پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

دبیر جشنواره کودک و نوجوان گفت: تولید فیلم کودک و نوجوان باید متأثر از نیاز مخاطب باشد تا بتواند مخاطب را درگیر کند، اگر پخش هم ساماندهی شود می‌توانیم به جریان طبیعی سینمای کودک و نوجوان نزدیک‌تر شویم.

به گزارش سینماسینما؛ علیرضا رضاداد دبیر سی‌اُمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان در گفت وگو با خبرنگار فارس گفت: جشنواره فیلم کودک اصفهان با تصمیم‌گیری شورا امسال برگزار نمی‌شود و سینمای کودک و نوجوان جشنواره خود را در سال آینده و بعد از عید فطر تجربه خواهد کرد. اصفهان به عنوان میزبان جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان معرفی شد و بعد از برگزاری جشنواره مستقل نوجوان در همدان برای برگزاری جشنواره کودک و نوجوان توافقی میان اصفهان و تهران شکل گرفت. زمان گفت‌وگو با علیرضا رضا داد دبیر سی‌امین دوره جشنواره فیلم کودک و نوجوان، تصمیمی برای برگزاری جشنواره در اصفهان برای سال ۹۵ صورت نگرفته بود اما دبیر اعلام آمادگی برای مرور آثار جشنواره بیست  نهم در اصفهان را کرد. در گفت‌وگو با علیرضا رضاداد به جزئیات برگزاری جشنواره کودک و نوجوان و اهمیت برگزاری آن همچنین مسایل مبتلا به سینمای کودک و نوجوان اشاره کردیم که از نظرتان می‌گذرد:

بالاخره بعد از یک سال وقفه دوباره جشنواره کودک و نوجوان به اصفهان بازگشت.

بله، بالاخره با یک کش و قوسی که اقتضاء کارهای مشترکی از این دست است ولی نه طبیعت مطلوب، سازمان سینمایی، فارابی و شهرداری اصفهان  برای برگزاری جشنواره کودک و نوجوان به یک توافق ۵ ساله رسیدند که جشنواره در اصفهان برگزار شود. یک توافق نامه پنج ساله قبلاً وجود داشت که دو سال پیش این توافق نامه پایان پذیرفت. دوره گذشته اصفهان و تهران به دلایل متعدد نتوانستند توافق کنند و جشنواره در همدان برگزار شد.

چرا این توافق‌نامه همان زمان محقق نشد و به امسال انجامید؟

مربوط به مشکلات فی مابین  برگزاری جشنواره در دوره‌های قبل است. به هرحال دو نهاد که در دو جا بخواهند کاری مشترک داشته باشند بزرگترین فایده و سود آن همکاری و هم افزایی است به خصوص در مورد جشنواره‌ای چون کودک و نوجوان و شهری مثل اصفهان که انتخاب بسیار درستی بوده و هر دوره هم که در آنجا برگزار نشده با افسوس و به اجبار برگزار نشده. هم افسوس مردم اصفهان و هم برگزارکنندگان. هر دو سوی برگزارکنندگان جشنواره – هم کسانی که در تهران و اصفهان تجربه برگزاری دارند_ انتظار داشتند توجهات جدیدی در توافق صورت گیرد و این مذاکرات طولانی شد تا اینکه توافق نامه اوایل شهریور ماه قطعی و مبادله شد. درباره دبیر هم بین تهران و اصفهان صحبت‌هایی شد و اوایل مهرماه با من طرح موضوع شد من با اینکه پرهیز داشتم دوباره درگیر جشنواره شوم  ولی برای حل مشکل  و اینکه موضوع دبیری چالش و مانع جدیدی نشود بررسی و مذاکراتی کردم و نهایتاً درگیر ماجرا شدم.

این پرسش مطرح می‌شود که  با این مشکلات آیا بهتر نیست عطای برگزاری در مکانی غیر تهران را به لقایش ببخشیم و از خیر برگزاری در جایی مثل اصفهان بگذریم و بی‌درد سر جشنواره را در تهران برگزار کنیم؟

اگر سپهر فرهنگی ای در کشور برای خودمان متصور نباشیم و ساده‌اندیش باشیم و فکر کنیم جشنواره بالذات اصالت دارد خوب طبیعی است که این راه حل را انتخاب می‌کنیم و این انتخاب هوش زیادی هم نمی‌خواهد و اولین چیزی که به ذهن هر کسی می‌رسد همین است اما اگر برنامه عدالت فرهنگی و استفاده از همه ظرفیت‌های ملی و بارور کردن آنها و تمرکز زدایی و این دست اهداف را هم مد نظر داشته باشید آن وقت مسئله‌تان فرق می‌کند و چالش و سختی گفتگوى نتیجه بخش را به سهولت برگزاری و تمرکز در تهران ترجیح می‌دهید مگر آنکه واقعاً به نتیجه نرسید که آن وقت قضایا فرق می‌کند. به هر حال می‌خواهید به دوستانم که اصرار به برگزاری در تهران دارند و حتی توجیهات اقتصادی هم می‌کنند توصیه کنم قدری دورتر را هم ببینند و بدانند ایران فقط ما نیستم و فقط تهران نیست. این تمرکزگرایی یکجور بومی‌گری مذموم است که فاقد نگاه ملی است.

تقویم سالانه جشنواره با تصمیم‌گیری جدید متفاوت شد به فرآیند جدید چگونه دست یافتید؟

تقویم سالانه جشنواره برگزاری در مهرماه بود و با توجه به آنچه درباره چگونگی و فرآیند تفاهم‌نامه جدید گفتم عملاً فرصت سالانه ثابت برگزاری جشنواره تمام شده بود و ما باید به گزینه زمانی دیگری فکر می‌کردیم. در ۵ سال آینده به دلیل همزمانی با آئین‌های دینی محرم و صفر امکان برگزاری جشنواره را در مهر نداریم. چند زمان برای برگزاری داشتیم. یکی آذر و دی بود که به عنوان یک زمان برای ۵ سال مستمر مناسب نبود ولی می‌شد امسال در آذر یا دی جشنواره را برگزار کنیم اما من ترجیح دادم زمان ۵ سال آتی را ابتدا معلوم کنیم و سپس درباره امسال تصمیم بگیریم، دو زمان داشتیم یکی پیش از ماه مبارک که اردیبهشت ماه بود و دیگری اواخر خردادماه و اوایل تیرماه می‌شود. ماه رمضان هر سال جلو می‌آید و اردیبهشت ماه امتحانات دانش‌آموزان خواهد بود احساس کردیم بهترین زمان برای ۵ سال آینده هفته آخر خرداد ماه و اوایل تیرماه باشد. با قطعی شدن این زمان برای ۵ سال آینده، برگزاری جشنواره در آذر و دی عملاً فاصله بین دو جشنواره را ۶ ماه می‌کرد که کار منطقی‌ای نبود و اگر می خواستیم در سال ۹۵ جشنواره برگزار کنیم فاصله جشنواره‌ها با هم بسیار کوتاه می‌شد و باید در یک فاصله ۶ ماه دو جشنواره برگزار کنیم که قطعاً تعداد فیلم و شرایط لازم دیگر در آن فاصله کوتاه مهیا نمی‌شد. این تصمیم با مطالعه و بررسی‌های کافی گرفته شد. این ایده را پذیرفتیم که امسال جشنواره را در آذر برگزار نکنیم و آماده برگزاری در تیر باشیم. البته توجه هم دارید که فصل سرما برای برنامه‌های میدانی پرنشاط شهری برای کودکان چندان مناسب نیست و از هزینه‌هایی که می‌کردیم استفاده کافی نمی‌بردیم. عده‌ای که اینجور دقت‌ها را ندارند مطالبی را می‌گویند که از سر بی‌توجهی به این نکات ریز و دقیق است و در برنامه‌ریزی فرهنگی توجه به همین نکات ریز و دقیق می‌تواند ضامن موفقیتی‌ عامل عدم موفقیت شود.

همه می‌دانیم که اگر جشنواره در زمان خودش برگزار شود به مراتب بهتر است اما به هرحال گاهی شرایطی پیش می‌آید که لازم است از یک فایده کوچک بگذریم تا به یک منفعت بزرگتر برسیم. اینکه این دقت را حمل بر بی‌علاقگی به برگزاری کنیم در خوشبینانه‌ترین حالت از سر کم توجهی و آشنا نبودن با این جزییات است و مطمئن باشید اگر با آن شتابزدگی در فصلی که تراکم برگزاری جشنواره‌ها است یعنی آذر و دی جشنواره را برگزار می‌کردیم منابع بیت‌المال را هدر داده بودیم و به درستی و در جای خود مصرف نکرده بودیم.

فقدان برگزاری جشنواره در سال ۹۵ را چگونه پر می‌کنید؟

اصل این است که دوره سی‌اُم را در ۲ بخش رقابتی کودک و غیر رقابتی نوجوان برگزاری کنیم. آمادگی داریم که‌ مرور آثار جشنواره بیست و نهم که مربوط به نوجوان بود را بصورت غیر رقابتی امسال برگزار کنیم. البته اگر فجر در اصفهان برگزار شود شاید وضع فرق کند. همین روزها و در جلسه دی ماه شورای برگزاری جمع‌بندی می‌کنیم اما بخش رقابتی کودک در اوایل تیرماه و همزمان با عید فطر برگزار می‌شود.

چند درصد احتمال برگزاری مرور آثار نوجوان دوره بیست و نهم کودک و نوجوان در اصفهان خواهد بود؟

ما در دفتر جشنواره آمادگی لازم برای برگزاری مرور آثار را داریم منتظریم اصفهان به نتیجه برسد که آیا امکان پذیرایی و اسکان میهمانان را خواهد داشت. اگر امسال همه استان‌ها برگزاری جشنواره فیلم فجر را داشته باشند ممکن است اصفهان را در برگزاری مرور آثار دچار مشکل کند زیرا این استان باید ظرفیت خود را معطوف دو جشنواره همزمان کند. ما با قطعی شدن وضعیت برگزاری فجر در جلسه دی ماه شورای برگزاری کودک جمع‌بندی می‌کنیم و براساس مشورت و جمع‌بندی که با شورای سیاستگزاری سینمای کودک و نوجوان خواهیم کرد و اعلام می‌کنیم. به هر حال در اصفهان به عنوان دوره سی‌اُم یک بخش غیر رقابتی نوجوان و بخش رقابتی کودک حتماً برگزار خواهد شد.

آیا جشنواره به صورت تفکیک گروه سنی نوجوان و کودک در دوره سی و یکم برگزار خواهد شد یا ادغام می‌شود؟

جمع بندی دوستان که  توافق نامه را تنظیم و امضا کردند این است که یک جشنواره کودک به صورت مستقل برگزار شود و بعد از پایان برگزاری جشنواره سی‌اُم که به صورت مستقل به موضوع کودک خواهد پرداخت شورای سیاستگذاری سینمای کودک، وزارت ارشاد و شورای سیاستگذاری جشنواره ارزیابی کند و برای دوره‌های آتی جشنواره به صورت تفکیکی یا ادغام کودک و نوجوان تصمیم گیری کند. من هم به همین جمع‌بندی وفادار می‌مانم و بحث‌هایمان را به بعد از برگزاری دوره سی‌اُم موکول می‌کنیم. چند پیش‌بینی هم برای نحوه ادغام داریم و از جمله اینکه برنامه‌های مربوط به کودک و نوجوان از هم تفکیک شود اما به صورت همزمان این جشنواره برگزار شود و یا شیوه‌های دیگر که در جای خودش بحث تخصصی می‌کنیم.

جوایز هم تفکیک خواهد یافت؟

این تصمیم‌گیری مربوط به مطالعاتی است که باید در انتهای دوره به آن برسیم پیش فرض من این است که اگر تصمیم بر این باشد که هر دو بخش در یک زمان برگزار شود بهتر است در مقررات دور بعد دو فضای رقابتی ایجاد کنیم. اما چون این تفکیک ریشه در یک دیدگاه علمی دارد اجازه بدهید در جای خودش و در زمان خودش بحث و جمع‌بندی و اعلام شود.

یکی از آفت‌های جشنواره‌هایی که در ایران برگزاری می‌شود عدم توجه به مخاطب بین‌الملل و وجهه بین‌المللی جشنواره است زمان‌بندی جشنواره بین‌المللی از اهمیت خاصی برخوردار است تا علاقمندان به دنبال کردن جشنواره دچار سردرگمی نشوند.

