تاریخ انتشار:۱۳۹۹/۱۱/۰۲ - ۱۲:۲۹ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 148966

سینماسینما، امیرعلی نصیری

«دلم می‌‌خواد» محصول ۱۳۹۲ است. خاطرم هست رضا کیانیان زمان نمایش فیلم در جشنواره جهانی فیلم فجر در سال ۹۶ در سخنان کوتاهی که پیش از نمایش آن داشت، ‌تاخیر اکران را نه ناشی از ممیزی، بلکه بخاطر موضوعات داخل فیلم دانست و اضافه کرد که عنوان فیلم قرار بوده «دلم می‌خواد برقصم» باشد، ولی بدین شکل کوتاه شده است.
بهمن فرمان‌آرا این فیلم را بر اساس فیلمنامه‌ای از امید سهرابی ساخته است. داستان فیلم درباره نویسنده‌ای است که بر اساس سانحه‌ای، مدام صدای موسیقی شنیده و دلش می‌خواهد برقصد. ساختار روایی فیلم به صورت گذشته‌نگری (فلش‌بک) است. در اولین سکانس نویسنده را می‌بینیم که رو به دوربین با کسی صحبت می‌کند. سپس به عقب می‌رویم و سانحه را مشاهده می‌کنیم و در پایان فیلم به زمان و مکان سکانس اول می‌رسیم.
فیملنامه «دلم می‌خواد» سوررئال و شبیه کارهای نیکولای گوگول است؛ به‌طوریکه در برخی از صحنه‌های تشخیص مرز بین واقعیت و خیال ممکن نیست. طنر ظریفی در سراسر فیلم جریان دارد و به‌همین خاطر، تجزیه و تحلیل و نوشتن درباره آن مشکل می‌شود. از سوی دیگر، فیلم اشاره به اپیدمی افسردگی در جامعه شهری امروز ما دارد. موتیف زن باردار و دخترک سی‌دی فروش درسراسر فیلم اهمیت نقش بچه‌ها را در زندگی ما یادآوری می‌کند. با این دیدگاه، سکانس آخر نوزادان در بیمارستان (همراه با جلوه‌های تصویری قابل قبول) معنی پیدا می‌کند.
در «دلم می‌خواد» تعداد زیادی سوپراستار ایفای نقش کرده‌اند، ولی با مشاهده تیتراژ آخر مشخص می‌شود که حضور آنها افتخاری بوده است. به‌همین دلیل و همچنین با در نظر داشتن درونمایه طنز فیلم، با اقبال عمومی روبرو شد.

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

نظر شما


آخرین ها