تاریخ انتشار:۱۴۰۰/۰۵/۱۰ - ۱۴:۲۳ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 159382

 

*محمدرضالطفی(منتقد و کارگردان سینما)

۱)اگرچه فیلمسازی و سریال سازی تا حد زیادی از ابزارهای مشترکی مثل نور،تصویر،بازیگری،ادبیات و… استفاده می کنند،اما دو مدیوم کاملا متفاوت هستند…اولین وظیفه یک سریال،برخلاف فیلم و سینما توانایی جذب مخاطب انبوه است…در این زمینه زخم کاری موفق عمل کرده است.

۲)بارها نوشتم و گفته ام…یک فیلمساز موفق الزاما سریال ساز موفقی هم نیست و برعکس…بر این عقیده ام که مهدویان(کسی که این حجم از خلاقیت را در ایستاده در غبار از خود نشان می دهد…به بقیه آثارش کاری ندارم،شیشلیک را هم اصلا ندیده ام) فیلمساز موفق تری است تا یک سریال ساز…هرچند که در زخم کاری نشان می دهد این مدیوم را هم می شناسد و در آن از استانداردهاکم نمی آورد،اما مدیوم او سینما است.

۳)این شوخی واژگان حیرت آور و بی نظیر و کم نظیر را کنار بگذارید…این واژگان نه برای این سریال،که برای هیچ فیلمی در یک نقد یا یادداشت جدی جایی ندارند…زخم کاری یک سریال استاندارد خوب است،بازی های سریال در کل تمیز هستند…جواد عزتی بسیار خوب است و بازی اش از ستون های سریال…دو کاراکترهای تین ایجر سریال ضعیف هستند و نمی فهمم چرا مرتضی امینی تبار در نقش میثم اینقدر اصرار به امیر جدیدی بودن دارد.

۴)زخم کاری تا قسمت پنجم یک سریال معمولی است،از قسمت ششم به بعد موتورش روشن می شود و فضای دیوانه ایی را خلق می کند که به شدت مخاطب را درگیر می کند…سریال هدف گیری بسیار هوشمندانه ایی دارد…جای مگسک را درست وسط سیبل نشانه رفته است…دست گذاشتن روی موضوعی به شدت جهان شمول…درون هیولا وار انسان ها…جنون طمع…حرص بیشتر خواهی…بیماری افزون خواهی

۵)در کمتر یادداشتی به عناصر فنی پرداخته می شود…از هنر سجاد پهلوان زاده به عنوان تدوینگر و تاثیرش در بالا رفتن سطح کیفی سریال نمی توان به سادگی گذشت…هرچقدر موسیقی حبیب خزایی فر در سه قسمت ابتدایی سریال عنصر منفی و بازدارنده سریال بود،اما از قسمت چهارم به بعد قدم به قدم در حال تبدیل شدن به یکی از بهترین و موثرترین عناصر سریال است…نور و قاب و تصویر ها می توانست در راستای روند داستان سریال تبدیل به کاراکتر و شخصیت شوند،این اتفاق رخ نمی دهد…این یک انتخاب و سلیقه است و نه نمره ایی منفی،چرا که تمیز و قابل قبول هستند،اما می توانست وارد بافت جنون آمیز سریال شود،که نمی شود.

۶)زخم کاری یک سریال تر و تمیز،خوش روایت و پر مخاطب،مخصوصا از قسمت ششم به بعد است…با عیوبی مانند تمام آثار ساخته شده…نه شاهکار است و نه بی نظیر در تاریخ…که به نظرم رسیدن به همین عناصر نام برده شده کاری بسیار دشوار و به معنای موفقیت است…تمام شکست ها از جایی می آید که تصمیم می گیریم شاهکار خلق کنیم و دنیا را عوض کنیم…به نظرم مهدویان  این موضوع را به خوبی درک کرده و به آن عمل نموده است.

منبع :پارسینما

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

نظر شما


آخرین ها