نرگس آبیار در نشست با دانشجویان صرب از سینمای زنان ایران گفت، به پرسشهای آنها درباره سینما، وضع زنان و حجاب پاسخ داد و در آخر هم به شوخی گفت، اگر اینطور پیش برود، شاید مردان به قشر منفعل و خانهدار تبدیل شوند.
به گزارش سینماسینما، این فیلمساز که در حاشیه برنامههای شصت و یکمین نمایشگاه بینالمللی کتاب بلگراد در دانشگاه جان نسمیت سخن میگفت، اظهار کرد: یکی از سینماگران محبوبم امیر کاستاریکاست و فیلمهای «دوران کولیها» و «زیرزمین» او به ما وجوه فرهنگی مشترکمان را نشان میدهد.
آبیار در ابتدای این نشست که با حضور محسن سلیمانی، رایزن فرهنگی ایران در صربستان همراه بود، به ارائه تاریخچهای از سینمای زنان در ایران پرداخت و با اشاره به آغاز سینمای ایران با فیلم «دختر لر» در ۸۰ سال پیش، گفت: در سینمای قبل از انقلاب زنان به عنوان موجواتی وابسته به مردان، منفعل، رقاص، کلفت و… حضور دارند؛ زنانی که چشم امیدشان به مردان قدرتمند است تا زندگی آنها را اصلاح کنند. البته استثنا هم داریم. بهرام بیضایی در دهه ۴۰ از زن ایرانی تصویری نشان می دهد که کنشمند و فعال است و نقش دارد.
کارگردان فیلمهای «شیار ۱۴۳» و «نفس» در ادامه با بیان این که بعد از انقلاب در سالهای اول به خاطر جنگ سینما پیشرفت آنچنانی نداشت و نقش زن در این دوره به عنوان طفیلی و خانهدار دیده میشود، بیان کرد: با آغاز دهه ۷۰ و شروع اصلاحات نقش زن هم در سینمای ما عوض میشود و از موجودی منفعل و بیدست و پا به موجودی کنشمند و تأثیرگذار در جامعه تبدیل میشود. رخشان بنیاعتماد با فیلم «نرگس» جهشی را آغاز میکند برای نشان دادن هویت زن ایرانی و در فیلمهای بعدیاش هم این را ثابت میکند.
نرگس آبیار در ادامه بررسی فیلمسازی زنان ایران به نامهایی همچون پوران درخشنده، مرضیه برومند، تهمینه میلانی، منیژه حکمت، سمیرا مخملباف، نیکی کریمی، آیدا پناهنده و خودش اشاره کرد و همچنین به بررسی ۹۰۰ اثر از فیلمسازان زن در جشنواره فیلم پروین اعتصامی اشاره داشت.
او در ادامه جلسه به پرسشهای دانشجویان صرب پاسخ داد؛ از تصویر زنان در سینمای ایران تا حجابش، نوع برخورد کارگردانان مرد و …
آبیار درباره انگیزهاش برای آغاز فیلمسازی گفت: من داستاننویس بودم و حدود ۲۰ کتاب داشتم اما تجربه فیلم نداشتم. خیلی شجاعانه اولین فیلم کوتاهم را شروع کردم. دیدن «لاکپشتها هم پرواز میکنند» بهمن قبادی باعث شد به سمت فیلمسازی بیایم. فیلم خیلی درخشانی است و باعث شد سه بار به سینما بروم. تصمیم گرفتم وارد سینما شوم چون زبان سینما زبان جهانیتری است. برای فیلمساز شدن باید خیلی شجاع و اهل ریسک باشی. تحصیلات آکادمیک ممکن است آدم را از فیلمسازی بترساند و خوشبختانه من این تحصیلات را نداشتم. بعد از ۱۰ سال فیلم کوتاه و مستند ساختن اولین فیلم بلند سینماییام را شروع کردم و ساختم.
او همچنین درباره اینکه آیا فیلمها به بهبود وضعیت زنان کمک کرده، پاسخ را مثبت دانست و گفت: محدودیتهایی برای پرداختن به موقعیت زن وجود داشت اما این محدودیتها موجب خلاقیت برای پرداختن به وضع زن شد و به نحو عجیبی کمک کرد به جای اینکه فیلمسازان ما به ظاهر زن بپردازند و نگاه ابزاری وجود داشته باشد، به وجود زن، موقعیت اجتماعی و روانی و کاراکتر واقعی او بپردازند و لایههای زیرینش را بررسی کنند.