این کاملاً درست است. یکی از استانداردهایی که گاهی در برگزاری جشنواره رعایت نمی‌شود همین نکته است بهتر است به یک زمان‌بندی ثابت برسیم اما گاهی اوقات برای بهره‌برداری بهتر اجتناب‌ناپذیر است. ما در کشور فقط یک اولویت نداریم اولویت‌های دیگری هم داریم که این‌ها باعث می‌شود در برخی از زمان‌بندی‌ها جابجایی صورت گیرد اما اگر زمان بندی را زودتر اعلام کنیم آنها هم شرایط و برنامه‌ها‌یشان را تنظیم می‌کنند و خوشبختانه امسال فرصت کافی برای اعلام داریم. اتفاقاً یکی از دلایلی که در برگزار نکردن شتابزده امسال فراموش کردم ذکر کنم همین فرصت کم برای اعلام به علاقمندان و متقاضیان کشورهای دیگر بود.

چه زمانی قوانین و مقررات  دوره سی‌اُم  جشنواره کودک و نوجوان را اعلام می‌کنید؟

اواخر دی ماه یا اوایل بهمن ماه مقررات جشنواره اعلام می‌شود تا بتوانیم فرصت مناسب برای حضور مهمانان و فیلم‌های خارجی باشیم. به نظرم زمان بندی شش ماهه زمان بندی معقولی است. تا افرادی که می‌خواهند برای جشنواره حاضر شوند برنامه‌هایشان را با زمان بندی ما تنظیم کنند.

همزمانی با جشنواره‌های دیگر با موضوع کودک و نوجوان نداریم؟

نه مطالعه کردیم نزدیک‌ترین جشنواره به برگزاری جشنواره کودک و نوجوان جشنواره جیفونی است که فاصله برگزاری آن با هفته آخر خردادماه که زمان مورد انتخاب ما است نزدیک به یک ماه فاصله دارد.

در جشنواره‌های گذشته با نزدیک شدن به برگزاری جشنواره فارابی موظف به پرداخت هزینه تولید برای فیلم‌های کودک و نوجوان بود که شاهد ۶۰ فیلم بی‌کیفیت در آرشیو فارابی هستیم می‌توان با تشکیل شورای سیاستگذاری کودک و نوجوان شاهد این فیلم‌ها نباشیم.

من برای جشنواره به صورت مستقل اصالتی قائل نیستم، جشنواره یک حلقه از زنجیره‌ای است که  آن زنجیره سینمای کودک و نوجوان است زنجیره‌ای که از شناخت نیازها و ظرفیت مخاطبین شروع می‌شود تا فیلمنامه و همچنین تولیدات و فرآیند توزیع و نمایش. هر کدام از اینها از اهمیت خاصی برخوردار است. یکی از این حلقه‌ها جشنواره است که آئینی است که کارنامه سالانه تولیدات سینمای کودک و نوجوان را مرور می‌کنیم. رونمایی از داشته‌هایمان است و اطلاع‌رسانی به مخاطب که در سال آتی چه فیلم‌هایی را خواهیم داشت. این حلقه‌ها در سال‌های اخیر در همه زمینه‌ها با مشکلات و مسایلی روبرو هست و شورای سیاستگذاری مسایل و مشکلات را بررسی می‌کند و راه حل متناسب و متناظر پیدا می‌کند. یکی از مشکلات جدی در سال‌های اخیر نمایش است که به کیفیت اثر وابسته است که فیلم‌های موجود مخاطبین و به تبع آن سالن‌داران را ترغیب نمی‌کند که فیلم را به نمایش درآورند. من به عنوان یک فردی که در همه سال‌های بعد از انقلاب در جریان فراز و فرودهای سینمای کودک هستم بی‌هیچ گونه وابستگی و تعصب می‌دانیم که شورا دارد به قیمت دلگیری بعضی از دوستانشان تلاش می‌کنند اثر بد و انباری ساخته نشود و شرایط تولید اثر خوب تسهیل شود و طرح‌هایشان را هم برای مسئله نمایش آماده و ارائه کرده‌اند. ما از شورا نباید اقدامات اجرایی انتظار داشته باشیم و از سازمان‌های مسئول باید بخواهیم. سابقاً و در دولت‌های قبل هم همین شوراها با حضور برخی از دوستان دیگر وجود داشت که نتیجه‌اش همین فیلم‌هاست. فعالان سینمای کودک باید وجود این شورا را مغتنم بدانند و به آنها کمک کنند نه اینکه وارد بازی‌های بچه‌گانه و بعضاً سیاسی بشوند و با دست خودمان به سرنوشت مشترک سینمای کودک و نوجوان لطمه بزنند. همه ما هم تولیدات قبلی را دیده‌ایم هم پخش قبلی را و با مشکلات آشنا هستیم. من چون از سال‌های دور با همه طیف‌های سینماگر کودک و نوجوان مأنوس و مرتبط بوده و هستم و در مسئولیت دبیری هر کس فیلم بسازد استقبال می‌کنم، عرض می‌کنم حل مشکلات سینمای کودک و نوجوان به عزم ملی و تلاش همگانی نیاز دارد. سازمان‌هایی هستند که می‌توانند فرصت‌های بچه‌ها را به سینما اختصاص دهند مانند آموزش و پرورش. این سازمان‌ها درگیر نیستند و احساس وظیفه نمی‌کنند البته مشکلاتی دارند اما چرخه نمایش سینمای کودک و نوجوان چرخه معیوبی است. این چرخه روی کیفیت آثار تأثیر می‌گذارد. در شورا درباره آن بحث می‌شود که راهکار پیدا می‌کنند. در شرایط فعلی نمایش سینمایی کشور ایجاد یک فرصت برای سینمای کودک و نوجوان کار بسیار دشوار است و نیاز به برنامه‌ریزی و احساس مسئولیت و مشارکت همگانی دارد.

