سینماسینما، محمد نبهان*
کتاب «سینمای بی‌چیز» نوشته حبیب باوی ساجد اثری متشکل از یادداشت‌های روزانه چگونگی مقدمات فیلمبرداری فیلم سینمایی «سامی»، پرداختن به امور مربوط به فیلمبرداری، راهیابی به جشنواره‌های اروپایی و آفریقایی، نقد و نظرِ هنرمندانِ برجسته همچون امیرنادری، احلام مستغانمی و… است.
کتاب کاملاً «بی‌چیز» و در عین حال بی‌قاعده بنظر می‌آید؛ کتابی که ساختار کتاب‌‌های همانند خود را در هم شکسته و بی‌آلایش و در عین حال سمبلیک به جریان هنری / سینمایی می‌پردازد. کتابی که روزشمار حوادث یک کارگردان و نویسنده «بی‌چیز» را با تمام مشکلات پیش رویش را گام به گام شرح می‌دهد. بی‌قاعدگی، بی‌تکلف بودن و در میدان «جامعه بی‌چیزان» بودن خاصیت این قلم بر شمرده می‌شود. از منظر جامعه‌شناختی ما با کُنش‌گری روبه‌رو هستیم که در بستر خودٍ میدان، هویت خویش را یافته و خود را با آن بازتعریف می‌کند، لذا سمبلیک بودن در این خوانش نمی‌تواند غیرمنطقی و دور از ذهن فرض شود. از سوی دیگر گفتمان خویش را از سطوح مختلف با زوایای متفاوت عُریان می‌کند و معتقد است که برای کُنش هنری در بستر هنر باید به خویشتن خویش بازگشت و روایت‌های بومی را برجسته کرد. در حقیقت این نوع گفتمان، عکس‌العملی در برابر کنش دیگری به حساب نمی‌آید، بلکه این کنش خود زائیده تحرک اجتماعی پیوسته‌ای است که در خود کنش‌های جدی «من کیستم؟» را مرتباً بازتولید می‌کند و در عرصه صحنه به ماگوشزد می‌کند.
این نوع اندیشه‌ورزی در ساحت هنری به دنبال روایت‌سازی نیست؛ بلکه همانند یک مشاهده‌گر همه چیز را همان گونه که هست، روایت و درست پا به پای رخدادهای اجتماعی از درون و بیرون حرکت می‌کند و قائل به روتوش ماحصل حوادث نیست و در همان حال با مفهوم «همه‌چیز» برای یک روایت جذاب و دیدنی مخالف است.
به طور مشخص فاصله‌گیری نگارنده کتاب مورد مناقشه، از جذب سرمایه اقتصادی برای هنرورزی به عنوان یک عنصر مداخله‌گر که می‌تواند آن مولفه «بی‌چیز بودن» را مورد تعرض قرار دهد، به مثابه هشدار دانسته و آن را یکی از عوامل جدی در عدم برقراری یک «گفتمان پویا» و دوسویه میان مخاطبین و هنرورزان بر می‌شمرد. کما این که توسعه ابزارهای تکنولوژی و تطور مهارت‌های فنی هنرورزی را نیز از این مسئله مستثنی نمی‌داند. لذا باید تاکید کرد که وی گفتمانی با نمایه‌ی هنری اما با امیال اقتصادی و یا تکنولوژی را در دنیای مدرن کنونی به عنوان مبنایی تبیین می‌کند که به ناچار اثر خلق شده را از غایت هنری و اجتماعی خود دور می‌کند. بدین سان حبیب باوی ساجد کارگردان اهوازی معتقد است که خلق اثر هنری عُریان و یا «بی‌چیز» که اتفاقاً همه آن چیزهای غیرحقیقی را در برندارد و در عصر پسامدرن به عنوان یک مفهوم جدید پا به عرصه هنری و اجتماعی گذارده است، می‌تواند خود «هنر» باشد.
از منظری دیگر هوشمندی نخبگانی عرصه هنری در قبال پرداخت متخصصانه به یک بسته هنری و روایت آن به صورت کاملاً حرفه‌ای، می‌تواند آزادی پذیرش روایت نویسنده اثر را از وی برباید و اغواگرانه مخاطب را به نقطه‌ای بکشاند که میل دارد. از این رو می‌توان مفهوم «سینمای بی‌چیز» را از منظر حبیب باوی ساجد با مفهوم آزادی در پذیرش و تامل در روایت مطروحه از سوی مخاطبین، همگام با عُریانی از امیال مالی و اغواگرایانه در بُعد تکنولوژی هنری (در بستر غیرضروری) گره زد.