او سپس در پاسخ به سوالی گفت: همه دنیا به نوعی دچار مردسالاری است اما دنیا دارد تغییر میکند و سرعت این تغییرات در ایران خیلی بیشتر است که زنان موقعیت خود را پیدا کنند. تعداد دانشجویان زن خیلی بیشتر از مردان است. مردان دارند میپذیرند که زنان را بیشتر از قبل باور کنند.
این کارگردان همچنین متذکر شد: زنان باید چندبرابر مردان تلاش کنند تا دیده شوند. زنان علاوه بر نقش خانواده باید چند برابر بیشتر تلاش کنند تا خود را ثابت کنند و این مختص ایران نیست و در همه جا همینطور است.
آبیار درباره واکنش خانوادهاش نسبت به فیلمساز شدنش گفت: خیلی دخالتی ندارند. همیشه کمک میکنند که یک خانم پیشرفت کند و از افتخاراتشان این است که درباره این موضوع با دیگران حرف بزنند.
او درباره اینکه آیا از احترام همکاران مرد خود برخوردار است، اظهار کرد: همیشه طول میکشد تا زن کارگردان خودش را ثابت کند و اعتماد جلب کند.
نرگس آبیار در پاسخ به پرسش دیگری درباره حجاب گفت: برای من شخصا مذهب مهم است و به آن اعتقاد دارم. حجاب برای من مهم است و به اجبار آن را سر نمیکنم. حجاب برای من یک وجه آیینی اعتقادی دارد و همانطور که همه آیینها و مذهبها برای خودشان در لباس یا رفتار نشانهای دارند، معتقدم دنیا باید به حجاب من احترام بگذارد. مثلا در واتیکان به خانمهایی که پوشش مناسبی ندارند، چیزهایی برای پوشش میدهند. در دنیای جدید باید به همه آیینها احترام بگذاریم.
او سپس در پاسخ به سوالی درباره میزان اهمیت سینما در ایران گفت: همانقدر که فوتبال در برزیل اهمیت دارد، سینما در ایران مهم است. سالانه حدود ۲۰۰ فیلم سینمایی داریم و نسل جوان به شدت سینما را دنبال میکند.
این فیلمساز در ادامه در پاسخ به سوالی درباره فیلمهای محبوبش، به «قصههای عامیانه» تارانتینو، اولین فیلم ایناریتو، سینمای کیشلوفسکی، «دوران کولیها» و «زیرزمین» از امیر کاستاریکا اشاره کرد.
آبیار که چند بار از او درباره وضعیت زنان در ایران پرسیده شد، با لحنی همراه با شوخی گفت: اگر اینطور پیش برود، ممکن است مردان به قشر منفعل و خانهدار تبدیل شوند.
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «بامداد خمار»؛ عشق، طبقه و زبان تصویر
- هفت اثر جدید در راه شبکه نمایش خانگی
- نرگس آبیار خدای زدن به دل ماجراست
- «شبی که ماه کامل شد» به هند رفت
- نگاهی به سریال «سووشون» اقتباسی از رمان سیمین دانشور/ قابهای زیبای شیراز
- «بامداد خمار»؛ از کتاب ممنوعه تا پلتفرمهای سینمای خانگی
- بنیاد ایرانشناسی برگزار میکند؛ نشست تخصصی روایت وطن در سینمای ایران
- پرداختن به آیین و فرهنگهای قشقایی در سریال تاریخی «سووشون»
- «بامداد خمار» مهرماه منتشر میشود
- نرگس آبیار، رییس هیئت داوران فستیوال TRT شد
- بیانیه ساترا درباره توقف پخش سریال «سووشون»
- واکنش کارگردان به توقیف سریالش و فیلتر نماوا/ نرگس آبیار: در برابر این حذف بیرحمانه، سکوت نخواهیم کرد
- پس از انتشار اولین قسمت «سووشون»؛ نماوا فیلتر شد
- با انتشار نامهای سرگشاده؛ نرگس آبیار از شورای پروانه نمایش استعفا داد
- با حکم وزیر ارشاد؛ اعضای جدید شورای پروانه نمایشِ فیلمهای سینمایی منصوب شدند
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت





