«هیو هادسن» کارگردان بریتانیایی فیلم برنده اسکار «ارابههای آتش» در سن ۸۶ سالگی درگذشت.
به گزارش سینماسینما، «هیو هادسن» فیلمساز بریتانیایی که با اولین تجربه کارگردانی خود در فیلم «ارابههای آتش» موفق به کسب اسکار بهترین فیلم شد و در ادامه فیلمهایی چون «زندگی من تاکنون» و «گریستوک: افسانه تارزان» را ساخت، پس از یک دوره کوتاه بیماری در سن ۸۶ سالگی درگذشت.
«هادسن» که اهل لندن بود، کار خود را به عنوان تدوینگر و تهیهکننده مستند آغاز کرد و قبل از اینکه در اواخر دهه ۱۹۷۰ وارد عرصه فیلمهای بلند به عنوان کارگردان شود در فیلم «قطار سریع نیمهشب» ساخته «آلن پارکر»به عنوان دستیار فعالیت کرد. در سال ۱۹۸۱، «دیوید پوتنام» که یک تهیهکننده بود از «هادسن» خواست تا فیلم «ارابههای آتش» را کارگردانی کند، فیلمی که «بن کراس» و «نایجل هاورز» در آن در نقش ورزشکاران بریتانیایی با مذاهب و پیشینههای متضاد در بازی های المپیک ۱۹۲۴، مقابل دوربین رفتند.
«ارابههای آتش» با طرح داستان الهام بخش و موسیقی متن احساساتی از آهنگساز معروف یونانی «ونجلیس»، یک موفقیت تجاری خوب بود و چهار جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم و موسیقی را به دست آورد. «هادسن» که برای این فیلم نامزد اسکار کارگردانی شده بود، بعدها یک اقتباس نمایشی از «ارابههای آتش» را تهیهکنندگی کرد که همزمان با بازیهای المپیک تابستانی ۲۰۱۲ لندن به روی صحنه رفت.
فیلمهای بعدی این سینماگر با واکنشهای متفاوتی همراه شد، از «گریستوک: افسانه تارزان» و «ارباب میمونها» (فیلمی محصول ۱۹۸۴ با بازی «رالف ریچاردسون» در آخرین نقش سینماییاش، که نامزد سه جایزه اسکار شد و گیشه موفقی داشتند تا فیلم انتقادی و تجاری «انقلاب» که دو سال بعد، نامزد دریافت تمشک طلایی برای کارگردانی شد.
از دیگر آثار این سینماگر میتوان به «زندگی من تا کنون»، «فرشتگان گمشده» و «آلتامیرا» اشاره کرد.
منبع: ایسنا به نقل از آسوشیتدپرس
لینک کوتاه
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»





