سینماسینما، فریبا اشوئی
ملاقات خصوصی روایتگر یک تراژدی اجتماعی با محتوایی تکراری است که پیشتر مشابه آن را به لحاظ موضوعی در همین سینمای ایران، فراوان دیده ایم. دو پی رنگ اصلی دلار و مواد مخدر؛ پی رنگ هایی هستند که در شمار زیادی از فیلم های سینمایی در ژانر اجتماعی فراوان به آن پرداخته شده است. وجه تمایز ملاقات خصوصی با نمونه های مشابه آن ورود زن در معادلات و استفاده از آن بعنوان ابزار پوششی است. استفاده ای ناشایست و ناکار آمد، که به دلیل پرداخت ناصحیح از شخصیت و موضوع، نتیجه ای جز تحقیر مقام زن و تقلیل آن در حد یک کالای جنسی در بر نداشته است. اوضاع نابسامان اقتصادی کشور در کنار نوسانات بازار پول و درآمد این بار دستمایه داستان زندگی طبقه ای ضعیف از جامعه قرار گرفته که در خیال و رویاهایشان قصد تغییر و تحول اساسی در زندگی را در سر می پرورانند. اما باز مطابق همان تعریف فرموله، که بار کج به منزل نمی رسد با نوسانات اولی و خلاف در حوزه خرید و توزیع دومی، زندگی ها در این طبقه بخت برگشته به سوی زوال و نابودی کامل پیش می رود. (علی رغم این که با همین قسم فعالیت ها در میان طبقات مرفه نتایجی متفاوت به دست می آید)
پیام ملاقات خصوصی هم به مانند نمونه های مشابه، پیامی کلیشه ای و تکراری است که همچنان بدون توجه و پرداخت خاستگاه و علل و عوامل بروز اصل بِزِه، تنها قصد نویسندگان فیلمنامه و فیلمساز داستان پردازی و پرداخت به حواشی بدون توجه به معضل اصلی بوده است. درام با معرفی پروانه قربانی اصلی پرونده به مخاطب آغاز می شود. دختری که تلاش دارد به دور از حواشی برای خود و زندگی اش حاشیه امنی بسازد. اما این حاشیه امن به مرور توسط مردان قصه مورد تعدی و تجاوز ناجوانمردانه قرار می گیرد. کاربرد زنان در این روایت، صرفا در راستای بهره بری جنسی، مالی و البته پوششی و در راستای ایجاد حاشیه امن برای مردان است و لا غیر. زرنگ و با عرضه اش هم خیلی با پَخمه و بی عرضه اش توفیری ندارند. سرنوشت برای هر دو به یک گونه رقم می خورد. اساسا زن در این روایت از الف تا ی وسیله واقع شده است. مورد خیانت واقع می شود، ستم کش و مظلوم است، وسیله ای برای هرزگی و چشم چرانی است، وسیله ای برای کسب درآمد است، بهره وری جنسی دارد و…
فیلم زیر پوشش ظاهری زن محوری اش، در اصل آیینه ای تمام نما و کامل از حضیض شمردن و هتک حرمت زنان است.
علاوه بر این نگاه آزار دهنده و فرسایشی فیلم ساز نسبت به جنس زن، خود فیلم هم بالذاته هیچ عنصر دراماتیک و پی رنگ فرعی بایسته ای برای دراماتیزه کردنِ داستانِ از ابتدا لو رفته اش در اختیار ندارد. تقدس گرایی اغراق شده زن (پروانه) در آغاز داستان در کنار نمایش ناهنجاری های زندگی زندانیان در زندان و نمایش مجموعه خلاف های آن ها هم کمکی به فرآیند مهم دراماتیزه و پرداخت اصولی و کلاسیک درام نکرده است. شاید تنها ثمره این آگراندیسمان مفهومی را بتوان در دادن اطلاعات از محیط های ناشناخته ای چون زندگی در مناطق پرت و حاشیه نشین یا زندگی در زندان و ثمره ملاقات های خصوصی دانست که باز آن هم ویترین سازی غلط، ناشایست و بی ثمری برای مخاطب عام فیلم خواهد بود. پذیرش پروانه توسط فرهاد، تنها نقطه قوت فیلمنامه در میان این همه تلخی و سیاهی است که متاسفانه آن نیز شخصیت پروانه را به عنوان یک زن، در حد یک کارگر جنسی تنزل داده است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- تاکید بر سمزدایی از سینما و جشنواره فجر/ علیرضا شجاع نوری: ادغام جشنوارهی ملی و جهانی فجر سیاسیکاری بود
- چهل و سومین جشنواره فیلم فجر؛ از فرصت ثبت نام فیلمها تا داوری عوامل بخش نگاه نو
- اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم فجر معرفی شدند
- با حکم رئیس سازمان سینمایی؛ منوچهر شاهسواری دبیر جشنواره چهل و سوم فیلم فجر شد
- عرضه یک فیلم کوتاه با بازی هوتن شکیبا در شبکه نمایش خانگی
- «صبحانه با زرافهها» آبان اکران میشود
- هیئت داوران جشنواره «فیلم و عکس با انرژی» معرفی شدند
- چشیدن طعم نابرابری/ نگاهی به فیلم «عامهپسند»
- ترانه تنهایی/ نگاهی به فیلم «عامه پسند»
- هوتن شکیبا: دوست داشتم به جای همایون ارشادی در «طعم گیلاس» باشم
- با حکم وزیر ارشاد؛ رییس سازمان سینمایی، دبیر جشنواره فیلم فجر چهل و سوم شد
- «عامه پسند» اکران آنلاین میشود
- معرفی اعضای هیئت انتخاب دو بخش جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- گفتوگو با علیرضا رئیسیان درباره مهمترین رویداد سینمایی کشور؛ جشنوارهای که انحصاری بود
- چه بودیم و چه شد!
