اکران همزمان فیلمها در هنر و تجربه و اکران عمومی واکنشهای متفاوتی موجب شده است. امیرحسین علمالهدی دبیر شورای سیاستگذاری هنروتجربه با انتشار یادداشتی این اکران همزمان را مطابق با اهداف هنروتجربه دانست و این گروه را جایی برای نمایش فیلمهایی با رویکرد هنری و تجربی، بدون توجه به میزان استقبال و اقبال عمومی به آن خواند. در مقابل این طرح منتقدینی هم دارد که معتقدند سانسهای محدود هنروتجربه باید در اختیار فیلمسازانی باشد که امکان کمی برای دیده شدن فیلمهایشان دارند.
به گزارش سینما سینما ،در این زمینه از پیمان حقانی کارگردان جوانی که سال گذشته از او فیلم «سیصد و شونزده» در این گروه اکران شد پرسیدیم نمایش فیلمهایی واجد ارزشی که در گروههای دیگری اکران شدهاند حتی به صورت محدود برای هنروتجربه و فیلمسازانی که در آن فیلم دارند مفید یا مضر است؟ : «نمایش این فیلمها در هنروتجربه، اکران این گروه را پررونق میکند و به خود خود چیز بدی نیست. این نمایش همزمان هم میتواند خطرناک باشد و هم میتواند مفید باشد. خطرش این است که اکران در هنرو تجربه تبدیل به روند اکران عمومی شود و هر فیلمی که زورش میرسد، فضاهای کوچکتر را هم اشغال کند و فیلمهای کم سروصدا نادیده گرفته شوند. ولی اگر این فیلمها به دقت انتخاب شوند و به معنی دقیق کلمه تجربی یا هنری باشند، به نقش هنروتجربه در سینما کمک هم میکنند.»
پیمان حقانی در ادامه به خبرنگار سایت هنروتجربه گفت : «اکران این فیلمها در هنروتجربه باید مورد علاقه سازندگان آنها هم باشد و چیزی هم به این گروه اضافه کند. اما اگر فیلم آقای فرهادی به هنروتجربه بیاید و حرفی از هنروتجربه در بین نباشد و فقط چند صندلی محدود به صندلیهای نامحدود این فیلم اضافه شود، فایدهای ندارد.»
کارگردان فیلم «مردی که گیلاسهایش را خورد» همچنین افزود: «فیلم من هم در این گروه اکران شد و تعداد سانسها اینقدر کم بود که همه معترض بودیم. با توجه به این تعداد سانس، فروش فیلمها خیلی کم است . من فکر میکنم هنروتجربه باید حجم فیلمهای اکرانشده را کمتر و از این طریق تعداد سانسها را بیشتر کند. حالا از گوشه و کنار میشنویم با ۲۰ میلیون یا ۳۰ میلیون برای اکران در هنروتجربه فیلم میسازند. دستمزد نمیدهند تا ساخت فیلم با این رقم ممکن شود. در حالی که این رقم این روزها برای فیلمهای مستند هم کم است. در حالی که اِشِل فیلمها را باید ببریم بالا. دخل و خرج باید جور باشد تا روند فیلمسازی ادامه پیدا کند.»
حقانی اضافه کرد: «حدود ۷۰ یا ۸۰ درصد از این فیلمها را بخش خصوصی میسازد. وقتی فیلم از نظر اقتصادی دخل و خرج نداشته باشد، بخش خصوصی نمیتواند به مشارکت خود ادامه دهد. خیلیها به من گفتند فیلمام یا ایده فیلمام خوب بوده اما از نظر صنعت سینما این فیلم مخارجش را برنگرداند پس شکست خورده است. اعتبار هنری صرف، باعث ادامه فیلمسازی نمیشود.»
پیمان حقانی درباره روند گروه هنروتجربه در سال دوم فعالیت آن گفت: «هنروتجربه احتیاج به تغییراتی در سیاستگذاری دارد. شور و شوق سال اول افول کرده و دائماً باید ایدههای جدیدی تعریف شود، این یک ضرورت است. خیلی از اطرافیان ما، از تماشاگران عادی سینما، رفتهاند و فیلمهای بدی در هنروتجربه دیدهاند و اعتماد آنها کم شده است. این گروه به دقت بیشتر در انتخاب فیلمها، اکران فیلمهای خارجی و نمایش فیلمهای پرهیاهوتر احتیاج دارد. فیلمی مثل «فروشنده» میتواند هنروتجربه را احیا کند.»
حقانی در پایان اضافه کرد: «هر سیستمی باید جواب خودش را بدهد. اگر ۱۰۰ فیلم اکران کردیم و ۹۰ فیلم هزینههایش را جبران نکرد، یعنی یک جای کار میلنگد. یا باید در سیاستگذاری تغییری به وجود آورد و فیلمی که شکست میخورد را به نمایش درنیاورد یا اینکه سیستم را اصلاح کرد. این دقیقا کاری است که سینمای مستقل آمریکا انجام میدهد و هم سینمای هنرمندانه و باآبرویی است و هم دخل و خرج میکند و اساساً سودآور است. در سینمای آمریکا از بتمن و سوپرمن ساخته میشود تا فیلمهای جارموش و همه هم از نظر اقتصادی توجیه دارند.»
سایت هنر وتجربه
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت
