پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

 فاطمه عودباشی در جام جم نوشت :

شاید برخی از مردم این تصور را داشته باشند که بازیگران زیاد اهل مناسک مذهبی و عزاداری و هیات رفتن نبوده یا مجال آن را نداشته باشند.
در حالی که این تصور اشتباه است و هر فردی بنا به اعتقادات و باورهای مذهبی اش در مراسم عزاداری امام حسین(ع) حضور دارد و اگر هم در مراسم جمعی نباشند، اما در خلوت خودشان به امام حسین(ع) محبت می ورزند و هر زمان گره ای در زندگی شان بیفتد، حتماً متوسل می شوند.
رزیتا غفاری هم از این دست بازیگران است که فارغ از بازیگری، خودش را درگیر فضای کاذب شغلش نکرده و ترجیح می دهد مثل دیگر افراد جامعه زندگی کند و در چنین مراسمی شرکت کند و برای امام حسین(ع) عزاداری کند. البته او تجربه بازی در سریال شب آفتابی ویژه ایام محرم را هم در کنار دیگر کارهای مناسبتی اش دارد. او جزو بازیگران محبوب و دوست داشتنی مردم است که تا امروز در سریال هایی مانند در پناه تو، در قلب من، همسفر، ملاصدرا، فصل زرد، روزهای زیبا و… بازی کرده است. البته این بازیگر آهسته و پیوسته در بازیگری حرکت کرده است.
محرم بهانه ای شد تا با این هنرمند گفت وگوی صمیمانه ای داشته باشیم و از حس و حال عزاداری های محرمی اش در این ماه و به ویژه اولین دهه از ماه محرم بپرسیم.

در کارنامه هنری شما بازی در سریال های مناسبتی دیده می شود، مانند سریال شب آفتابی که برای ایام محرم بازی کردید. وقتی پیشنهاد بازی در چنین آثاری می شود، چه عاملی به شما انگیزه می دهد که بپذیرید؟
کارهای مناسبتی حال و هوای خاصی دارد. وقتی در چنین آثاری بازی می کنم، انرژی و موج کار روی من تاثیر می گذارد. برایم فرقی نمی کند مناسبت، ماه رمضان است محرم یا اعیاد. مهم این است فضای چنین کارهایی به من حس خوب می دهد و شیرین است، حتی کمک می کند بیشتر در فضای آن مناسبت قرار بگیرم. بنابراین خیلی راحت می پذیرم.

سریال شب آفتابی هم که در ایام محرم پخش شد، چنین حسی را به شما منتقل کرده بود؟
بله و نکته جالب این بود که ضبط و پخش این سریال همزمان شده بود و ما با پخش، دو روز فاصله داشتیم، به همین دلیل سکانس های این سریال که در دسته های سینه زنی و تکیه های عزاداری می گذشت به شکل مستند تصویربرداری شد. واقعا نمی توانم حس آن کار را برایتان توصیف کنم که چقدر حس لطیفی بود.

بازیگری جزو مشاغلی محسوب می شود که فضای کاذب آن گاهی اذیت تان می کند. آیا این فضا به شما این اجازه را می دهد براحتی در هیات های عزاداری امام حسین(ع) شرکت کنید و آن طور که دلتان می خواهد عزاداری کنید؟
من بازیگر راحتی هستم و همیشه از حاشیه پرهیز کرده ام. راستش در لحظات مختلف زندگی به موقعیت شغلی و اجتماعی ام نگاه نکرده ام. این که بگویم چون بازیگر هستم نباید به هیات های سینه زنی بروم و برای امام حسین(ع) سینه نزنم. من هم یکی هستم مثل بقیه تفاوتی نیست.
اتفاقاً وقتی حرم امام رضا(ع) می روم، سعی می کنم در لحظه ای که به بارگاه ایشان نزدیک می شوم، خودم را به خدا نزدیک تر کنم. به قول معروف در آن لحظه فقط به این اتصال با خدا فکر می کنم و حسی که خیلی هم شیرین است. به همین دلیل به موقعیت کاری ام فکر نمی کنم، بلکه همیشه به دنبال ارتباط صمیمی و راحت با مردم بودم.
این که به موقعیت اجتماعی شغلی ام فکر کنم، فقط باعث می شود از چنین لحظات معنوی لذت نبرم و از آن فضا دور شوم. بنابراین خودم را درگیر چنین اسارتی نکرده ام.