*پژوهشگر علوم اجتماعی
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- جشنواره مصری به «کارون – اهواز» جایزه داد
- نمایش مستند «کارون – اهواز» در جشنواره نیجریهای
- «کارون – اهواز» در راه مصر
- «کارون – اهواز» در مراکش
- راهیابی «البنات» به جشنواره فیلم کوتاه المنامه
- فیلم سینمایی «عرزال» آماده نمایش شد
- یک منبع ارزشمند/ نگاهی به کتاب «طراحی صدا برای فیلم»
- نگاهی به کارنامه فیلمسازی کیانوش عیاری
- راوی تلخاندیش و صادق جنوب/ درباره اصغر عبداللهی
- اینجا ترس، شام و ناهار و صبحانه آدمهاست!/ معرفی کتاب «گالری اجساد»
- کارنامهی درخشانِ یک پژوهشگرِ دلشیفتهی سینما/ نگاهی به کتاب «افسون پردهی نقرهیی»
- تنهایی، وجه اشتراک بشریت/ برای کیومرث پوراحمد
- سیستان و بلوچستان و فقدان پرداختن فیلمسازانِ محلی به زادبوم/ نگاهی به فیلم «هوک»
- مطالعات سینمایی یا تحصیلات سینمایی؟/ تأملی بر ترجمهی کتاب‌‌های سینمایی
- داستانِ شیفتگی/ معرفی کتاب «افسون پردهی نقرهای»
پربازدیدترین ها
- حتی نام ایران او را به گریه میانداخت/ داور زنده زنده دق کرد
- عشق و پساعشق/ چند نکته درباره فیلم سینمایی «نبات» به کارگردانی پگاه ارضی
- چهره تلخ عشق یک سویه/ نگاهی به فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
- به بهانه برنامه «جعبه سیاه»؛ کفن و آگهی فوت لیاقت چه کسانی است؟
آخرین ها
- فوت برنده جوایز اسکار، کن و سزار؛ برتراند بلیه درگذشت
- نشان ویژه «روابطعمومی پیشگام در کاربرد هوش مصنوعی» به همراه اول اعطا شد
- «جن زدگان» ایبسن روی صحنه تئاتر شهرزاد میرود
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ مجوز ساخت سینمایی برای ۶ فیلمنامه صادر شد
- صداپیشه «مهمونی» به «۱۰۰۱» پیوست
- تنها یک فیلم کوتاه، سهم سینمای ایران در برلین؛ فیلمهای جشنواره برلین ۲۰۲۵ اعلام شد
- جوایز سینمایی لومیر اهدا شد؛ ۵ جایزه به «امیلیا پرز» رسید/ «دانه انجیر معابد» بهترین محصول مشترک اروپا شد
- به بهانه تبلیغات «کیولین» و «بنمانو» در سریال «قهوه پدری» مهران مدیری؛ جایی که برندها به قلب داستان میرسند
- هتتریک دیزنی در ۲۰۲۴/ فروش «موآنا ۲» از مرز یک میلیارد دلار گذشت
- نمایندگان جدید وزارت ارشاد در شورای صدور مجوز ساترا معرفی شدند
- «تاری» در راه لهستان
- نکوداشت خسرو سینایی برگزار شد؛ سینماگری که فردگرا و خودنما نبود
- مراسم جوایز «جوی» برگزار شد/ هاپکینز، فریمن و دیگر ستارهها در عربستان
- هوشنگ مرادی کرمانی: هیچ وقت مُهر سیاسی نخوردم و نمیخورم
- آغاز به کار نخستین نمایشگاه «اهواز پترواکس» با حضور همراه اول
- جزئیاتی درباره «۱۰۰۱ قاب»؛ قصه شهرزاد و هزار و یک شب در جشنواره برلین
- ویژگیهای تفکری که سینما را از بنبست و سکون نجات داد
- «خائن کشی» آنلاین می‌شود
- مستند «در میان امواج» و روایتی زنانه از جنوب ایران
- جوآن پلورایت درگذشت
- معرفی داوران دو بخش چهل و سومین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر
- شهرام میراب اقدم درگذشت
- «عزیز»؛ عاشقانهای با طعم آلزایمر/ مجید توکلی: شورای پروانه ساخت منحل شود
- انجمن منتقدان آثار چهل و سومین جشنواره فیلم فجر را داوری می‌کند
- یک برنده اسکار، رئیس هیات داورانِ جشنواره فیلم کوتاه عباس کیارستمی شد
- انتشار فراخوان نخستین جشنواره نمای باران
- صیدِ کارگردان بزرگ
- ماجرای برخورد کیمیایی با کاپولا و انتقاد کیمیایی از ساخت ادامه پدرخوانده توسط کاپولا
- اختصاصی سینماسینما/ تازهترین فیلم کارگردان افغانی تبار در مسابقهی جشنواره برلین
- اثر کارگردان ایرانی، نماینده آمریکا در برلین/ آثار چند بخش از هفتاد و پنجمین جشنواره برلین اعلام شد