در وجه بین‌المللی هم این دیدگاه شما پاسخگو است؟

آنجا هم همین طور است. بخشی از مشکل سینمای کودک و نوجوان مخصوص ایران نیست. از سینمای آمریکا بگذریم که توجه آنها به کودک و نوجوان بیشتر شده زیرا این گروه، گروه سودآوری برای اقتصاد سینما است کشورهای دیگر هم با این بحران‌ها مواجه هستند. هر جا که مسأله نمایش مسئله است مشکلات سینمای کودک و نوجوان هم هست. منتهی آنها از سینمای آمریکا تغذیه مستقیم می‌شوند و ما فرزندانمان را بی‌پناه رَها کرده‌ایم و داریم دعوای حیدری نعمتی می‌کنیم. و با اینکه هیچ گاه روند تولید حداقلی را کاهش نداده‌ایم اما آثار مفید و مؤثر نمی‌سازیم و مسایلمان را فراموش کرده‌ایم. اگر ما همین امسال می‌خواستیم جشنواره را برگزار کنیم حداقل ده فیلم داشتیم پس ما از جهت رعایت استانداردهای بین المللی برای برگزاری جشنواره  مشکلی نداریم. مسئله رشد کیفی سینمای کودک و نوجوان است. حتی اگر فیلم خوب نساختیم و نداشتیم خودمان استقبال و اصرار کنیم جشنواره مان دو ساله باشد. اتفاقاً من اصرار دارم حتماً و باید همه چیز یادمان باشد تا موجب عبرت بشود. با ما باید تلاش کنیم در یک چرخه طبیعی کارمان را انجام دهیم اگر در یک چرخه طبیعی این کار را انجام دهیم جشنواره کودک و نوجوان جایگاه خود را پیدا می‌کند اگر چرخه‌مان طبیعی نباشد و شارژ اقتصادی برای تولید فیلم برای جشنواره کنیم با اینکه این یک منافعی هم دارد ولی زیانش اینگونه است که فیلم‌ها قابلیت استفاده ندارد و در شرایطی که ما مشکلات مالی داریم این روشی که شورای سیاستگذاری اتخاذ کرده روش معقول‌تری است و تلاش می‌کند جریان تولید را به جریان طبیعی برگرداند. تولید متأثر از نیاز مخاطب باشد و تولید مخاطب را بتواند درگیر کند که فیلم برای او به نمایش درآید. حلقه میانی این وسط احتیاج دارد آن هم ساماندهی پخش است. این حلقه هم شکل بگیرد می‌توانیم به جریان طبیعی سینمای کودک و نوجوان نزدیک‌تر شویم.

