سینماسینما، فریبا اشوئی
ملاقات خصوصی روایتگر یک تراژدی اجتماعی با محتوایی تکراری است که پیشتر مشابه آن را به لحاظ موضوعی در همین سینمای ایران، فراوان دیده ایم. دو پی رنگ اصلی دلار و مواد مخدر؛ پی رنگ هایی هستند که در شمار زیادی از فیلم های سینمایی در ژانر اجتماعی فراوان به آن پرداخته شده است. وجه تمایز ملاقات خصوصی با نمونه های مشابه آن ورود زن در معادلات و استفاده از آن بعنوان ابزار پوششی است. استفاده ای ناشایست و ناکار آمد، که به دلیل پرداخت ناصحیح از شخصیت و موضوع، نتیجه ای جز تحقیر مقام زن و تقلیل آن در حد یک کالای جنسی در بر نداشته است. اوضاع نابسامان اقتصادی کشور در کنار نوسانات بازار پول و درآمد این بار دستمایه داستان زندگی طبقه ای ضعیف از جامعه قرار گرفته که در خیال و رویاهایشان قصد تغییر و تحول اساسی در زندگی را در سر می پرورانند. اما باز مطابق همان تعریف فرموله، که بار کج به منزل نمی رسد با نوسانات اولی و خلاف در حوزه خرید و توزیع دومی، زندگی ها در این طبقه بخت برگشته به سوی زوال و نابودی کامل پیش می رود. (علی رغم این که با همین قسم فعالیت ها در میان طبقات مرفه نتایجی متفاوت به دست می آید)
پیام ملاقات خصوصی هم به مانند نمونه های مشابه، پیامی کلیشه ای و تکراری است که همچنان بدون توجه و پرداخت خاستگاه و علل و عوامل بروز اصل بِزِه، تنها قصد نویسندگان فیلمنامه و فیلمساز داستان پردازی و پرداخت به حواشی بدون توجه به معضل اصلی بوده است. درام با معرفی پروانه قربانی اصلی پرونده به مخاطب آغاز می شود. دختری که تلاش دارد به دور از حواشی برای خود و زندگی اش حاشیه امنی بسازد. اما این حاشیه امن به مرور توسط مردان قصه مورد تعدی و تجاوز ناجوانمردانه قرار می گیرد. کاربرد زنان در این روایت، صرفا در راستای بهره بری جنسی، مالی و البته پوششی و در راستای ایجاد حاشیه امن برای مردان است و لا غیر. زرنگ و با عرضه اش هم خیلی با پَخمه و بی عرضه اش توفیری ندارند. سرنوشت برای هر دو به یک گونه رقم می خورد. اساسا زن در این روایت از الف تا ی وسیله واقع شده است. مورد خیانت واقع می شود، ستم کش و مظلوم است، وسیله ای برای هرزگی و چشم چرانی است، وسیله ای برای کسب درآمد است، بهره وری جنسی دارد و…
فیلم زیر پوشش ظاهری زن محوری اش، در اصل آیینه ای تمام نما و کامل از حضیض شمردن و هتک حرمت زنان است.
علاوه بر این نگاه آزار دهنده و فرسایشی فیلم ساز نسبت به جنس زن، خود فیلم هم بالذاته هیچ عنصر دراماتیک و پی رنگ فرعی بایسته ای برای دراماتیزه کردنِ داستانِ از ابتدا لو رفته اش در اختیار ندارد. تقدس گرایی اغراق شده زن (پروانه) در آغاز داستان در کنار نمایش ناهنجاری های زندگی زندانیان در زندان و نمایش مجموعه خلاف های آن ها هم کمکی به فرآیند مهم دراماتیزه و پرداخت اصولی و کلاسیک درام نکرده است. شاید تنها ثمره این آگراندیسمان مفهومی را بتوان در دادن اطلاعات از محیط های ناشناخته ای چون زندگی در مناطق پرت و حاشیه نشین یا زندگی در زندان و ثمره ملاقات های خصوصی دانست که باز آن هم ویترین سازی غلط، ناشایست و بی ثمری برای مخاطب عام فیلم خواهد بود. پذیرش پروانه توسط فرهاد، تنها نقطه قوت فیلمنامه در میان این همه تلخی و سیاهی است که متاسفانه آن نیز شخصیت پروانه را به عنوان یک زن، در حد یک کارگر جنسی تنزل داده است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- معرفی اعضای هیئت انتخاب دو بخش جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- گفتوگو با علیرضا رئیسیان درباره مهمترین رویداد سینمایی کشور؛ جشنوارهای که انحصاری بود
- چه بودیم و چه شد!
