در کشوری زندگی میکنیم که عادت داریم برای از دست رفتگان مرثیه سرایی کنیم؛ چنان مراسم باشکوهی برای مردگانمان برگزار میکنیم که تا مدتها زبانزد خاص و عام خواهد بود اما تا دلتان بخواهد آدمهای موفق را با زیرکی و باهوشی حذف میکنیم.موفقیتهای پی در پی اصغر فرهادی در مجامع بینالمللی را میبینیم اما به راحتی این افتخارات را نادیده میگیریم. هفتاد و یکمین جشنواره فیلم کن رسما با فیلم «همه میدانند» به کارگردانی اصغر فرهادی افتتاح شد. برای اولینبار فیلمی از یک فیلمساز ایرانی جشنواره معتبر کن را افتتاح کرد. «همه میدانند» ازجمله معدود فیلمهای افتتاحیه تاریخ جشنواره کن بود که در بخش رقابتی نیز حضور داشت. آن سوی دنیا برای یک فیلمساز ایرانی دست میزدند و هورا میکشیدند اما مسوولان سینمایی و خاصه هیات رییسه خانه سینما در ایران فقط نظارهگر بودند. یا جوایز ریز و درشتی که فیلمسازان جوان کشورمان از فستیوالهای معتبر جهانی کسب میکنند را میبینیم اما طوری وانمود میکنیم که انگار این جوایز کمترین اهمیتی ندارد.
همین چند هفته پیش بود که ناصر ملکمطیعی را در میان اشک و آه مردم کشورمان بدرقه کردیم در حالی که علم داریم ملکمطیعی تا وقتی که زنده بود او را از کمترینها منع کردیم. به محض اینکه این بازیگر فوت کرد با صدای رسا در مراسم تشییع جنازهاش به همدیگر پریدیم و سعی کردیم کوتاهی در زمان حیاتش را به گردن هم بیندازیم. درست بعد از فوت ناصر ملکمطیعی بود که رسانهها یک به یک نوشتند و زنگ خطر را به صدا در آوردند که ناصر ملکمطیعی رفت، زندهها را دریابیم اما دریغ که ما آدمها ذهن فراری داریم و به راحتی همهچیز را به دست فراموشی میسپاریم.
از کل مطلب بیان شده به اینجا میخواستم برسم که کیانوش عیاری هم یکی از همین اهالی مظلوم سینمای ایران است؛ فرقش با ناصر ملک مطیعی در این است که ملک مطیعی عمرش را در انزوا سپری کرد اما عیاری مطالبات خود را بیان میکند هرچند در برابر خواستهاش گوش شنوایی نیست و راه به جایی نمیبرد.
کارگردان فیلم «بیدارشو آرزو » این روزها خسته و نگران از سرنوشت دو فیلم خود نمیداند راه به کجا باید ببرد و در هر زمان به دنبال فرصتی است تا بتواند فیلمهای «خانه پدری» و «کاناپه» را از محاق و توقیف در بیاورد.
به نظر میرسد فیلم «کاناپه» او قربانی یک نوع لجبازی شده است و مسوولان سینمایی به لایههای غیرواقعی فیلم «خانه پدری» توجه بیشتری دارند تا موضوع قتل دختر در خانه. به هرجهت این دو فیلم اخیر این کارگردان نجیب سینمای ایران فعلا شرایط نمایش و داوری در جشنوارههای دولت ندارند.
اما این روزها که دستاندرکاران و متولیان خانه سینما در تدارک برگزاری بیستمین جشن بزرگ سینما هستند آیا نمیتوانند فرصتی را برای حمایت از یکسری فیلمسازان مطرحی چون کیانوش عیاری فراهم کنند و استثنا قائل شوند؟ خانه سینما یا همان جامعه اصناف سینمایی که توسط صنف و اهالی سینما اداره میشود هم این فیلمساز را محروم میکند؟ تعریف «حفظ و صیانت از حقوق مادی و معنوی دست اندرکاران سینما» در اساسنامه خانه سینما کجای عملکرد خانه سینما باید ببینیم؟
آیا ارزش و احترام و اهمیت کیانوش عیاری را با فیلمسازان دیگری که فیلمشان (هم پروانه نمایش و هم پروانه ساخت دارد) از کمترین اهمیت ساختاری برخوردار است صرف تبعیض قائل نشدن باید در یک کفه ترازو سنجید؟ تکلیف جشنواره فیلم فجر با خودش معلوم است و دیگر همه میدانند و همه میگویند که نگاه سیاسی بر آن حاکم است. اما جشن خانه سینما هم همینطور؟
مسوولان برگزاری جشن بزرگ سینمایی در تصمیمی جمعی بر آن شدند که امسال این مراسم را برای همراهی با مردم در شرایط بد اقتصادی کنونی کوچکتر از همیشه برگزار کنند و بودجه جشن را برای امور بیمهای و قسعلیهذا هزینه کنند اما آیا فیلمسازانی که عمرشان را برای این سینما سپری کردند جزو این مردم نیستند ؟ اگر همراهی با مردم به معنای توجه و حمایت معنوی است این حمایت مشمول فیلمسازان سینمایی که سهم عمده در ارتقا و اعتلای آن دارند، نباید بشود؟
اصلا اگر برای کیانوش عیاری تمایز قائل نشویم برای چه فیلمسازی باید از تبصره استفاده کنیم؟ مگر نه اینکه تبصره و بند را در شرایط خاص صادر میکنند؛ کیانوش عیاری در حال حاضر شرایط خاص ندارد؟
بهرام بیضایی که نیست. ناصر تقوایی در خلوت خود روزگار میگذراند. اصغر فرهادی را که نمیبینیم. کیارستمی را که به سادگی آب خوردن از دست دادیم. کیانوش عیاری با دو فیلم در محاق را هم کنار بگذاریم؟
از جهت دیگر تجربه نشان داده نگرانی مسوولان از اکران و توجه به فیلمهای حاوی مساله و خط قرمزی نه تنها محلی از اعراب نداشته بلکه آنها با حساسیت بیجهت خود نسبت به موضوع فیلم مربوطه اتفاقا موجبات تبلیغ را برای این فیلمها فراهم کرده وافکار عمومی را بیشتر در جهت تماشای فیلمها تحریک میکنند. فیلم «عصبانی نیستم» ساخته رضا درمیشیان نمونه چنین فیلمهایی است یا از کارگردان ارزشی مثالی بیاوریم؛ به رنگ ارغوان ابراهیم حاتمیکیا با چنان حساسیتی از این فیلم صحبت میشد که انگار با نمایش عمومی این فیلم قرار است چه اتفاق حادی بیفتد. جالب اینکه این فیلمها با حداقل واکنش و حتی میتوانیم بگوییم هیچ واکنشی از جانب مخاطب به نمایش عمومی درآمدند. ای کاش به یاد داشته باشیم عیاری از جمله فیلمسازان متعهد سینمای ایران است که تک به تک فیلمهایش بازتاب شرایط اجتماعی روز جامعه ایران است.
