کارگردان فیلم «پیلوت» که در سیوهفتمین جشنواره جهانی فجر به نمایش درآمد با اشاره به محتوای این فیلم سینمایی گفت: استراتژی ما این بود فیلمی بسازم که بتواند در کشورهای خارجی بهتر دیده شود. به همین دلیل این فیلم موضوعی بسیار محلی دارد اما در کشورهای خارجی به خوبی پذیرفته و دیده میشود.
به گزارش سینماسینما، ابراهیم ابراهیمیان کارگردان فیلم سینمایی «پیلوت» که در بخش بازار سیوهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر حضور دارد درباره بازخوردهای فیلمش در اولین اکران این فیلم سینمایی گفت: این اولین اکران فیلم سینمایی من بود که با حضور مردم و مخاطبان صورت گرفت و برایم بسیار لذتبخش بود و هیجان زیادی داشت و خدا را شکر مخاطب راضی از سالن خارج شد. بازخوردهای خوبی هم از مهمانان خارجی دریافت کردیم و آنها معتقد بودند این فیلم توانایی رقابت و حضور در فستیوالهای جهانی را دارد و پیشنهاد کردند تا فرصت حضور در جشنوارههای جهانی را از دست ندهیم.
این کارگردان که در سابقه فیلمسازیاش فیلم های «عادت نمی کنیم» و «ارسال آگهی تسلیت برای روزنامه» را دارد، ادامه داد: استراتژی ما در زمان ساخت این فیلم نیز همین بود که فیلمی بسازیم که بتواند در کشورهای خارجی بهتر دیده شود. به همین دلیل این فیلم موضوعی بسیار محلی دارد و متناسب با فرهنگ ایرانی است. این موضوعات در کشورهای خارجی به خوبی پذیرفته و دیده میشوند. در واقع هرچه حرفتان محلیتر باشد جذابیت آن برایشان بیشتر است. مناسبات، روابط و اتفاقاتی که خیلی از آن سر در نمی آورند را بیشتر میبینند و از آن استقبال میکنند. بر این اساس برای آنکه بتوانیم «پیلوت» را در فستیوالهای جهانی رونمایی کنیم، تصمیم گرفتیم آن را در جشنواره جهانی فیلم فجر و در بخش بازار به نمایش درآوریم.
این فیلمساز اضافه کرد: در ابتدای امر که میخواهم فیلمی بسازم این موضوعات برایم اهمیتی ندارد. به این معنا که ایدهای در ذهن شکل میگیرد و در زمان پرداخت و طراحی کاراکترها و خود فیلمنامه به مخاطب خارجی و داخلی، فستیوال خارجی و داخلی و دیگر شرایطی که ممکن است برای فیلم رخ دهد، فکر میکنم اما نمیگذارم تاثیر زیادی بر روی فیلم بگذارد و درست از زمانی که فیلمنامه تمام شد، فقط به ساخت آن فکر میکنم که به بهترین شکل اجرا شود و با توجه به توانایی هایم مخاطب از آن استقبال کند و دیگر جایزه گرفتن یا نگرفتن و دیده شدن و نشدن آن به عوامل دیگری بستگی دارد.
وی با تاکید بر اینکه تمام موضوعات و مسائلی که در این فیلم به آنها پرداخته شده، کاملاً آگاهانه در کنار هم چیده شده است، توضیح داد: مسایل اجتماعی و خانوادگی متعددی در فیلم آورده شده است و من کاملاً آگاهانه به سمت انتخاب این موضوع و چگونگی بیان آن پیش رفتم. زمانی که اولین بار فیلمنامه را می نوشتم حتی به بازیگران هم فکر کردم و انتخابشان کرده بودم.
ابراهیمیان درباره پایان بندی فیلم «پیلوت» که متفاوت از دیگر فیلم هایی بوده که تاکنون از او روی پرده دیده شده و همچنین نحوه پرداختن به آن توضیح داد: من برای این فیلم تصمیمی داشتم و میخواستم پایان بندی آن مقداری امیدوارانهتر باشد اما در عین حال نسخهای هم برای مخاطب نپیچم. در واقع میخواستم نسبت به فیلمهای قبلیام آنقدر تلخ تمام نشود و مخاطب بی حوصله و با حال بد سالن را ترک نکند. اما شکل اجرای آن خیلی مهم بود. تصویری که به عنوان سکانس پایانی و ابتدایی در فیلم میبینید برایم مانند دو پرانتز عمل کرد. با این پیش فرض مخاطب قبل از آنکه تصویر پایانی فیلم را ببیند کم کم متوجه تفاوت برخورد و رفتار کاراکترها با هم میشود و از یک جایی به بعد دیگر دیالوگ وجود ندارد. این نوع پایان بندی تاکنون برایم بازخوردهای مثبتی داشته است.