قرار بود سینماهایی به نمایش فیلم کودک و نوجوان اختصاص یابد در جریان اجرایی شدن این طرح هستید؟

من مطلع هستم طرح ارایه شده و دوستان شورای سیاستگذاری کارشان را انجام داده‌اند و منتظرند شرایط اجرایی از سوی سازمان سینمایی و فارابی فراهم شود تا طرح عملیاتی شود. شرایط مالی کشور و سازمان بغرنج و پیچیده است که امیدواریم محقق شود.

با توجه به تخصص و تجربه شما چه کارهایی را برای بهبود وضع سینمای کودک و نوجوان کرد؟

ما سه دسته را باید متوجه سینمای کودک و نوجوان کنیم. گروه اول جمعیت مخاطب (خانواده و کودک و نوجوان) تا سهمی از سبد مصرف خانوار به این سینما اختصاص یابد اگر بچه‌ها به رفتارهای انزواگرایانه عادت کنند و در همایش‌های اجتماعی مثل سینما حاضر نشوند ما دچار مسایل زیادی در آینده خواهیم شد. مربیان، متولیان آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان به این نیاز باید توجه کنند و به ظرفیت، تهدیدات و فرصت‌هایی که می‌تواند ایجاد شود. گروه دوم فعالان سینمای کودک و نوجوان از جمله فیلمنامه‌نویس، کارگردان، بازیگرانی که بیشتر به این سینما متعلق هستند، تهیه‌کنندگانی که به لحاظ مسئولیت اجتماعی و موقعیت اقتصادی می‌توانند در این حوزه فعال شوند. باید مراقبت کرد که این افراد از این حوزه فاصله نگیرند. برخی از این دوستان از جمله خانم‌ها طائرپور، برومند، بهزاد و آقای نیکخواه کرامتی و… تعلقاتشان را به این دوران حفظ کردند و خودشان را متعلق به این مخاطب می‌دانند. یک عده آمدند و رفتند. یک عده ظرفیت حضور دارند اما شرایط سینمای کودک و دل نگرانی‌ها مانع از حضورشان می‌کند. جوانانی مثل آقای اژدری در این سینما حضور موفق پیدا کردند و دیگرانی که کم و بیش مؤفق بودند یا تهیه‌کنندگانی در این حوزه آمدند. ما باید شرایطی فراهم کنیم تا فعالان در این عرصه حضور داشته باشند زیرا این دنیا دنیای مهمی است. خصوصاً باید برای افراد جوان فرصت ایجاد کنیم چون جهان فردا را بهتر می‌شناسند و به آن جهان نزدیکترند. اینها هم احتیاج به انگیزه‌های فردی دارند و هم تقویت‌هایی پیرامونی. باید از این نیروی انسانی مثل سرمایه مواظبت کنیم. چرا امثال آقای پوراحمد با همه آن علاقه و حتی شیطنت‌های کودکانه وجودش باید از این سینما فاصله بگیرد. این سرمایه‌ها نیازمند فرصت برای ورود و تجربه جهان فردای بچه‌ها هستند. بچه‌ها جهان فردای خود را در سینمای ما پیدا نمی‌کنند چون فرصت‌های تجربه و مناسب برای فیلمسازان فراهم نیست. مدیران آموزش و پرورش باید توجه کنند دانش‌آموزان اگر از مقطع نوجوانی عبور کنند و از ظرفیت سینمای کودک و نوجوان بهره نبرده باشند آسیب‌های جدی خواهند دید. مسئولین تربیت و آموزش در کشور باید توجه داشته باشند همچنین نهادهای مرتبط با آموزش و پرورش مثل کانون باید توجه شود. در حوزه بودجه بندی کشور همه باید تلاش کنیم سهم سینمای کودک و نوجوان افزایش داشته باشد و دچار افت نشود. حوزه اقتصاد و صنعت سهم این مخاطبان را باید بدهند. مجلس باید متوجه این نکات باشند و از همه مهمتر اینکه خود سازمان سینمایی باید یک برنامه جامع و همه جانبه داشته باشد و به نظر من مهمترین کار شورا می‌تواند تدوین این برنامه باشد. ما باید توجه دادن به سازمان‌ها و فعالان عرصه سینمای کودک و نوجوان را سازمان یافته‌تر پیگیری کنیم.

منبع: فارس/ گفت‌وگو: زهرا قزیلی