا رضا عطاران رکوردهای فروش ۱۴۰۲ را میشکند؟
- رکوردزنی در شبکه نمایش خانگی
- سانسور عجیب در سریال زخم کاری که خبرساز شد
- دانههایی که سبز نمیشوند/ درباره اقتباس در «زخم کاری: بازگشت»
- «ویلای ساحلی» از مهر اکران میشود
- «ویلای ساحلی» کیانوش عیاری چه زمانی اکران میشود؟
- آغاز چالشها برای «دفتر یادداشت» رضا عطاران
- اولین عکس و اطلاعات سریال «دفتر یادداشت» رونمایی شد
- در گفتوگو با سینماسینما مطرح شد؛ حرفهای علی مردانه، برنامهریز مطرح درباره «آکتور»، کیمیایی و «برادران لیلا»
- فیلم کیانوش عیاری آماده نمایش شد/ رضا عطاران بر پرده سینما
- جدیدترین توضیح درباره ماجرای «شیرینی بله برون» و «شیشلیک» مهدویان
- «خوابم میاد» به شبکه نمایش خانگی آمد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
آخرین ها
- هفته دوم «مجنون آن لیلی» هم به سانس فوقالعاده رسید/ «فین جین» پرمخاطب ترین نمایش عمارت نوفللوشاتو شد
- حسام منظور به سراغ دراکولای برام استوکر میرود
- بزرگداشت بهرام شاه محمدلو برگزار میشود
- جایزه جشنواره هندی برای «انتقام تیرهروزان»
- بستههای مکالمه پرتخفیف همراه اول بهمناسبت روز ملی خلیجفارس
- به تو هم سخت میگذرد؟/ نگاهی به فیلم «منطقه تحت نظر»
- معرفی پروژه جدید کارگردان «باربی»؛ گرتا گرویگ «نارنیا» را میسازد
- معرفی داوران جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- اختتامیه دومین دوره جشنواره «عروسکخونه»/ پیشکسوتان و فعالان عرصه کودک به سمت احیای نمایشهای عروسکی میروند
- عسگرپور: از جانب مدیران کم تسلطِ سطحینگر، مورد حمله قرار میگیریم که شما از فروش فیلمها خوشحال نیستید/ از کجا به کجا رسیدیم!
- پخش سریال «حشاشین» در ایران ممنوع شد
- همراه اول حامی برگزاری ششمین رویداد ایران اکسپو
- حضور معاون وزیر حملونقل و زیرساخت ترکیه در غرفه همراه اول
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- جایزه بزرگ جشنواره کازابلانکای مراکش به «برندهها» رسید
- ۲ انیمیشن ایرانی به جشنواره معتبر انسی راه یافتند
- «رُخ» بهترین مستند جشنواره فیلم مسکو شد
- «آوای ابرها» به جشنواره کاریبتونز کلمبیا راه یافت
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
- خانواده قاتل از «بیبدن» شکایت میکنند؟
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!