سینماسینما، محسن جعفریراد
در روزهایی که برخی فیلم ها تبدیل شده به دورهمی بازیگران ستاره و هیچ سرو ته و طول و عرضی ندارد -عمق که بماند!- فیلمی مثل سرخپوست مانند خونی تازه در رگ های سینمای ایران عمل می کند و طبیعی است که باید به آن پرداخت و اسم آن دورهمی ها را هم حتی نیاورد، چون باعث اعتبارشان می شود!
سرخپوست از لحاظ کارگردانی و اجرا جزو بهترین های چند سال اخیر است و نشان می دهد نیما جاویدی زبان سینمای کلاسیک را دقیق فهمیده و اجرا کرده است. از طراحی صحنه سرشار از جزئیات که فراتر از دکور، به فضاسازی و بافت داستان کمک می کند تا بازی نوید محمدزاده که باز هم نشان می دهد، برخلاف برخی منتقدان که او را تکراری می خوانند چون درکی از جزئیات اجرای نقش ندارند -قبلا چه در زمان اکران فیلم عصبانی نیستم و چه در زمان جشنواره فجر سال گذشته، در ماهنامه فیلم، به طور مفصل درباره بازی های او نوشته ام که به هیچ وجه بازی تکراری ندارد- اینجا فاصله خود را از نقش به حداقل رسانده و با یک بازی ایستا، درونگرا و چهره ای که انگار یک «خشونت منجمد شده» است و این خشونت حتی در طرز راه رفتن او هم دیده می شود. هدایت درست محمدزاده به عنوان قهرمان داستان و درواقع تنها شخصیت محوری روایت،کار سختی است که جاویدی توانسته و کنش ها و واکنش های شخصیت را باورپذیر کرده است.یا فرم بصری که از بهترین های کارنامه هومن بهمنش است و تدوین فیلم که ریتم و ضرباهنگ روایتی با یک لوکیشن را به خوبی حفظ می کند.
تنها ضعف سرخپوست شاید پایان آن باشد. البته که شخصیت قهرمان داستان با فراری دادن زندانی که برای به دست آوردنش به آب و آتش می زند، انگار می خواهد خودش را «برنده» جلوه دهد، اما چنین موقعیتی،برای پایان روایتی مبتنی بر الگوی تعقیب و گریز ، کافی نیست. اگر کمی در اطلاع دهی فیلم به رابطه او و شخصیت پریناز ایزدیار بیشتر پرداخته می شد یا بیشتر به فردیت او قوام بخشیده می شد، در پایان فیلم هم، مخاطب به راحتی قبول می کرد که یک فرد نظامی و رئیس زندان با خلق و خوی وحشی و دیکتاتورمابانه به خاطر رابطه عاطفی و خواست و پسند معشوقه اش، یک زندانی را فراری داده است. در واقع قهرمان فیلم به آب و آتش زده تا زندانی مخفی شده را پیدا کند اما وقتی پیدا می کند، رهایش می کند و روی چرایی و چیستی این رها کردن باید بیشتر کار می شد. هر چند در شکل کنونی هم توی ذوق نمی زند، اما برای فیلمی که در اغلب اجزایش، نمره ممتاز می گیرد این شکل پایان بندی،معمولی جلوه می کند.
طبیعی است که در یک یادداشت آن هم در فضای مجازی که مخاطب عادت کرده سریع بخواند و رد شود، مجالی برای تحلیل جزئیات نیست اما در روزها و ماه هایی که دورهمی ستاره ها به عنوان فیلم جلوه داده می شود و هیچ رنگ و جنسی از سینما و روایت ندارد و فهم و شعور مخاطب را تا پایین ترین حد ممکن فرض می کنند، همین که درباره فیلم هایی مثل سرخپوست و امتیازهایش بنویسیم، رسالت خود را انجام داده ایم.
فیلمی که دکوپاژ و میزانسن سینماتیک -به معنی دقیق کلمه- دارد و یک روایت کلاسیک را برای مخاطب خاص و عام دلپذیر می کند. نشان می دهد که سینما فقط رئالیسم جعلی و تقلبی و دوربین روی دست و کپی کاری از امثال اصغر فرهادی نیست و می توان حتی در چنین شرایطی، فیلمی با حال و هوایی تازه و دیگرگونه ساخت. فیلمی برای عاشقان سینمای کلاسیک.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- جشنواره فریبورگ و نمایش ۵ فیلم کوتاه ایرانی
- «جنگل آسفالت» با بازی نوید محمدزاده و فرشته حسینی
- ماجرای بازیگری که در انتظار نوید محمدزاده بود؛ «من نوید نیستم!» به اجرا بازگشت
- دو جایزه جشنواره نیویورک برای «شب، داخلی، دیوار»
- جایزه بزرگ جشنواره کورش به «آیههای زمینی» رسید/ معرفی برگزیدگان
- حضور «شب، داخلی، دیوار» در آستانه اکران جهانی در جشنواره «کمرا ایمیج»
- رهایی در اوهام/ نگاهی به فیلم «تفریق»
- راهیابی «سیزده سالگی» به جشنواره مورد تایید اسکار و بفتا
- «تفریق»؛ به علاوه باران
- «تفریق» مانی حقیقی قاچاق شد
- درخشش «آکتور» در جایزه جهانی درامای سئول
- گفتگوی اختصاصی سینماسینما با بابک اسکندری/ «سلمان فارسی» چهرهپردازی با پنج اسکار را هم وسوسه میکرد
- ابد و صد روز/ نگاهی به فیلم «برادران لیلا»
- اختصاصی سینماسینما/ گفتگو با نیما جاویدی پس از جایزه سریز مانیا/ در هر واقعیتی بخشی از دروغ وجود دارد
- جایزه اصلی جشنواره ژنو به «شب، داخلی، دیوار» رسید
نظر شما
پربازدیدترین ها
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
آخرین ها
- جایزه جشنواره هندی برای «انتقام تیرهروزان»
- بستههای مکالمه پرتخفیف همراه اول بهمناسبت روز ملی خلیجفارس
- به تو هم سخت میگذرد؟/ نگاهی به فیلم «منطقه تحت نظر»
- معرفی پروژه جدید کارگردان «باربی»؛ گرتا گرویگ «نارنیا» را میسازد
- معرفی داوران جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- اختتامیه دومین دوره جشنواره «عروسکخونه»/ پیشکسوتان و فعالان عرصه کودک به سمت احیای نمایشهای عروسکی میروند
- عسگرپور: از جانب مدیران کم تسلطِ سطحینگر، مورد حمله قرار میگیریم که شما از فروش فیلمها خوشحال نیستید/ از کجا به کجا رسیدیم!
- پخش سریال «حشاشین» در ایران ممنوع شد
- همراه اول حامی برگزاری ششمین رویداد ایران اکسپو
- حضور معاون وزیر حملونقل و زیرساخت ترکیه در غرفه همراه اول
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- جایزه بزرگ جشنواره کازابلانکای مراکش به «برندهها» رسید
- ۲ انیمیشن ایرانی به جشنواره معتبر انسی راه یافتند
- «رُخ» بهترین مستند جشنواره فیلم مسکو شد
- «آوای ابرها» به جشنواره کاریبتونز کلمبیا راه یافت
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
- خانواده قاتل از «بیبدن» شکایت میکنند؟
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است