علیرضا جعفری میگوید سریال “سایهبان” در کنار ضعفهایی که دارد، بسیار قوی کار شده و شعور سینمایی پشت آن نهفته است.
به گزارش سینماسینما، علیرضا جعفری این روزها در نقش بابک در سریال”سایه بان” کاری از برادران محمودی دیده میشود.
او درباره کاراکتر بابک گفت: بابک کاراکتری است که نمونه آن را در کشور زیاد میبینیم. جوانی که از سربازی بازگشته، وضع مالی خوبی ندارد و نیازهای به حقی دارد که برآورده نمیشوند. ضمن اینکه جوان حاضر جوابی است و برای رسیدن به آنچه میخواهد تلاش میکند. بابک به هیچ عنوان شخصیت منفی نیست و همین امر نیز برای من جذابیت داشت.
وی درباره دلایل حضورش در این اثر تلویزیونی بیان کرد: سریال “چرخ و فلک” آخرین کاری بود که در تلویزیون داشتم و منتظر پیشنهاد یک کار خوب بودم. زمانی که این سریال پیشنهاد شد از آنجایی که برادران محمودی از سینما میآیند، میدانستم که قطعا کار با کیفیتی تولید خواهند کرد. “سایه بان” در کنار ضعفهایی که دارد اما بسیار قوی کار شده است و شعور سینمایی پشت آن نهفته است، ضمن این که بازیگرانی که در کار حضور داشتند و اعتماد به جوانهای تئاتری عواملی بودند که دست به دست هم دادند تا من این اثر را انتخاب کنم.
بازیگر “متهم گریخت” در ادامه و در پاسخ به این سوال که چقدر برای ایفای نقش بابک از مابه ازای بیرونی بهره گرفته است، گفت: خیلی به دنبال ما به ازای بیرونی نبودم. سعی کردم کار اضافه نکنم، چرا که خود متن و هدایت کارگردان به اندازه کافی درست بود و باعث شد که من بتوانم نقش بابک را بازی کنم.
جعفری افزود: ما ۲۰ قسمت از فیلمنامه را کامل در اختیار داشتیم و قلم خوب سعید دولتخانی به عنوان نویسنده و حضور برادران محمودی همانطور که گفتم بسیار حرفهای بود. در تمام دنیا سریال بی ایراد وجود ندارد ولی این سریال به نسبت کارهای دیگر با کیفیتتر است و به شعور مخاطب احترام میگذارد و کار استانداردی است.
این بازیگر جوان در پاسخ به این سوال که “سایه بان” تا چه اندازه میتواند جوابگوی نیاز مخاطب جوان باشد، اظهار کرد: قطعا یک کار نمیتواند خوراک فرهنگی قشری از جامعه را تامین کند، مدیران تلویزیون در چند سال اخیر در حد فاجعه کار کردند و ما تمام کارگردانهای خوب و درجه یک تلویزیونمان را یکی یکی از دست دادیم. به طور مثال حسن فتحی که سالها در تلویزیون کار کرده بود و آثار شاخصی در این عرصه تولید کرد، چرا امروز باید به شبکه نمایش خانگی برود و در آنجا اثری مانند “شهرزاد” تولید کند که بسیار درخشان است. ضمن اینکه کشور فقط به تهران ختم نمیشود و ما هنوز خیلی فاصله داریم تا اینکه بتوانیم قشر جوان جامعه را که به راحتی میتوانند به محصولات با کیفیت دسترسی داشته باشند را پای تلویزیون بکشانیم. این که جوان ما با سریالهای داخلی ارتباط برقرار نمیکند بیشتر به دلیل ضعف مدیریتی است که وجود دارد؛ مثلا اگر “شهرزاد” در تلویزیون ساخته میشد همه از آن سود میبردند و مخاطب امروز به جای دیدن آثار تلویزیونی جذب شبکههای ماهوارهای نمیشد.
وی ادامه داد: مگر سریال “شهرزاد” چه اشکالی داشت که اجازه ساخت آن را در تلویزیون نداریم؟ به نظر من سیاستهای غلط باعث شده تا این اتفاق رخ دهد. من به عنوان یک بیننده حرفهای این را میگویم که ما پتانسیل لازم را به لحاظ فنی و کیفی داریم و میتوانیم مخاطب از دست رفته تلویزیون را بار دیگر جمع کنیم و خوشحالم که “سایه بان” تا حدودی در جذب مخاطب موفق عمل کرده است و توانسته قشری را پای تلویزیون بکشاند. امیدوارم کارهایی مثل این سریال یا حتی بهتر و با کیفیتتر از این ساخته شود و تلویزیون برای ساخت سریالهای فصلی و مناسبتی نیز به لحاظ مالی، فکری و اعتباری بتواند نخبههای خود را برگرداند. چرا که واقعا حیف است این افراد در رسانه ملی حضور نداشته باشند. به عنوان یک بیننده حرفهای امیدوارم که این اتفاق رخ دهد.
منبع: هنرآنلاین
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- راهیابی «آخرین تولد» به پنج جشنواره بینالمللی
- «در کنار پروانهها» از شبکه دو سیما پخش میشود
- «داریوش» ۲۷ تیر میآید
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- محدودیت سنی برای سریال دهنمکی
- پایان فیلمبرداری «پوست شیر» در اسفندماه/ پخش فصل سوم ۱۰ اسفند شروع میشود
- وقتی نقش مدیون بازیگر میشود/ نگاهی به بازی علیرضا کمالی در «پوست شیر»
- شلوغ کردن معرکه!/ نگاهی به سریال «پوست شیر»
- آن دقایق جانکاه/ نگاهی به سریال «پوست شیر»
- به نام پدر/ نگاهی به سریال «پوست شیر»
- تلویزیونی که مهرهسوزی میداند
- بیانیه روابط عمومی سازمان صداوسیما؛ دیدگاه جبلی درباره محتوای شبکه نمایش خانگی دوباره تشریح شد
- تلویزیون و ضرورتِ پایبندی به «نقشه راه» روشن
- رئیس سازمان صدا و سیما: تکرار آثار بدون محتوا مثل دادن آب شور دریا به فردی تشنه است
- اعتراض سازندگان «مرد بازنده» به صدا و سیما
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت
- فیلمـکنسرت «برندگان اسکار موسیقی» روی صحنه میرود