این فیلمساز اضافه کرد: در این فیلم از پرداختن به پلات های معمایی دوری کردم و کاراکتر محور و بر اساس تصمیم شخصیتها پیشرفتم. میتوان گفت این فیلم ِ بازیگر و شخصیت بود و سختی اش برایم در اینجا بود که سراغ قصه گویی و پلات معمایی نروم و داستان را بازیگران و کاراکترها بر اساس ویژگیهایشان پیش ببرند. شاید بشود بیان کرد که این یکی از سخت ترین فیلمنامههایی بود که من نوشتم زیرا شخصیت پردازیها بسیار سخت بود. بر همین اساس چینش بازیگران هم بسیار مهم بود تا بتوانند بازیهای دوگانهای داشته باشند. در عین حال بازیگرانی که در ژانر کمدی بسیار درخشان عمل میکنند وقتی وارد یک ژانر دیگر مانند درام و ملودرام میشوند و قابلیتهای جدیدی از خود نشان میدهند و هر سه بازیگر مرد و بازیگر زن قصه به خوبی از پس آن برآمدند.
ابراهیم ابراهیمیان در پایان صحبت خود تصریح کرد: فیلمسازانی داریم که اصطلاحاً در سینما سریدوزی میکنند و تعدادشان هم کم نیست. آنها به راحتی فیلمهایشان را میسازند و درگیر پروسه بیمارگونه پول درآوردن هستند. اما یک فیلمساز دغدغهمندی که میخواهد حرفی را در پس ساختن اثری به تصویر بکشد به شدت زیر ذره بین وزارت ارشاد قرار دارد و به سختی میتوانند مجوز ساخت و نمایش بگیرد و باید مدام درگیر ممیزی و سانسورهایی باشد که به فیملش میخورد. من این را با تمام وجودم درک کردم؛ من توقیف را تجربه کردم، ممیزی ویران کننده یک فیلمنامه را تجربه کردم و برای گرفتن پروانه نمایش فیلم هایم پیر شدم. اما این جنس فیلمسازان برای رسیدن به خواستههایشان از هیچ چیز فرو گذاری نمیکنند و میجنگند. من انتخاب کردم که فیلمساز باشم و در این مسیر حرکت کنم بنابراین سختیهایش را هم پذیرفتهام.
جواد عزتی، حمیدرضا آذرنگ و سعیدآقاخانی با حضور پریوش نظریه و با معرفی بهدخت ولیان بازیگران اصلی «پیلوت» را تشکیل میدهند. بانیپال شومون، گیلدا ویشکا، صفر محمدی و علی جعفری از دیگر بازیگران فیلم هستند.
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- تأملی بر حضور نوری بیلگه جیلان در جشنواره جهانی فیلم فجر؛ داور غایب
- جشنواره جهانی فیلم فجر۴۳؛ در ایستگاه پایانی «درس آموختهها» بهترین فیلم شد/ جایزه ویژه داوران به کارگردان ژاپنی رسید
- نقدی بر فیلمهای کوتاه باکس شیراز در جشنواره جهانی فیلم فجر
- معرفی داوران چهار بخش جشنواره جهانی فیلم فجر
- چهل و سومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آثار بخشهای چشمانداز و زیتون شکسته معرفی شدند
- برنامه نشستهای چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر منتشر شد
- جشنواره جهانیِ فیلم فجر در شیراز؛ جشنواره ثبات میخواهد
- اعلام آثار راهیافته به ۲ بخش جشنواره جهانی فیلم فجر
- اولین نمایش «مرد خاموش» در ایران؛ تیزر رونمایی شد
- داوران ایرانی معرفی شدند؛ افتتاح جشنواره جهانی فیلم فجر با فیلمی از عباس کیارستمی
- معرفی فیلمهای ایرانی حاضر در جشنواره جهانی فیلم فجر
- دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر مطرح کرد: نوری بیلگه جیلان در تیم داوری/ حضور ۸ فیلم ایرانی در بخش رقابتی
- شیراز در آستانه یک آزمون تاریخی؛ ۱۰ مطالبه برای برگزاری یک «جشنواره واقعی»
- آغاز شمارش معکوس برای میزبانی فارس از جشنواره جهانی فیلم فجر
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





