ادی مورفی درباره بازی در «پلیس بورلی هیلز: اکسل اف» گفت که در ۶۳ سالگی ترجیح میدهد هیچ نوع بدلکاری انجام ندهد.
به گزارش سینماسینما، ادی مورفی بار دیگر در نقش کارآگاه اکسل فولی با قسمت چهارم این مجموعه فیلمها که ۳ جولای از نتفلیکس پخش میشود، بازمیگردد.
وی اقرار کرد چهار دهه پس از فیلم اصلی که سال ۱۹۸۴ اکران شد، بازگشت به نقش این پلیس مشهور بورلی هیلز، از نظر فیزیکی به این راحتیها نبود.
این بازیگر درباره تکرار نقش این شخصیت در فیلم جدید «پلیس بورلی هیلز: اکسل اف» گفت: احساس پیری کردم. من در ۲۱ سالگی در بورلی هیلز کار کردم و اکنون ۶۳ سال دارم.
وی در ادامه گفت: حالا ترجیح میدهم هیچ بدلکاری انجام ندهم. داشتیم سکانسی را فیلمبرداری میکردیم و کارگردان گفت «میخواهم از این جا بیرون بیایی و از آن پلهها پایین بروی» بعد از اینکه فیلمبرداری کردیم، گفت «میتوانی با حس فوریت بیشتری پایین بیایی؟ سریع تر؟» و من گفتم: نه!
در چهارمین فیلم از این مجموعه، مورفی پس از تهدید جان دخترش به بورلی هیلز باز میگردد و با همکار جدیدش کارآگاه بابی ابوت با بازی جوزف گوردون-لویت و دوستان قدیمی جان تاگارت (جان اشتون) و بیلی رزوود (جاج راینهولد) برای کشف یک توطئه همراه می شود.
وی همچنین گفت: حرف من این بود که هیچ کار سختی نمی کنم. با من تماس نگیرید، مگر این که همان نقشهایی را که به مورگان فریمن میدهید، برای من داشته باشید.
این بازیگر نخستین بار سال ۱۹۸۴ در فیلم «پلیس بورلی هیلز» در نقش اکسل فولی ظاهر شد و در آن فیلم شخصیت وی به کالیفرنیا سفر کرد تا ماجرای قتل دوست دوران کودکی خود مایکی تاندینو با بازی جیمز روسو را حل کند. موفقیت آن فیلم موجب شد تا در سالهای ۱۹۸۷ و ۱۹۹۴ دنبالههای آن ساخته شود.
مورفی با یادآوری این که «پلیس بورلی هیلز» اولین فیلمی بود که در آن نقش اول را ایفا کرد افزود: هنوز اگر به خارج از کشور سفر کنم، من را اکسل فولی صدا میکنند. اکسل یک انسان است. یک ابرقهرمان یا پلیس فوقالعاده نیست و می تواند هر کسی باشد که در این جایگاه قرار میگیرد، فکر میکنم به همین دلیل است که مردم دوستش دارند و البته مهم تر از همه این که او بامزه است.
منبع: مهر به نقل از هالیوود ریپورتر
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت
- فیلمـکنسرت «برندگان اسکار موسیقی» روی صحنه میرود





