یک نقاشی از «آدرین برودی» در حراجی آثار هنرمندانی مانند «پابلو پیکاسو» و «جف کونز» به قیمت ۲۷۵ هزار دلار به فروش رسید.
به گزارش سینماسینما، مجله «پیپل» نوشت: «آدرین برودی» بازیگر اسکاری که تهیهکننده، کارگردان و موسیقیدان هم هست، بهتازگی هنر نقاشی را به کارنامهاش اضافه کرده است.
این هنرپیشه ۴۳ ساله که بازی در فیلمهایی را مانند «پیانیست»، «کینگ کنگ» و «هتل بزرگ بوداپست» در کارنامهاش دارد، نقاشی خود را در بنیاد «دیکاپریو» عرضه کرد و موفق شد آن را به قیمت ۲۵۰ هزار یورو (بیش از ۲۷۵ هزار دلار) به فروش برساند.
«گامهای آخر ببر» نام این اثر هنری است که در کنار کارهایی از «پابلو پیکاسو»، «جف کونز»، «اُرس فیشر»، «اولافور الیاسون» و «آدرین ویلار روجاس» چوب حراج خورد.
در این حراجی که جمع فروش آن به ۴۵ میلیون دلار رسید، چهرههایی مانند «کریس راک»، «بونو»، «ماریا کری»، «توبی مگوایر»، «جونا هیل»، «نوامی کمپبل»، «بردلی کوپر» و «ادوراد نورتون» حضور داشتند.
«آدرین برودی» بازیگر آمریکایی است که جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را سال ۲۰۰۲ و در سن ۲۹ سالگی برای بازی در فیلم «پیانیست» ساخته «رومن پولانسکی» بهدست آورد. او جوانترین بازیگری است که تا کنون توانسته جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را کسب کند.
بینی «برودی» که در نگاه اول توجه بسیاری را به خود جلب میکند، سهبار شکسته است. او در سال ۱۹۹۲ در یک تصادف موتورسیکلت از روی چند ماشین پرتاب شد و بهشدت صدمه دید و حدود یکماه در بیمارستان بستری بود. در سال ۱۹۹۹ بینی او در پشت صحنه فیلم شکست، اما او حاضر نشد تن به جراحی بسپرد و بینیاش را یکی از ویژگیهای مهم خود معرفی کرد.
او بهخاطر روش منحصربهفردش در بازیگری، با «آل پاچینو» مقایسه شده است. «برودی» بعد از بازی در «پیانیست» در چهار فیلم کاملا متفاوت ظاهر شد. او در فیلم «دهکده» در نقش «نوا پرسی» مرد جوان معلول ذهنی ظاهر شد. سال ۲۰۰۵ در «کینگ کنگ» بهعنوان نویسنده (جک دریسکول) ایفای نقش کرد و در همان سال در فیلم «ژاکت» حضور یافت.
او برای ایفای نقش «جک استارکس» مدتی در یک زندان اقامت کرد تا به شخصیت «استارکس» نزدیکتر شود. «برودی» در طول تصویربرداری «ژاکت» از کارگردان تقاضا کرد که او را در سردخانه قرار دهد تا بیشتر بتواند ترس را در خود حس کند و به تماشاگر انتقال دهد.
ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
