پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سعید دولتی، مدیر تماشاخانه همای سعادت گفت: درست است که بحران تماشاگر این روزها همه سالن‌های نمایشی را در بر گرفته اما واقعیت این است که تماشاگر ایرانی چه در عرصه فیلم و چه تئاتر غیر قابل پیش‌بینی است.

به گزارش  سینماسینما، تئاتر یکی از هنرهایی هست که وابستگی مستقیم با مخاطب و همراهی او دارد، هنرمندان تئاتر انگیزه و انرژی خود را از حضور تماشاگران در سالن می‌گیرند و علاوه بر این نیز تأمین هزینه‌هایشان منوط به حضور تماشاگر است، چیزی که این روزها شاهد ریزش آن در سالن‌های نمایشی از دولتی تا خصوصی هستیم.

این روزها زیاد مطرح می‌شود که تئاتر ایران با بحران مخاطب روبه رو شده است، هر چند برخی نمایش‌ها و کارها نقض این را نشان می‌دهد اما آنها استثناء هستند و بیشتر سالن‌های نمایشی نشان می‌دهند که در این زمینه دچار مشکل هستیم.

سالن‌های تئاتر خصوصی در چند سال اخیر ثابت کردند که تئاتر هنوز نمرده و می‌تواند مستقل سر پای خود بایستد اما همین سالن‌ها نیز این روزها مشکلات زیادی در زمینه تأمین منابع خود و کمبود مخاطب دارند.

سعید دولتی، مدیر تماشاخانه همای سعادت که در غرب تهران فعالیت می‌کند، درباره وضعیت فعالیت تماشاخانه خصوصی‌اش در غرب تهران عنوان کرد: تماشاخانه همای سعادت تنها تماشاخانه خصوصی غرب تهران است و بقیه تماشاخانه‌ها در مرکز شهر فعالیت می‌کنند، همین کار را برای ما سخت‌تر می‌کند. الان تماشاگر حرفه‌ای تئاتر تصورش از دیدن یک تئاتر حرفه‌ای این است که در مرکز شهر و محدوده آن حضور پیدا کند در صورتی که ما با شعار مرکز هنرهای نمایشی «تئاتر برای همه» فعالیت خود را آغاز کردیم و هدفمان این بود که فرهنگ دیدن تئاتر را در همه مناطق تهران جا بیاندازیم.

وی با اشاره به اینکه تماشاخانه همای سعادت پیش از فعالیت تئاتری سال‌ها مؤسسه فرهنگی ـ هنری هم بوده است، گفت: مجموعه را طوری بازسازی کردیم که یک تماشاخانه مجهز داشته باشیم،‌ هزینه آن هم برایمان زیاد شد خاطرم است که با مدیر قبلی مرکز هنرهای نمایشی رایزنی زیاد داشتم و مطرح کردم که با هزینه شخصی خودم این تماشاخانه را راه می‌اندازم، مهدی شفیعی هم از ما حمایت کرد، حتی دو سال سالن ما جزء سالن‌هایی بود که آثار تئاتر فجر در آن به صحنه می‌رفت.

دولتی با اشاره به اینکه مردم منطقه غرب تهران تماشاخانه همای سعادت را به خوبی می‌شناسند، گفت: با اینکه سالن‌هایی همچون کوروش، پردیس زندگی، دهکده،‌ بلوار فردوس و امام علی(ع) هم در منطقه غرب هستند اما بیشتر به کارهای موزیکال و کودک می‌پرداختند و کمتر کارهای حرفه‌ای در آنها اجرا می‌رود. در این سه سالی که ما در عرصه تئاتر فعالیت می‌کنیم به خوبی شناخته شده‌ایم و از این بابت اتفاق خوبی برای تئاترمان افتاده است.

وی با اشاره به دغدغه‌هایی که برای راه اندازی این تماشاخانه داشته، گفت: من خیلی دوست دارم همه بدانند که از سر شکم‌سیری یا بیکاری سراغ راه اندازی این تشکیلات نرفتم بلکه دغدغه فرهنگی و تئاتری داشتم وگرنه پیش از آن به کرات کارهای نمایشی، تلویزیونی و سینمایی داشتم و حتی مؤسسه فرهنگی هنری همای سعادت نیز خیلی فعال بود.

این کارگردان و بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در پاسخ به این سؤال که آیا در این سال‌ها توانسته‌اند به لحاظ مالی نیز مستقل باشند و هزینه هایشان را به خوبی تأمین کنند، گفت: صادقانه بگویم اینطور نبوده که چیزی برایمان باقی بماند، تنها تأمین هزینه بوده است و بیشتر سود مجموعه براساس همان بحث آموزشی مؤسسه فرهنگی ـ هنری همای سعادت است، منتها به لحاظ تئاتر حرفه‌ای منطقه را به خوبی پوشش داده‌ایم.

