سینماسینما، محسن جعفریراد
در روزهایی که برخی فیلم ها تبدیل شده به دورهمی بازیگران ستاره و هیچ سرو ته و طول و عرضی ندارد -عمق که بماند!- فیلمی مثل سرخپوست مانند خونی تازه در رگ های سینمای ایران عمل می کند و طبیعی است که باید به آن پرداخت و اسم آن دورهمی ها را هم حتی نیاورد، چون باعث اعتبارشان می شود!
سرخپوست از لحاظ کارگردانی و اجرا جزو بهترین های چند سال اخیر است و نشان می دهد نیما جاویدی زبان سینمای کلاسیک را دقیق فهمیده و اجرا کرده است. از طراحی صحنه سرشار از جزئیات که فراتر از دکور، به فضاسازی و بافت داستان کمک می کند تا بازی نوید محمدزاده که باز هم نشان می دهد، برخلاف برخی منتقدان که او را تکراری می خوانند چون درکی از جزئیات اجرای نقش ندارند -قبلا چه در زمان اکران فیلم عصبانی نیستم و چه در زمان جشنواره فجر سال گذشته، در ماهنامه فیلم، به طور مفصل درباره بازی های او نوشته ام که به هیچ وجه بازی تکراری ندارد- اینجا فاصله خود را از نقش به حداقل رسانده و با یک بازی ایستا، درونگرا و چهره ای که انگار یک «خشونت منجمد شده» است و این خشونت حتی در طرز راه رفتن او هم دیده می شود. هدایت درست محمدزاده به عنوان قهرمان داستان و درواقع تنها شخصیت محوری روایت،کار سختی است که جاویدی توانسته و کنش ها و واکنش های شخصیت را باورپذیر کرده است.یا فرم بصری که از بهترین های کارنامه هومن بهمنش است و تدوین فیلم که ریتم و ضرباهنگ روایتی با یک لوکیشن را به خوبی حفظ می کند.
تنها ضعف سرخپوست شاید پایان آن باشد. البته که شخصیت قهرمان داستان با فراری دادن زندانی که برای به دست آوردنش به آب و آتش می زند، انگار می خواهد خودش را «برنده» جلوه دهد، اما چنین موقعیتی،برای پایان روایتی مبتنی بر الگوی تعقیب و گریز ، کافی نیست. اگر کمی در اطلاع دهی فیلم به رابطه او و شخصیت پریناز ایزدیار بیشتر پرداخته می شد یا بیشتر به فردیت او قوام بخشیده می شد، در پایان فیلم هم، مخاطب به راحتی قبول می کرد که یک فرد نظامی و رئیس زندان با خلق و خوی وحشی و دیکتاتورمابانه به خاطر رابطه عاطفی و خواست و پسند معشوقه اش، یک زندانی را فراری داده است. در واقع قهرمان فیلم به آب و آتش زده تا زندانی مخفی شده را پیدا کند اما وقتی پیدا می کند، رهایش می کند و روی چرایی و چیستی این رها کردن باید بیشتر کار می شد. هر چند در شکل کنونی هم توی ذوق نمی زند، اما برای فیلمی که در اغلب اجزایش، نمره ممتاز می گیرد این شکل پایان بندی،معمولی جلوه می کند.
طبیعی است که در یک یادداشت آن هم در فضای مجازی که مخاطب عادت کرده سریع بخواند و رد شود، مجالی برای تحلیل جزئیات نیست اما در روزها و ماه هایی که دورهمی ستاره ها به عنوان فیلم جلوه داده می شود و هیچ رنگ و جنسی از سینما و روایت ندارد و فهم و شعور مخاطب را تا پایین ترین حد ممکن فرض می کنند، همین که درباره فیلم هایی مثل سرخپوست و امتیازهایش بنویسیم، رسالت خود را انجام داده ایم.