طبیعی است شما وقتی در محافل مذهبی هم می روید، مردم نسبت به شما ابراز لطف و محبت کنند. این مساله شما را در مراسم عزاداری امام حسین(ع) اذیت نمی کند؟
لطف و محبت مردم در شرایط عادی زندگی خیلی خوب است و موج مثبت به من می دهد، اما باید به من حق بدهند که جاهایی نیاز به خلوت دارم و یکی از این جاها، حضور داشتن در بارگاه ائمه یا مراسم عزاداری ایام محرم است. ضمن این که دوست ندارم در چنین مواقعی حضور من باعث شود خلوت مردم به هم بریزد و برای احوالپرسی به سمت من بیایند. لحظات معنوی خیلی خاص است و هیچ کس نباید بند ارتباط حسی و معنوی با خدا را در چنین مواقعی قطع کند، حتی من به عنوان بازیگر. چون واقعاً همه ما به چنین خلوت هایی نیاز داریم و تفاوتی بین من به عنوان بازیگر و یک فرد عادی جامعه نیست.

آیا این اتفاق برایتان پیش آمده است؟
بله، زیاد اتفاق افتاده است.

در این مواقع چه واکنشی نشان می دهید؟
راستش سعی می کنم حرف نزنم. واقعاً در این لحظات به حدی در خودم غرق می شوم که خیلی متوجه اطرافم نمی شوم. ضمن این که سعی می کنم بی توجهی کنم تا آن فرد به فضای معنوی خودش برگردد و من هم در خلوت ام به خدا نزدیک تر شوم.

ایام محرم منجر به همدلی میان همه مردم می شود و همه یک حس مشترک دارند. شما که در این ایام در هیات های عزاداری امام حسین (ع) شرکت می کنید به دنبال چه می گردید؟
واقعیتی را دلم می خواهد بگویم و دوست دارم با شما رو راست حرف بزنم. شاید همه این طور نگویند، اما من می گویم. در زمان های قدیم محرم به معنای واقعی محرم بود و هر وقت ما همراه خانواده هایمان در تکیه های عزاداری شرکت می کردیم از همه لحظات معنوی آن لذت می بریم و استفاده می کردیم.
اما الان گاهی در برخی هیات ها و محافل حرف هایی را می شنویم که ترجیح می دهیم در خلوت خودمان بمانیم و گوش مان را به مراسمی بدهیم که از رادیو و تلویزیون پخش می شود. دلیلش هم این است که برخی دسته های سینه زنی، محفلی برای رفتارهای خارج از قاعده عده ای شده است. در حالی که مراسم امام حسین(ع) جایی برای چنین کارهایی نیست و فضای آن خیلی خاص است.
واقعیت این است که من در چنین هیات هایی شرکت نمی کنم. البته منظورم هم این نیست که همه هیات ها درگیر چنین داستانی هستند، اما برخی متاسفانه درگیر شده اند. من دلم می خواهد در هیاتی شرکت کنم که حرف های مداح به دلم بنشیند و اتصال من را با خدا بیشتر کند.

آیا برایتان پیش آمده که گره ای در زندگی تان پیش بیاید و متوسل به ائمه شوید؟
بله، ولی اول خدا و بعد از آن متوسل به کسانی می شوم که پاک هستند و معصوم. وقتی من به مشهد می روم دلم را با خدا نزدیک می کنم و متوسل می شوم. توکل و توسل باعث می شود زودتر جواب بگیریم.

بازیگری ماخوذ به حیا
رزیتا غفاری سال ۷۲ وارد دانشگاه شد و در رشته کارگردانی سینما تحصیل و کارش را با منشیگری صحنه در چند فیلم سپس بازیگری آغاز کرد. این بازیگر چهار سال ایران نبود و بعد از بازگشت که تشنه کار بود، پیشنهاد بازی در سریال روزهای زیبا به او شد.
بازی در این اثر تلویزیونی باعث شد او شروع دوباره و خوبی داشته باشد. گرچه او کمتر توانسته در نقش های اول چه در سینما و چه در تلویزیون بازی کند، اما بازی های خوبی از او دیده ایم، مانند سریال های در قلب من، در پناه تو، همسفر، ملاصدرا، شب آفتابی و فیلم های سینمایی شوکران، هتل کارتن، یکی بود یکی نبود و گربه آوازه خوان.
او بعد از بازگشت از کانادا سعی کرد دوباره جایگاه خودش را به دست آورد و این مساله برایش اهمیت زیادی داشت. به همین دلیل بازی در مجموعه روزهای زیبا و ایفای نقش سیما بهانه ای شد تا بینندگان با او همذات پنداری کرده و دوباره جایی در دل شان برای او باز کنند.
در مجموع او از آن دسته بازیگرانی است که همیشه از حاشیه دوری کرده و داشتن آرامش را سر لوحه کار و زندگی اش قرار داده است.