وی درباره میزان نمایش‌هایی که در هر ماه در این تماشاخانه به صحنه می‌رود، گفت: شرایط متغیر است گاهی دو نمایش همزمان و در دو سانس به صحنه رفته‌اند اما برخی اوقات هم مدتی وقفه افتاده مثل الان که قرار است کارمان مجوز بگیرد.

دولتی درباره ارتباط با گروه‌های نمایشی به لحاظ مالی نیز گفت: بهرحال ما با توجه به بعد مسافتی که داریم تلاش میکنیم با گروه‌ها بیشتر راه بیاییم عمدتا درصدی با گروه‌ها کار می‌کنیم و سعی داریم شرایط کف فروش را هم در نظر نگیریم الان شاهد هستیم که سالن های خصوصی از ۵۰۰ تا یک ـ دو میلیون تومان کف فروش برای هر شب در نظر می‌گیرند.

وی درباره مخاطبان همای سعادت نیز گفت: گروه‌ها اکثرا خودشان تماشاگر خود را دارند، بخشی هم تماشاگر سالن هستند که بهرحال ما را می‌شناسند اما در نهایت بحران تماشاگر الان همه سالن ها را در بر گرفته و ما هم مستثنی نیستیم.

تماشاخانه باید تبدیل به کمپانی شود

مدیر تماشاخانه همای سعادت اظهار داشت: ما در این چند سال اخیر به دلیل راه‌اندازی سالن‌های خصوصی تئاترمان جان تازه‌ای گرفته است و نمی‌توانیم این را منکر شویم که از سال ۹۲ تا ۹۶ شرایط خوبی بر تئاتر حاکم شد و تماشاخانه‌های خصوصی در این زمینه به شدت تأثیرگذار بودند. بهرحال ما دوره‌ای را شاهد بودیم که خیلی از گروه‌ها برای اجرا رفتن ناکام می‌ماندند و قید اجرا را می‌زدند.

وی درباره بحران فعلی تماشاگر تئاتر گفت: اما امسال بیشتر این بحران احساس می‌شود و بخشی از آن را نمی‌توان انکار کرد که به دلیل مشکلات اقتصادی و شرایط جامعه است همه صنوف هم با آن درگیر هستند و مختص تئاتر نیست.

دولتی با اشاره به قشر خاص بورژوازی و پر شدن سالن‌های کمدی موزیکال‌ها در همین شرایط گفت: تماشاگر ایرانی غیر قابل پیش بینی است همانطور که در عرصه فیلم هم گاه شاهد این امر هستیم. گاهی پیش می‌آید در یک سالن صد صندلی را به سختی پر می‌کند اما در سالن دیگری ۲۵۰۰ تماشاگر هر شب از بیست شب جلوتر بلیت‌ها را پیش خرید می‌کنند! این خودش سوالی است که نیاز به آسیب شناسی و واکاوی دارد ولی در مجموع در شرایط تئاتر نجیب و حرفه‌ای قطعا مشکلات اقتصادی تأثیرگذار است.

وی با اشاره به بخشی از مسائل مدیریتی و نظارتی بر عرصه تئاتر نیز گفت: گاه شاهد هستیم این هم بر روند تماشاگر تأثیر می‌گذرد تماشاخانه ای که یک مرتبه تعطیل می‌شود و دربش پلمپ می‌شود تأثیر زیادی بر روند مخاطب کارش دارد.من فکر می‌کنم اهالی تئاتر و مدیران بیشتر در این زمینه ها باید حساس باشند.

وی با ابراز امیدواری از این که شرایط تئاتر اتفاقات خوبی را رقم بزند، گفت: برای تئاتر مملکت و جماعت تئاتری این دغدغه گیشه و مالی خیلی ازاردهنده است چرا که می بایست فراغ بال بیشتری برای خلق آثار هنری و اتفاقات خوب داشته باشند.

دولتی در پایان با اشاره به تولید تئاتری که در تماشاخانه همای سعادت دارند، گفت:‌ تماشاخانه تنها این نیست که اجرای تئاتر برود بلکه باید تبدیل به کمپانی شود و تولید هم داشته باشد ما الان یک سال است که به سمت تولید تئاتر رفتیم نمایش‌هایی چون «بامن بخند وودی» به کارگردانی فرشید حاجیان را اجرا کردیم و به زودی هم قرار است دو مرتبه در سالن مشایخی به صحنه برود و نمایش «کارداجین» به کارگردانی محمد میرعلی اکبری که آن هم در سالن ما اجرا رفت و تولید شد و الان هم در مهرگان به صحنه رفته است.

منبع:فارس