سینماسینما، ترجمه: علی افتخاری: هومن سیدی بازیگر، کارگردان، فیلمنامهنویس و تدوینگر سینما، تئاتر و تلویزیون، امسال با فیلم «جنگ جهانی سوم» در بخش افقها هفتاد و نهمین جشنواره فیلم ونیز حضور داشت.
محسن تنابنده در ششمین فیلم بلند سینمایی سیدی نقش شکیب، یک کارگر روزمزد بیخانمان را بازی میکند که محل کار فعلی او لوکیشن فیلمی درباره جنایات نازیها در جنگ جهانی دوم است. وقتی اتفاقی برای بازیگر نقش هیتلر در فیلم میافتد، شکیب به خاطر شباهت به هیتلر بهعنوان بازیگر نقش او انتخاب میشود و از اینجا به بعد در هزارتویی از اتفاقات مختلف فرو میرود.
سیدی در گفتوگویی کوتاه با یک وبسایت ایتالیایی از «جنگ جهانی سوم» گفت.
زبان بدن در همه فیلمهای شما نقش برجستهای دارد. انتخاب یک فرد ناشنوا/لال در «جنگ جهانی سوم» این ویژگی را حتی بیشتر از قبل تأکید میکند. این یک نیاز تکنیکی بود یا یک چالش یا راهی برای بازگرداندن تئاتر به سینما؟ شما بازیگر؛ و کارگردان تئاتر، تلویزیون و سینما هستید. کدام یک از این حوزهها را بیشتر دوست دارید؟
برجسته بودن زبان بدن در فیلمهای من کاملاً تصادفی است و یک تصمیم آگاهانه نیست، اما در این فیلم استفاده از یک شخصیت کر و لال در روایت، نهفقط به لحاظ ساختاری به نحوه توسعه فیلمنامه کمک کرد، بلکه ازنظر موضوعی هم به ما کمک کرد. ناتوانی شخصیت لادن (زنی که شکیب دوستش دارد) باعث میشود او در درک اطلاعاتی که به او داده میشود، ضعف داشته باشد، اطلاعاتی که درنهایت باعث میشود لادن بهای نهایی را بپردازد.
وقتی «مغزهای کوچک زنگزده» نمایش داده شد، خیلی از منتقدان سینما متوجه تأثیر تارانتینو بر فیلم شدند. کار کدام فیلمسازان را تحسین میکنید و کدام را معلم خود میدانید؟
فیلمسازی که بیشتر از همه تحسین میکنم، آلخاندرو گونزالس ایناریتو است. «عشق سگی» او واقعاً نوع نگاه من به سینما را تغییر داد و بسیار تأثیرگذار بود. میشائیل هانکه و کریستیان مونجیو را هم تحسین میکنم. ناگفته نماند هنوز خیلی چیزها هست که باید از آنها یاد بگیرم.
بیش از پنجاه سال است که ما در غرب میدانیم نیروی انسانی فیزیکی رو به کاهش است و جای خود را به تکنولوژی، مسائل مالی و اطلاعات میدهد. فیلم شما ما را به عقب برمیگرداند تا شاهد مبارزه انسان برای بقا باشیم. این یک هشدار از طرف شماست؟
شاید یک هشدار یا شاید هم واکنشی به افزایش نابرابری. برآورده کردن اساسیترین نیازها برای خیلی از مردم در سراسر جهان، یک مبارزه واقعی است. تکنولوژی، مسائل مالی و اطلاعات به شکلی فلاکتبار آدمها را شکست داده است. حتی نیروی انسانی فیزیکی هم نمیتواند آنها را نجات دهد یا بهنوعی یک نیروی برابر باشد، اما نمیتوان انکار کرد که نپرداختن به علل اصلی این نابرابری ممکن است پیامدهای ناگواری داشته باشد.
این فیلم خیلی جدی است، اما رگههایی از طنز هم دارد: یک کارگردان گیاهخوار، این گفته که «انگار اینجا هیچچیز واقعی نیست» و پنهان شدن زیر زمین که نمونه آشنای فیلمهایِ با موضوع یهودیان و نازیسم است؛ به رسمیت شناختن شجاعت و کمی هم تمسخر. هنگام فیلمبرداری لحظههای خوشی هم بود؟
دیالوگ «انگار اینجا هیچچیز واقعی نیست» به فیلم در فیلمی اشاره دارد که کاملاً مشخص است نمیتواند جنایتهای جنگ جهانی دوم را بهدرستی تصویر بکشد. حتی برای روستاییان محلی که در صحنه فیلمبرداری نقش سیاهی لشگر را دارند، کمدی به نظر میرسد. فیلمبرداری صحنههایی که جنایتهای نازیها علیه بشریت را نشان میداد، اصلاً سرگرمکننده نبود، بلکه تکاندهنده و حتی گاهی وحشتناک بود. شخصاً تمام تلاشم را کردم تا تعداد برداشتهای ما محدود باشد تا برای مثال بازیگران و سیاهی لشگرهای فیلم مجبور نباشند فشار آن لحظهها در اتاق گاز را کم کنند. در همین حال، کارگردان گیاهخوار فکر میکند عملاً فیلم خوبی میسازد که در آن از دیکتاتورها و دیکتاتوریها انتقاد میکند، درحالیکه درک نمیکند خودش تا حد زیادی یک دیکتاتور است.
منبع: مجله نماوا، ونتزیا نیوز (لوریس کازادی)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- مارکو مولر مدیر هنری یک جشنواره ایتالیایی شد
- ماجرای قهر و آشتیها در صداوسیما/ زندگی شیرین میشود؟
- «پایتخت» جدید، فرصت نو برای سیما
- مرد هزار چهره / درباره محسن تنابنده
- «جنگ جهانی سوم» به هلند میرود
- نامزدی جنگ جهانی سوم در سه رشته در دومین دوره جوایز سپتیمیوس آمستردام
- فروش دو میلیاردی «سه کام حبس» در چهار روز
- معرفی برندگان جشنواره ونیز/ شیر طلا به «بیچارگان» رسید
- آخرین فیلم بخش مسابقه جشنواره ونیز؛ متفاوت، معقول و جذاب
- محمد حقیقت از ونیز گزارش میدهد؛ گمانهزنیها درباره برندگان/ مدیر جدید جشنواره کیست؟
- پریناز ایزدیار و محسن تنابنده به شبکه نمایش خانگی میآیند
- جشنواره ونیز؛ «بیچارگان» در صدر جدول منتقدان
- «شیطان وجود ندارد» انتظارها را برآورده نکرد/ یادداشت محمد حقیقت از جشنواره ونیز
- «کاخ» پولانسکی در ونیز اقبال پیدا نکرد/ یک کمدی سیاه که خنده نگرفت
- بحران مهاجرت در جشنواره ونیز
نظر شما
پربازدیدترین ها
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
آخرین ها
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»