- چرا سیمرغ فیلمنامه حذف شد؟/ نامه سرگشاده کانون فیلمنامهنویسان به رئیس سازمان سینمایی
- توضیح خزاعی درباره اشتباه خواندن دعای تحویل سال: فسیلهای سیاسی مرا تخریب کردند!
- یک فانتزی دوست داشتنی/ نگاهی به فیلم «صبحانه با زرافهها»
- فیلم سروش صحت بدون حتی یک نامزدی/ کاندیداتوری جشنواره فیلم فجر در قبضه ارگانیها
- بالاخره در روز هشتم جشنواره اتفاق افتاد؛ معرفی داوران چهل و دومین جشنواره فیلم فجر
- احتمال حضور «بیبدن» در سودای سیمرغ جشنواره فجر
- اتفاق عجیب در جشنواره فیلم فجر؛ شکست رکورد سانس فوقالعاده با چه فیلمهایی؟
- افخمی: «بی بدن» را به جای «صبح اعدام» وارد مسابقه کنید
- اعتراض خانواده مقتول به «بی بدن»
- انتقادات نویسنده فیلم «بیبدن» از برخورد جشنواره فجر با این اثر
- نمایش فیلم با پرده سبز در جشنواره فیلم فجر!
- علیرضا رضاداد: ادغام بخش ملی و بینالمللی فیلم فجر نیازمند بازنگری است
نظر شما
پربازدیدترین ها
- یادداشت محمد حقیقت؛ چه کسی به نخل طلا نزدیک میشود؟/ درباره فیلم اول کارگردان زن فرانسوی
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
آخرین ها
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- میراث نفرینشده/ نگاهی به فیلم «پنجه آهنین»
- «استودیو جیبلی ژاپن» برنده دومین نخل طلای افتخاری جشنواره کن
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد؛ هنرمند اگر جهانبینی داشته باشد خفه نخواهد شد
- معرفی داوران دو بخش مستند و نماهنگ جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- اکران آنلاین غیرمنصفانه و ناعادلانه است/ چرا «کاپیتان» قربانی شد؟
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- محصول ۵۲ میلیون دلاری سینمای کره؛ ورنر هرتسوگ صداپیشه انیمیشن بونگ جونهو میشود
- قهرمانی مقتدرانه تیم ملی کشتی فرنگی در رقابتهای آسیایی با حمایت همراه اول
- «مجنون آن لیلی» هفته آینده روی صحنه میرود
- اولین حضور بینالمللی «چوپان» در یک جشنواره آلمانی
- بزرگداشت اصغر فرهادی در جشنواره کلمبیایی
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- داوران بخش فیلمهای داستانی کوتاه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی معرفی شدند
- «آنیتا، گمشده در اخبار» بهترین انیمیشن کوتاه کلیولند شد/ واجد شرایط رقابت در اسکار
- در چهل و دومین دوره؛ «انگشت طلا» ۶ جایزه از جوایز فیلم هنگکنگ را برد
- مرور آثار داریوش مهرجویی در مسکو
- «تمساح خونی» ۴۰ روزه ۱۰۰ میلیاردی شد
- نگاهی به مینی سریال رژیم
- چرا فیلمهای نوستالژی دهه شصتی همچنان محبوب هستند؟
- نیکی مظفری و بهنام شرفی همبازی شدند/ رونمایی از پوستر نمایش «مرگ با طعم نسکافه»
- راهیابی«پیچ تاریخی» به جشنواره بینالمللی فیلم مسکو
- ساخت مستند فرمانده لوطی ها آغاز شد
- اکران «قویدل» در هنر و تجربه
- «نگین سیاه» محمدعلی سجادی بهترین انیمیشن جشنواره سنتمونیکا شد
- والتر هیل با یک فیلم نوآر برمیگردد/ ادامه بزن بزن در ۸۴ سالگی
- سینمای ایران مسافر کره جنوبی شد
- استخدام ۳ قهرمان کشتی کشور در همراه اول
- «بعد از رفتن» و «روایت ناتمام سیما» مسافر مسکو شدند