نظر شما
پربازدیدترین ها
- وقتی زن تبدیل به «ناموس» میشود/ نگاهی به فیلم «خورشید آن ماه»
- چهره تلخ عشق یک سویه/ نگاهی به فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- بخش رسمی جشنواره کن شروع به کار کرد
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «انسان سالم»؛ زنِ سالم
- «لیلی و مجنون»؛ داستانی که در هر عصر روایان خویش را میطلبد
- جشنواره فیلم جهانی آسیایی به «در آغوش درخت» جایزه داد
- انتشار اولین تصویر سعید آقاخانی و آناهیتا افشار در «خاتی»
- نمایش مستند «کارون – اهواز» در جشنواره نیجریهای
- مراسم رونمایی از کتاب «بیتا؛ درختها ایستاده میمیرند» / گزارش تصویری
- درباره آثار ایرج رامینفر/ تکیه بر پشتوانه نظری، برای رسیدن به نقاط قوت
- در آستانه سالگرد درگذشت بیتا فرهی؛ «بیتا؛ درختها ایستاده میمیرند» رونمایی شد
- پایان کار مجید زینالعابدین؛ سرپرست بنیاد سینمایی فارابی منصوب شد
- موتمن: سردر سینماهای کشور شبیه تئاتر بولینگ عبدو شده است/ فارابی را تعطیل کنید
- مستند لهستانی از جشنواره هلندی جایزه گرفت/ ایدفا برندگان خود را شناخت
- بخش رسمی جشنواره کن شروع به کار کرد
- نکوداشت مقام فرهنگی و هنری علی اکبر صادقی؛ هنرمندی که هنر و اندیشه اش رنگ کهنگی نمی گیرد
- چهاردهمین حضور بینالمللی «آخرین حرکت»؛ فیلم شهاب حسینی در بخش اصلی فستیوال بزرگ سالرنو ایتالیا
- انتخاب هیات رییسه جدید انجمن تهیهکنندگان مستقل سینما
- رقابت ۲۸۵ فیلم در ۳ بخش انیمیشن، مستند و بینالمللی اسکار نود و هفتم
- حضورهای بین المللی فیلم کوتاه تامینا
- گلدن گلوب اعلام کرد؛ وایولا دیویس جایزه سیسیل بی دمیل ۲۰۲۵ را میگیرد
- درباره «قهوه پدری»؛ قهوه بیمزه پدری
- «کارون – اهواز» در راه مصر
- اختتامیه جشنواره «دیدار» ۱۷ دی برگزار خواهد شد
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «مجمع کاردینالها»؛ موفقیت غیرمنتظره در گیشه و جذب مخاطبان مسنتر
- مدیر شبکه نسیم توضیح داد؛ مهران مدیری، جنابخان، فرزاد حسنی و چند برنامه دیگر
- تاکید بر سمزدایی از سینما و جشنواره فجر/ علیرضا شجاع نوری: ادغام جشنوارهی ملی و جهانی فجر سیاسیکاری بود
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ جادوی «شرور»؛ داستانی از دوستی، تفاوتها و مبارزه با تبعیض
- برای پخش در سال ۲۰۲۵؛ پسر شاهرخ خان برای نتفلیکس سریال میسازد
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «گلادیاتور ۲»؛ بازگشتی باشکوه به کُلُسیوم و سنت حماسههای سینمایی
- اعلام نامزدهای چهلمین دوره جوایز انجمن بینالمللی مستند/ محصول مشترک ایران و انگلیس در شاخه بهترین مستند کوتاه
- اصغر افضلی و انیمیشن «رابینهود» در تازهترین قسمت «صداهای ابریشمی»