تاریخ انتشار:۱۳۹۸/۰۳/۰۸ - ۱۵:۱۰ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 113247

سینماسینما، آیدین سیار سریع در شهروند نوشت : امروز می خواهیم به شما بیاموزیم که چگونه تهدیدی به نام مرگ هنرمندان را به فرصتی همچون گرفتن لایک، ویو و فالوئر در اینستاگرام تبدیل کنید. با ما همراه باشید.

یک) اگر طراح، گرافیست، نقاش یا کاریکاتوریست هستید بدانید که پتانسیل زیادی برای بهره برداری هر چه بیشتر از مرگ هنرمند دارید. هنرمندان لب گور را شناسایی کنید و پرتره آنها را بکشید. این کار باعث می شود تا مجبور نشوید به محض فوت شخص مذکور طرحش را بزنید و در نهایت کار شبیه به مجسمه مرحوم مشایخی شود. در ثانی شما با آماده کردن این کارها می توانید از نظر زمانی از هم صنفان خود پیشی بگیرید و حتی قبل از خاک کردن مرحوم طرح را منتشر کنید. البته بعضی عزیزان هم از این راهکار گله دارند و می آیند پیش ما و می گویند پرتره هنرمند مذکور را کشیده ایم اما نمی میرد، چه کنیم؟ پاسخ ما به این عزیزان این است که دو ماه دیگر صبر کنید، اگر نمرد، پرتره را با کپشن «آیا حتما پیشکسوتان هنر باید بمیرند تا به یادشان بیفتیم؟» منتشر کنید. به این ترتیب هم لایک ها را دشت کرده اید و هم تلویحا اعتراضتان را به مطول شدن عمر بعضی از هنرمندان اعلام کرده اید.

دو) یک سری هم می آیند و می گویند ما بلد نیستیم نقاشی کنیم، چه کنیم؟ پاسخ روشن است. هنرمندان پیر را شناسایی کنید و به استخراج خاطره از آنها بپردازید. دراین مرحله کار برای آنهایی که دستشان توی کار است راحت تر است. مثلا شما زمانی دستیار سه کارگردانی معروف بوده اید و در یک پروژه با او همکاری کرده اید. بزرگوار تنها دیالوگی که با شما برقرار کرده این بوده که در یکی از روزهای فیلمبرداری با اعصابی مگسی گفته «مگه بهت نگفتم کوچه رو ببندی؟» و شما هم با شلواری نمناک اطاعت امر کرده اید. بعد از این که کارگردان مذکور به رحمت خدا رفت شما عکسی از کوچه ای که بسته اید یا راهی که بند آورده اید در اینستاگرام می گذارید و می نویسید: «انگار همین دیروز بود که با هم پروژه را کلید زدیم. کوچه هنوز بوی تو را می دهد شوالیه!»

سه) حالت دیگری وجود دارد که شما فقط مرحوم را در تلویزیون دیده اید. می توانید با نزدیک شدن به هنرمند با او خاطره ای ایجاد کنید. در خاطره تان اصرار کنید که مرحوم، مظلومانه پر کشید و در تنهایی رفت، حتی اگر وسط جشن بزرگداشتش در تالار وحدت مرده باشد. بهترین حالت این است که به هنرمند نزدیک شوید و کاری کنید تا او فقیر شود تا کپشن تان احساسی دربیاید. مثلا این کپشن: «مظلوم رفت و فقیر اما پیش کسی سر خم نکرد.»
چهار) حالت آخر این است که شما کلا هیچ ربطی به مرحوم نداشته اید و توانایی نگارش خاطره جعلی و کشیدن پرتره را هم ندارید. شما دیگر ول معطلید. چند تا کپشن لایک خور بهتان معرفی می کنیم شاید کارتان راه بیفتد:

نمونه اول:
«ای واااااای! [تعداد الف در وای معرف کیفیت تاثر شماست.] فلانی هم رفت. تف به این روزگار.» [انداختن تف و خدو و خلط و باقی ترشحات نشان دهنده میزان عصبانیت تان از روزگار غدار است.]

نمونه دوم:
«آسمانی شدنت مبارک بزرگمرد.» [این یکی خیلی متفاوت است. معلوم نیست خوشحالید یا ناراحت. در ثانی منعطف است. می توانید در سالگردهای فوت مرحوم هم بنویسید سالگرد آسمانی شدنت مبارک. از مرحوم نعمت ا… گرجی تا مرحوم جمشید مشایخی کاربرد دارد.]

نمونه سوم:
«فلان طرف برای همیشه جاودانه شد + استیکر گریه» [مقصود از فلان توانایی یا اندام خاصی از هنرمند است. مثلا دستان یک نقاش، حنجره ی یک دوبلور، بازی یک بازیگر و … استفاده از این فرمول برای بازیگران خارجی توصیه نمی شود.]

نمونه های دیگر:
کاربران عزیز دیگر هم می توانند ضمن آپلود کردن پستی از عکس یا ویدیوی مرحوم با کپشن «غروب کرد، یادش گرامی، روحش شاد، زبان قاصر است، فلانی هم رفت و …» استفاده کنند.

 

برچسب‌ها: ,

لینک کوتاه

نظر شما


آخرین ها