پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

کیوان کثیریان"/>کیوان کثیریان

جشنواره فجر امسال قرار است چطور برگزار شود؟ آیا قرار است تغییر و تحولات عمده ای را به خود ببیند؟ آیا قرار است به استانداردهای یک جشنواره قابل قبول ملی دست یابد؟ با چه ابزارهایی قرار است این اتفاق رخ دهد؟ در حال حاضر چه نشانه هایی در این باره وجود دارد؟
جشنواره های مهم دنیا دبیر و مسوولان تقریبا ثابت دارند و در تمام طول سال بی وقفه کار می کنند تا حدود ده روز یک جشنواره کم نقص و پربار برگزار کنند. در ایران هربار که جشنوار به انتها می رسد، مسوولیت دبیر هم پایان می گیرد تا حکم تازه برای دبیر جدید صادر شود. دبیر جدید هم سعی می کند جشنواره را با کمترین ریسک برگزار کند تا همه را راضی نگه دارد بلکه یک بار دیگر برای سال آینده حکم بگیرد.
کمتر دبیری جرات و شجاعت تغییرات عمده و سازنده در روند جشنواره را به خود داده است. “در” جشنواره هربار با درصد کوچکی تغییر، همواره بر یک پاشنه چرخیده است.
دبیر سی و چهارمین جشنواره از اردیبهشت ماه حکم گرفته است؛ یعنی هفت ماه پیش. آیا محمد حیدری برای این هفت ماه گزارش کار دارد؟ مدیران اصلی زیرمجموعه او کمتر از یکماه پیش معرفی شدند؛ این به آن معنی است که کار اجرایی جشنواره، حداکثر یکماه است آغاز شده است. چرا؟ محمد حیدری در مدت ششماه پس از انتصابش، درگیر انجام چه اقداماتی بوده است؟
حیدری در آغازین روزهای مسوولیتش، خبر از تغییراتی عمده در جشنواره داده بود؛ معرفی زودهنگام مدیران، انتشار زودهنگام فراخوان جشنواره، روی آوردن به مدیران جدید و غیر تکراری، کاهش قابل توجه تعداد سیمرغ ها، حتی تغییر کاخ جشنواره و سینمای رسانه و ….
اما به تدریج معلوم شد که دبیر جدید جشنواره، برای اظهارنظرهای اولیه باید تا بیشتر شدن شناختش از فضای سینمای ایران و جشنواره فجر صبر می کرد. شناختی که بعید است هنوز هم محقق شده باشد.
حیدری وعده نشست خبری بعد از ماه رمضان را داده بود(یعنی آخر تیر) که بارها به تعویقش انداخت و همچنان برگزارش نکرده، فراخوان هم که بسیار دیرتر از وعده اولیه منتشر شد، اعلام دیرهنگام اسامی مدیران نیز نشان داد هیچ خبر تازه ای در راه نیست، انتصاب دو بازیگر به عنوان مشاور هم به نظر انتخاب هایی جدی به نظر نمی رسند و مشخص نیست قرار است برای جشنواره چه سودی داشته باشند و چه نقشی ایفا کنند، کاخ جشنواره و سینمای رسانه ها هم کماکان همان است که بود و همچنان باید مهمانان ویژه و نهادها و هنرمندان و خبرنگاران همه یکجا فیلم ببینند، تعداد جایزه ها هم تغییری نکرده و همچنان جایزه های پرشمار تخصصی و فنی را داورانی غیر تخصصی می دهند و خواهند داد؛ جوایزی که تابحال بیشترین گلایه ها را میان اهالی سینما برانگیخته است.
در مجموع به نظر می آید حیدری با اینکه وقت کافی برای برنامه ریزی داشته ولی نخواسته یا نتوانسته از آن استفاده مفیدی کند. مشخص است که او قرار نیست تحولی در شکل و اجرای جشنواره پدید آورد و بنا دارد تا همان مسیر پیشینیان را -شاید- منظم تر طی کند. بعید است او چندان فضای کار را بشناسد و بخواهد با بتواند تحولی در شکل کار این جشنواره سی و چهار ساله به وجود آورد.
اینکه دبیر جشنواره فجر با اینستاگرام آشنا باشد و از ظرفیت های فضای مجازی بهره بگیرد، البته اتفاق خوبی است ولی فراموش نکنیم که این اتفاق مدت ها پیش باید رخ می داد و سال هاست که مسوولان در تمام رده ها در همه دنیا از این قابلیت ها استفاده می کنند. این ها اساسا جزو لوازم پایه ای و بدیهی مدیریت به حساب می آید و متاسفانه ما در این زمینه عقب مانده بودیم و هستیم. پانزده ثانیه حرف زدن دبیر جشنواره در اینستاگرام البته اتفاق خوبی است ولی ذوق زدگی از این اتفاق، بیشتر نشانه توقع بسیار پایین ما از به روز بودن مدیرانمان است، آنقدر به وجود مدیران سنتی عادت کرده ایم که حالا باید از چنین اتفاق ساده ای به هیجان بیاییم. به گمانم نخستین گام آن است که اهالی رسانه توقع خود را بالاتر از این حرف ها ببرند و مطالبات شان را صریح و شفاف مطرح کنند تا مدیران را به ارتقای ملموس و مشهود کیفیت کار خود وادار کنند. این مطالبات حداقلی، بی شک مدیران جشنواره فجر را به تحرک وانخواهد داشت.