اولین و تنها فیلم رزمی سینمای سنگاپور که نمایشش به مدت ۴۵ سال در این کشور ممنوع شده بود سرانجام در یوتیوب در دسترس بینندگان قرار گرفت.
به گزارش سینماسینما، به نقل از ان ام ای، فیلم «حلقه خشم/Ring Of Fury» اولین و تنها فیلم رزمی سینمای سنگاپور که از سال ۱۹۷۳ نمایش آن در این کشور منع شده بود، این هفته بعد از ۴۵ سال در یوتیوب در دسترس بینندگان قرار گرفت.
بنا به گزارش آرشیو فیلم سنگاپور، فیلم «حلقه خشم» که در سال ۱۹۷۳ ساخته شد به دلیل نمایش گانگستریسم و تبهکاری و همینطور ترسیم گرایشات مربوط به اجرای خودسرانه عدالت آن هم در زمانی که کشور سنگاپور در حال ارائه یک تصویر موجه از خود بود، نمایش آن در این کشور آسیایی ممنوع شده بود.
این فیلم با الهام از فیلم «مشت خشم» با بازی بروس لی محصول ۱۹۷۲ ساخته شده است. «حلقه خشم» داستان یک فروشنده ابله و کودن است که برای خونخواهی خانواده اش و مبارزه با اراذل و اوباش، کونگ فو را یاد می گیرد.
پیتر چانگ که بازیگر نقش اصلی این فیلم است و در زندگی واقعی هم یک استاد ورزش کاراته است، کسی است که تنها کپی فیلم را در یخچال خانه اش نگهداری می کرده است. این فیلم پس از یافته شدن در یخچال بازیگر اصلی فیلم در سال ۲۰۱۷ توسط آرشیو فیلم سنگاپور مرمت شد.
چانگ در سال ۲۰۱۷ در یک مصاحبه درباره این که چرا فیلم در دهه ۷۰ میلادی سانسور شد و رنگ پرده سینما را ندید، گفته بود: فیلم یک داستان واقعی در اواخر دهه ۶۰ سنگاپور را روایت می کرد زمانی که ما هنوز گروه های گانگستری داشتیم که به منظور حفاظت از افراد پول دریافت می کردند اما آنها گفتند شما نمی توانید خودتان قانون را در دست بگیرد و آن را اجرا کنید.
منبع: صبا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- ایران را می شناخت/یادداشت احمد مسجد جامعی درباره بهرام بیضایی
- به یاد استاد بیضایی؛ صدایی که نه فریاد بود، نه خطابه
- برای بهرام بیضایی/ اسطوره همیشه زنده
- زبان بهمثابه مقاومت؛ در یادِ بهرام بیضایی
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