فیلمی که دکوپاژ و میزانسن سینماتیک -به معنی دقیق کلمه- دارد و یک روایت کلاسیک را برای مخاطب خاص و عام دلپذیر می کند. نشان می دهد که سینما فقط رئالیسم جعلی و تقلبی و دوربین روی دست و کپی کاری از امثال اصغر فرهادی نیست و می توان حتی در چنین شرایطی، فیلمی با حال و هوایی تازه و دیگرگونه ساخت. فیلمی برای عاشقان سینمای کلاسیک.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- جشنواره فریبورگ و نمایش ۵ فیلم کوتاه ایرانی
- «جنگل آسفالت» با بازی نوید محمدزاده و فرشته حسینی
- ماجرای بازیگری که در انتظار نوید محمدزاده بود؛ «من نوید نیستم!» به اجرا بازگشت
- دو جایزه جشنواره نیویورک برای «شب، داخلی، دیوار»
- جایزه بزرگ جشنواره کورش به «آیههای زمینی» رسید/ معرفی برگزیدگان
- حضور «شب، داخلی، دیوار» در آستانه اکران جهانی در جشنواره «کمرا ایمیج»
- رهایی در اوهام/ نگاهی به فیلم «تفریق»
- راهیابی «سیزده سالگی» به جشنواره مورد تایید اسکار و بفتا
- «تفریق»؛ به علاوه باران
- «تفریق» مانی حقیقی قاچاق شد
- درخشش «آکتور» در جایزه جهانی درامای سئول
- گفتگوی اختصاصی سینماسینما با بابک اسکندری/ «سلمان فارسی» چهرهپردازی با پنج اسکار را هم وسوسه میکرد
- ابد و صد روز/ نگاهی به فیلم «برادران لیلا»
- اختصاصی سینماسینما/ گفتگو با نیما جاویدی پس از جایزه سریز مانیا/ در هر واقعیتی بخشی از دروغ وجود دارد
- جایزه اصلی جشنواره ژنو به «شب، داخلی، دیوار» رسید
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- تحسین امیر کوستوریتسا از فیلم سینمایی «دوار» در جشنواره فیلم روح آتش
- چهار مستند ایرانی در جشنواره هات داکس
- به انتخاب تماشاگران و به یاد شانتال آکرمن؛ ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن جایزه جدید میدهد
- رقابت «آنیتا، گمشده در اخبار» در جشنواره استانبول
- پایان تور کنسرت علیرضا قربانی در تهران
- تلفیق شادی و شایستگی؛ نگاهی به برنامه «آی نسیم سحری عید شد»
- همکاری دوباره با یونیورسال؛ کیلین مورفی وارد ماجراهای جنجالی زغال سنگ آمریکا شد
- نگاهی به سریال افعی تهران
- علی اصغر رضایی نیک درگذشت
- ۱۰ روز مانده به شروع اجرا؛ نمایشِ بهرام افشاری ۲ میلیاردی شد
- برنامه تعطیلی سینماها در شبهای قدر
- به کارگردانی مهیار علیزاده؛ بازیگران نمایش «و تو هم برنگشتی» معرفی شدند/ اولین حضور شمس لنگرودی در تئاتر
- کنسرت «علیرضا قربانی» / گزارش تصویری
- بهار «مولوی» با متن محمد چرمشیر آغاز میشود
- شروع فیلمبرداری فیلم «پیکی بلایندرز» از ماه سپتامبر با حضور کیلین مورفی
- الهه نوبخت داور بخش اصلی جشنواره هلند شد
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- تلاش برای تحریف تاریخ/ نگاهی به فیلم «پرویزخان»
- فریاد، فضیلت است/ یادداشتی بر فیلم «داگویل» با نگاهی به پرفورمنس «ریتم صفر» مارینا آبراموویج
- جورج میلر با «فیوریوسا» به کن میرود
- نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم با حمایت همراه اول در حال برگزاری است
- سفری به سوی ناشناخته ها
- فرامرز اصلانی درگذشت
- پوسترهای ۲ بخش جنبی جشنواره کن منتشر شدند
- جان تراولتا در یک فیلم درجه ۳ دیگر بازی کرد/ نمایش در آوریل
- عیدی همراه اول با سبدی از محصولات دیجیتال
- احمدرضا عابدزاده از عوامل «پرویز خان» شکایت کرد
- صدور پروانه نمایش غیرسینمایی برای ۴۱ اثر