پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

محسن غلامی(قلعه‌سیدی)|مگر می شود اینقدر بی برنامه بود که دو جشنواره آن هم با عنوان «بین المللی» را در زمانی تقریبا یکسان برگزار کرد؟ لابد می‌شود که مدیریت جشنواره های سینمایی ما راحت برای آن می بُرد و می دوزد! مدیریت سینما در دوره فعلی طبق تصمیم و گفته خودش «خیلی بیشتر از اینها نیاز به جشنواره دارد»؛ لابد برای هر سوژه یک جشنواره! اصرار عجیبی روی برگزاری کمیت و تعدد رویدادهای سینمایی دارند. پس با این شرایط انگار دنبال کیفیت هستند تا کیفیت.

کسی مخالف برگزاری جشنواره نیست اما نه اینکه تبدیل به جشنواره‌زدگی شود. فعلا هم که روی دور تکرار رویداد های قبلی با تغییرات مورد انتقاد افتاده ایم(مثل فجر و کودک-نوجوان) و از طرفی هم شاهد متولد شدن برخی مثل جشنواره فیلم و عکس مادر و امثالهم بوده ایم.

 از یک مثال جالب شروع کنیم

برسیم به نکته این متن و برگزاری دو جشنواره ای که طبق برنامه ریزی دوستان مدیر، قرار است در یک بازه زمانی برگزار شوند. حالا چطور؟

«جشنواره بین‌المللی فیلم ویدیویی یاس» را یادتان هست؟ دوره اولش در تهران بود و دوره دومش در مازندران. امسال هم در مازندران است و خوشبختانه قرار است از این پس هم در این شهر باشد البته اگر تصمیم ها مثل همیشه، عوض نشود.

پس می شود؛ سومین دوره جشنواره فیلم یاس مازندران که از ۱ تا ۶ مهرماه سال جاری برگزار خواهد شد.

همین تاریخ را در نظر بگیرید و برسید به تاریخ «جشنواره بین المللی فیلم نوجوانان همدان» که زمان برپایی اش را ۴ تا ۸ مهرماه اعلام کرده‌اند.

نتیجه اینکه مگر می شود اینقدر بی برنامه بود که دو جشنواره آن هم با عنوان «بین المللی» را در زمانی تقریبا یکسان برگزار کرد؟ لابد می شود که مدیریت جشنواره های سینمایی ما راحت برای آن می بُرد و می دوزد!

همزمانی در برگزاری درست نیست؛ دلیل مشخصی هم ندارد

اصرار عجیبی که روی این همه جشنواره وجود دارد، مشخص نیست؛ چرا باید این همه فستیوال به راه انداخت که دو جشنواره‌ی باشناسنامه، اینگونه با هم تلفیق شوند؟ شاید کسی بگوید که جشنواره یاس مخصوص فیلم ویدیویی است و دیگری ویژه فیلم های گروه سنی کودک و نوجوان. پس مثلا بی ربط به هم‌اند! اما این دلیل درستی است؟

این دو فستیوال باید برگزار شوند چون می توانند به کیفیت تولیدات و رقابت فیلمسازان این حوزه ها کمک جدی کنند. یعنی رویدادی بی خاصیت نیستند که صرف برگزاری، برایشان مهم باشد.

اتفاقا اگر هدف پشت آنان باشد می توانند تأثیرگذار باشند بویژه جشنواره یاس که شاید بتواند تغییری در بی کیفیتی فیلم های ویدیویی شبکه نمایش خانگی هم ایجاد کند.

کجا برویم؟ کی برویم؟ چطور برویم؟

این همه ادعا در پس حرف های مدیران سینمایی کشور، در همین جشنواره هاست که به عرصه ظهور می رسد و نتیجه می دهد اما نه با صرف برگزاری آنان. اما با این تصمیمات و ناهماهنگی‌ها گویا فکر و دغدغه ای پشت اینها وجود ندارد حداقل به ظاهر!

جالبتر اینکه این دو جشنواره سینمایی که ادعای بین المللی دارند در دو شهری خارج از تهران برگزار می شود و این یعنی شال و کلاه کردن فیلمسازان حداقل برای تفریح. حالا شاید کمی هم مایه خنده باشد که دوستان در فکر این باشند که کجا برویم؟ کی برویم؟ چطور برویم؟ و … که به سیاحت مجانی در هر دو شهر هم برسیم!

 اما یک نکته …

مگر امکان دارد که دبیران این رویدادها و مدیریت جشنواره های سینمایی کشور حتی یک نگاه ساده به زمان رویدادهای مشابه نیندازد و برحسب نظر خود تصمیم بگیرد؟

نمی شود هم گفت که این دو رویداد هریک مخاطبان و فیلمسازان مختص خود را دارد و ایرادی ندارد. برگزاری یک بُعد قضیه است و نحوه برپایی آن هم یک بُعد دیگر. حتی اگر هر دو با کیفیت هرچه تمام به سرانجام برسند اما اگر پوشش تبلیغی خوبی داده نشود، از تأثیرش می افتد.

انگار چاره ای نیست جز اینکه همچنان باید منتظر تصمیم عجولانه مدیران بنشینیم!

منبع: مهام نیوز