
رضا سخایی برنامه ریز و دستیار کارگردان ، با انتشار یادداشتی ،نکات مهمی را درباره جشنواره فیلم فجر مطرح کرده است .
به گزارش سینماسینما ،متن کامل این یادداشت به شرح زیر است :
جشنواره متعلق به سینماست،
سینما متعلق به جشنواره نیست.
اگر ما تعریف انقلاب را تحول بدانیم ،قطعا این تحول باید براساس دغدغه و نگرانی باشد .این نگرانی بدون دخالت منافع مردم هیچ فایده ای ندارد .یعنی اینکه هرنگرانی و هر دغدغه ای که خارج از منفعت جامعه و کلیت مردم باشد نامش دغدغه انقلابی نیست .چونکه انقلاب را مردم به راه انداخته اند و بنیانگذارش و در ادامه رهبر آن خودشان را خدمتگذار مردم می دانند .پس اگر جشنواره ای شکل گرفته است باید بر پایه و اساس همین انقلاب باشد ، این جشنواره می بایست در خدمت مردم باشد، آثارش همراه بادرد اجتماع و مردم و گوینده معضلات و گرفتاری های موجود در هر دولت و ساختاری باشد .
اگر معضلات را به شکلی دغدغه مند نشان دهیم آنگاه تاثیرش در جامعه مشخص می شود و افراد آرام آرام نسبت به پیرامون خود متعهد خواهند شد و اینجاست که حرف معمار انقلاب که گفته بود هنر دمیدن روح تعهد در کالبد انسانهاست معنی درست خودش را پیدا می کند.
سینما را اگر شاخه ای از هنر بدانیم حتما باید این دغدغه مندی در آثارش دیده شود و جشنواره فجر نبایدتبدیل به مسئله مهم سینماگران شود یعنی با دیدگاه حضور در جشنواره سراغ سینما نروند . در حال حاضر سینماگران حرفه ای تقویم کاری خود را بر اساس جشنواره تنظیم می کنند و اوج کاری سینماگران از اواسط تابستان تا اول زمستان می باشد .این یعنی آسیب و ضرر به سینمای حرفه ای .
وقتی حضور فیلمها در جشنواره فجر در اکران و نمایش آنها تاثیر مستقیم دارد قطعن تمامی سینماگران باید تمام نگرانی شان حضور در جشنواره باشد و مهمترین مسئله و نگرانی که همان سینماست کاملن فراموش می شود.
هرجشنواره ای سلائق و نگاه خاص خودش را دارد و هر دوره شکل دیگری پیدا می کند ، پس منفعت این است که ما خودمان را با جشنواره هماهنگ کنیم و این یعنی فاجعه .
در سینمایی که تولیدات آن سالانه بیش از ۶۰ الی ۷۰ فیلم است و مجموعا سی فیلم به جشنواره راه پیدا می کند و اکران فیلمهای باقی مانده در انتظار اکران آن سی فیلم حضور پیدا کرده است و این فیلمهای منتظر در طول سال ممکن است به اکران نرسند و یاحتی دو الی سه سال اکرانشان به عقب بیافتد .پس سرمایه گذاری در این سینما یعنی اشتباه و این همان آسیب مجدد به سینمای حرفه ای است .
وقتی سینمای مستقل و سرمایه مستقل آرام آرام از سینما دور شود عده ای فرصت طلب و سود جو با ظاهری موجه و انقلابی با استفاده از پول بیت المال و بودجه های دولتی و نمایش و تظاهر به نگرانی برای انقلاب ، آرام آرام خودشان را به عنوان فیلمساز به سینما قالب می کنند و آثارشان را با همین روش به جشنواره تحویل می دهند و نام و نانی برای خودشان فراهم می کنند .
آیا تا به حال تحقیق شده است از ابتدای انقلاب چه کسانی از طریق همین دروغها و نمایشهای انقلابی بودن از طریق جشنواره مطرح شده اند و بعد از اینکه جیبشان پر شده است آرام آرام در جایگاه مخالف قرار گرفته اند ؟ چه تعداد سینماگر این مدلی داشته ایم ؟ اکنون آنان کجا هستند ؟ پس جشنواره ای که سبب سودجویی اعتقادی و باند بازی سینمایی شودچه تاثیری می تواند در سینمای ایران بگذارد؟ نکند فراموش کرده ایم جشنواره به بهانه سینماست نه سینما به بهانه جشنواره .
در این انقلاب ،هرجریانی که می خواست خودش را کارمند و حقوق بگیر کند با سو استفاده از نام انقلاب ،یک ستاد برای خودش راه اندازی کرد و آرام آرام آن ستاد به شکل دفتری دائمی شد و کارمندان و حقوق بگیران آن بیشتر و بیشتر شدند. وقتی تعداد کارمندان جشنواره به اندازه عوامل کل فیلمهای جشنواره شود و حتی بیشتر …محال است که اجازه دهند جشنواره در زمان کرونا و در این ایام خطرناک ،تعطیل شود .در دوره ای که تعداد زیادی از سینماگران به دلیل اینکه مبتلا به این بیماری نشوند خودشان را خانه نشین کرده اند آیا برگزاری جشنواره جز توهین به هدف انقلاب که آسایش مردم بوده است چیز دیگریست ؟ آیا این کار باعث نمی شود که تعداد زیادی از سینماگران دچار این بیماری خطرناک شوند ؟ بله این جریان کارش را خوب بلد است ،هر سینما گر یعنی بمب تبلیغاتی و متوجه شدن کل جامعه،یعنی ترس نگرانی و التهاب و ایجاد جوی مسموم.اینکه یک پروژه فیلمسازی با رعایت پروتکلها بتواند کار کند یعنی پنجاه نفر .ولی برگزاری جشنواره ،یعنی حضور تعداد زیادی از تماشاگران و سینماگران و مسئولان که البته بعید می دانم مسئولان با این شرایط بخواهند حضوری داشته باشند .پس نتیجه می شود عدم کنترل درست .مگر تا حالا توانسته ایم کنترل درستی داشته باشیم که انتظار داریم از این پس میتوانیم .چطور برگزاری مجامع عمومی برای صنوف سینمایی ممنوع است ( البته این ممنوعیت درست است ) ولی برگزاری جشنواره ممنوع نیست ؟
ستاد ملی مبارزه کرونا باید در این مورد جلسه تشکیل دهد و در صورت خطر، برگزاری جشنواره فجر ممنوع شود.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- پروانه نمایش «ضابط» صادر شد
- نامه یک دستیار کارگردان به همایون اسعدیان/ به ماجرای فساد در سینما، پلتفرم و تلویزیون، کلانتر نگاه کنید
- نقدی به مدل فیلمسازی در ایران/ سینما بدون ساختار مشخص و قوانین دقیق
- سینمای استراتژیک به استراتژی سینما تبدیل شود
- «پایتخت» جدید، فرصت نو برای سیما
- حکومت اول ما سینماست
- تأثیری که خیلی از فیلم های ایرانی بر مردم گذاشته چندین برابر سخنرانیهای رائفی پوربوده است
- اختصاصی سینماسینما / اعتراض بازیگر «جنابعالی» به توقیف این سریال
- رییس سازمان سینمایی می تواند با پیشنهاد صنوف سینمایی انتخاب شود
- خانه سینما از کاندیداها درخواست کند تا برنامه های خود را درباره سینما اعلام کنند
- یادداشت یک دستیار کارگردان و برنامهریز سینما خطاب به شهاب حسینی
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





