پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

ساناز قنبری درروزنامه جام حم نوشت :

برای این که از مهران رجبی بگوییم احتیاج به مقدمه چینی نداریم. چون مهران رجبی را می توان در یک کلمه معرفی کرد: صمیمی. او رفتاری دارد که در همان لحظه اول می توان با او راحت بود و جالب است که او سعی می کند خودش باشد و از نشان دادن چهره واقعی اش هراسی ندارد. رجبی این روزها با فیلم «ناردون» بر پرده سینماها حضور دارد تا مثل همیشه لبخند بر لب مردم بنشاند.

چطور شد برای بازی در فیلم «ناردون» دعوت شدید؟
جدا از مراسمی مثل دعوت و این حرف ها، من و آقای فریدون حسن پور (کارگردان فیلم) مثل دو برادر می مانیم. ما رفیق هستیم و انگار هر کاری ایشان انجام می دهد من باید یک گوشه اش را بگیرم. به خاطر همین علاقه وقتی ایشان شروع به کاری می کند دیگر نمی پرسم کار چیست یا نقش من چطور است یا… . من فریدون را می شناسم و می دانم نتیجه کارش دلنشین، بی دغدغه و دلچسب خواهد شد. کلابعضی از اسامی هستند که وقتی پیشنهاد بازی می دهند دیگر جایز نیست سوالی بپرسیم.

پس سابقه همکاری با آقای حسن پور را پیش از «ناردون» هم داشتید؟
بله، خیلی زیاد. هم در سینما و هم در تلویزیون.

در مورد نقش تان کمی توضیح می دهید؟
حاجی محسن، معتمد روستاست که علاوه بر مردم روستای خودش از اطراف هم از او حرف شنوی دارند. حاجی محسن مقداری تمکن مالی دارد و در داستان این طور تعریف شده که او باید یک سری کارها را انجام دهد که یک زمین تبدیل به قبرستان شود تا پیرمردی در آن دفن شود…

به نظرم روند ساخت آثار طنز در سینما به جایی رسیده که بعضا شاهد فیلم های ضعیف و مبتذلی هستیم که با عنوان طنز به خورد مخاطب داده می شوند. چرا سینما به این نقطه رسیده و خیلی از کارگردان ها هم اصرار بر ادامه این شیوه دارند؟
سینما هم مثل دیگر هنرها دستخوش فراز و نشیب هایی است. مثلادر ادبیات تمام شعرها قابل چاپ نیست یا این که تمام شعرهایی که چاپ می شوند لزوما خوب نیست. در تمام هنرها و مشاغل همین وضعیت است، هر ساخته ای خوب نمی شود و همان طور که کالای خوب داریم کالای بد هم داریم. منتها در سینما چون توجه روی آن زیاد است و اغلب مردم درباره آن نظر می دهند (که البته شاید هم حق داشته باشند، چون سینما برای مردم است) بیشتر مورد هجمه و نقد قرار می گیرد. فیلم های سخیف و مبتذل هم الان ساخته می شود و آنها هم بالاخره طرفداران خودش را دارد.

اما در «ناردون» انگار شاهد اتفاق جدیدی هستیم که مخاطب نه تنها خسته از دیدن یک سری شوخی های کلامی سالن را ترک نمی کند که اتفاقا همراه با فیلم می خندد و لذت می برد!
ببینید فیلم خوب یعنی نوشته خوب و نوشته خوب یعنی نویسنده خوب. پس اگر جایی فیلم بی مزه ای می بینید که بازیگر هر کاری می کند مخاطب خنده اش نمی گیرد یعنی فیلم از دست کارگردان به قول معروف در رفته. «ناردون» نوشته خوبی داشت و فریدون حسن پور هم بشدت بازیگران را کنترل می کرد. البته کلاشیوه کار حسن پور به این صورت است که بازیگران را کنترل می کند که چی بگو، کجا بگو، چطور بگو و… . در چنین فیلم هایی درست است که کار بازیگر سخت می شود، اما مسئولیت تمام خوب و بد شدن کار به عهده کارگردان است. اگر در «ناردون» مردم می خندند به خاطر این بوده که حسن پور وسواس و حساسیت بالایی سر کار داشت.

شما معروف هستید به این که جلوی دوربین خیلی راحت بازی می کنید و اتفاقا همین مساله باعث می شود مخاطب کاملاشما را باور کند. خودتان دلیلش را چه می دانید؟
یه کلام. چون هنر بازیگری ندارم و خودم را بازی می کنم.

شما اهل بداهه گویی هم هستید؟
بشدت. البته در «ناردون» بداهه گویی خیلی کم بود، اما دیالوگ را مال خود کردن و بهتر ادا کردنش چیز دیگری است که در این فیلم زیاد اتفاق افتاد.

بداهه گویی حضور ذهن بالایی می خواهد. این حضور ذهن از کجا می آید؟
بالاخره خصوصیاتی در هر فرد وجود دارد که نهادینه است از جمله بداهه گویی، خوشبینی، بذله گویی و … . من کلادر زندگی شخصی هم همین طوری هستم. گفتم که اصلامن خودم را بازی می کنم.

شما غیر از بازیگری کار دیگری هم انجام می دهید؟
من هیچ کار دیگری بلد نیستم. در واقع بازیگری را هم اصلابلد نیستم.

در کارنامه بازیگری تان کدام یک از کارها را نقطه عطف می دانید؟
من کلادر کارنامه ام هم کار حرفه ای و فاخر دارم، هم کار ضعیف و سطحی. نقطه عطف یا بهتر بگویم علاقه که زیاد دارم. در سینما «ناردون»، «خانه پدری»، «زیر نور ماه»، «پارادایس»، «از کنار هم می گذریم» و در تلویزیون «روزگار قریب»، «دوران سرکشی»، «سه در چهار»، «خوش نشین ها» و…

بهترین فیلمی که بتازگی در سینما تماشا کردید کدام فیلم بوده؟
«من» و «امکان مینا» را در جشنواره سال گذشته دیدم که خیلی دوست داشتم. ظاهرا الان هم اکران عمومی هستند.

در پایان اگر صحبتی باقی مانده بفرمایید؟
آرزوی سلامت و موفقیت برای همه مردم دارم و این که اگر بعضا کار ضعیفی از ما می بینند حلال کنند.

درباره کارگردان
فریدون حسن پور متولد ۱۳۴۰ در رامسر است. او فارغ التحصیل کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیباست و فعالیت خود را سال ۱۳۶۵ با دستیاری کارگردان در فیلم شیر سنگی «مسعود جعفری جوزانی» آغاز کرد. او فیلم هایی چون «تعطیلات تابستانی»، «دارا و ندار»، «من و زیبا» و حالا«ناردون» را به عنوان کارگردان در کارنامه کاری خود دارد.

خلاصه داستان «ناردون»
آقاجون (با بازی سیروس گرجستانی) که پایش لب گور است به دنبال قبری برای خود است، اما روستای کناری که قبرستان دارد حاضر نیست میزبان اجساد روستای آقاجون و جسد او باشد. آقاجون کابوس های متعددی می بیند، به فکر حلالیت طلبیدن از عشق قدیمی خود می افتد و این ماجرا او را به سوی زندگی دوباره سوق می دهد