امید به اینکه نیاید روزی که صدای رسا بر علیه ندانم کاری خانه سینما بلند شود.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- گفتوگوی سینمایی نسلها/ نگاهی به مستند «موج نو»
- زنگ تفریح یک فیلمساز چیرهدست/ نگاهی به فیلم «ویلای ساحلی»
- آیا رضا عطاران رکوردهای فروش ۱۴۰۲ را میشکند؟
- یادداشت کیانوش عیاری درباره «جنگل پرتقال»؛ با ۶۰ هزار تومان، میلیونی لذت ببرید
- «ویلای ساحلی» از مهر اکران میشود
- «ویلای ساحلی» کیانوش عیاری چه زمانی اکران میشود؟
- فیلم کیانوش عیاری آماده نمایش شد/ رضا عطاران بر پرده سینما
- سریال کمال تبریزی در یکقدمی آنتن/ سریال عیاری از تلویزیون پخش نمیشود
- کیانوش عیاری: دنیا را با دوربین ۸ میلیمتری میدیدم
- گفتگوی اختصاصی سینماسینما با کیانوش عیاری/ اگر این سینما فروش داشته باشد غیرطبیعی است
- روحالله سهرابی مطرح کرد؛ آخرین وضعیت «کاناپه»، «برادران لیلا» و برگزاری جشنواره فیلم فجر
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای دو فیلمنامه
- «رکر» ساخته میشود/ کیانوش عیاری فراخوان بازیگری داد
- کیانوش عیاری تجربههای سینمایی خود را با علاقهمندان به اشتراک میگذارد
- کیانوش عیاری وجهه مهمی به سینمای آزاد داده است
نظر شما
پربازدیدترین ها
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- «نگین سیاه» محمدعلی سجادی بهترین انیمیشن جشنواره سنتمونیکا شد
آخرین ها
- در جشنواره فیلم کلاسیک؛ جشن ۳۰ سالگی «داستان عامهپسند»/ بازیگران گرد هم آمدند
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- میراث نفرینشده/ نگاهی به فیلم «پنجه آهنین»
- «استودیو جیبلی ژاپن» برنده دومین نخل طلای افتخاری جشنواره کن
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد؛ هنرمند اگر جهانبینی داشته باشد خفه نخواهد شد
- معرفی داوران دو بخش مستند و نماهنگ جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- اکران آنلاین غیرمنصفانه و ناعادلانه است/ چرا «کاپیتان» قربانی شد؟
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- محصول ۵۲ میلیون دلاری سینمای کره؛ ورنر هرتسوگ صداپیشه انیمیشن بونگ جونهو میشود
- قهرمانی مقتدرانه تیم ملی کشتی فرنگی در رقابتهای آسیایی با حمایت همراه اول
- «مجنون آن لیلی» هفته آینده روی صحنه میرود
- اولین حضور بینالمللی «چوپان» در یک جشنواره آلمانی
- بزرگداشت اصغر فرهادی در جشنواره کلمبیایی
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- داوران بخش فیلمهای داستانی کوتاه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی معرفی شدند
- «آنیتا، گمشده در اخبار» بهترین انیمیشن کوتاه کلیولند شد/ واجد شرایط رقابت در اسکار
- در چهل و دومین دوره؛ «انگشت طلا» ۶ جایزه از جوایز فیلم هنگکنگ را برد
- مرور آثار داریوش مهرجویی در مسکو
- «تمساح خونی» ۴۰ روزه ۱۰۰ میلیاردی شد
- نگاهی به مینی سریال رژیم
- چرا فیلمهای نوستالژی دهه شصتی همچنان محبوب هستند؟
- نیکی مظفری و بهنام شرفی همبازی شدند/ رونمایی از پوستر نمایش «مرگ با طعم نسکافه»
- راهیابی«پیچ تاریخی» به جشنواره بینالمللی فیلم مسکو
- ساخت مستند فرمانده لوطی ها آغاز شد
- اکران «قویدل» در هنر و تجربه
- «نگین سیاه» محمدعلی سجادی بهترین انیمیشن جشنواره سنتمونیکا شد
- والتر هیل با یک فیلم نوآر برمیگردد/ ادامه بزن بزن در ۸۴ سالگی
- سینمای ایران مسافر کره جنوبی شد
- استخدام ۳ قهرمان کشتی کشور در همراه اول