سینماسینما، سپیده ابرآویز
ترکیهایها وقتی میگویند Tam tersi یعنی کاملا برعکس. آنها این کلمه را با تاکید زیاد بیان میکنند. جوری که انگار از این برعکستر وجود ندارد.
به نظر میرسد آنها هر چقدر که در سریالسازی پیشرفت کردهاند Tam tersi در سینما _به جز موارد معدود و فیلمسازان شاخص_ هنوز از بسیاری کشورها و به ویژه سینمای ما عقبترند.
ترکها که مثل ما ادعای باهوشترین مردم دنیا را ندارند و اساسا هم در زندگی عادی چندان زیرک به نظر نمیرسند احتمالا در تحلیل نهایی و اتفاقا به شکل هوشمندانهای به این نتیجه رسیدهاند که تمرکز بر سریالسازی از جوانب مختلف به نفع آنهاست.
امروز آنها با توزیع سریالهایشان در بیش از دویست کشور موفق شدهاند فرهنگ، تاریخ و جغرافیای کشورشان را در دل همین قصههای ساده و دمدستی به کشورهای دیگر معرفی کنند. برای خودشان گردشگر جذب کنند و با سود حاصل کانالهای تلویزیونی بیشتری تاسیس کنند.
جالب اینکه این سریالها گاه آن قدرها هم دمدستی نیستند؛ مثلا چند سریال برای نتفلیکس تولید کردهاند که بدون تردید قابل دفاعاند (سریالهای فاطما، یارد، او دیگری است و …).
حتی سریالهایی که برای تلویزیون ساخته میشوند نیز به نوعی رگ خواب مخاطب را خوب میشناسند. با وجود اینکه سانسور در این کشور نیز وجود دارد اما با توجه به تنوع ژانر (ملودرام، پلیسی جنایی، کمدی، تاریخی، اکشن و…) تقریبا سلیقه هیچ بینندهای بیجواب نمیماند.
استفاده از ماجراهای عشقی به ویژه عشقهای ممنوعه، مثلثهای عشقی، روابط پیچیده که به ظاهر مورد نقد است حتما آن قدر کنجکاوی برانگیز و پر کشش است که این همه بیننده را دنبال خود میکشاند. البته که نمیشود انکار کرد: یک قصه بیش نیست غم عشق
وین عجب
از هر زبان که میشنوم نامکرر است
ساخت ملودرامهای سوزناک عاشقانه در کنار دریای آبی و آسمان صاف و طبیعت زیبا، لوکیشنهای داخلی آن چنانی، طراحی صحنه و به ویژه لباس همه و همه به گسترش صنعت سریالسازی در ترکیه کمک میکند.
از نکتههای مثبت این سریالها توجه به روانشناسی شخصیتها و بخصوص نوجوانان است. مثلا در جایی که خیانت یا طلاقی اتفاق میافتد فیلمنامهنویس اثرات روانی آن را بر روی بچهها از یاد نمیبرد (موردی که معمولاً در سریالهای ایرانی زیاد جدی گرفته نمیشود).
اساسا روانشناسی و توجه به اختلالات روان در بسیاری از آثار دیده میشود. مثلا در سریال اتاق قرمز یک روانشناس به بیماران روانی مشاوره میدهد و یا در سریال آپارتمان بیگناهان _فارغ از ارزیابی اثر_ شاید برای اولین بار است که به بیماری وسواس این قدر دقیق پرداخته شده است. جالب اینکه هر دوی این آثار تولیدات شبکههای دولتی هستند که بیشترین ممیزی را دارند.
ترکها مهارت خاصی در خلق خرده قصه دارند. به همین دلیل است که سریالها گاه از مرز دویست قسمت هم عبور میکنند. آنها هم مثل ما دچار سندروم کش دادن هستند با این تفاوت که همان قبلیها را تکرار نمیکنند بلکه مرتب اتفاقات تازه _ولو سطحی _ به داستان اضافه میکنند.
اما تقریباً هیچ کدام از این اتفاقات در سینمای عامهپسند یا بدنه آنها نمیافتد. انگار آنجا زیاد حوصله شخصیتپردازی ندارند. به عمق نمیروند و حتی به اندازه سریالها برای سرگرم کردن مخاطب مایه نمیگذارند.
البته توقع تماشاچیانشان نسبت به مخاطبان سینمای ما بسیار پایینتر است. آنها با همین فیلمها کنار میآیند و حتی از تماشایش لذت میبرند.
ماه گذشته پرفروشترین فیلم گیشه فیلمی بود به نام برگن Bergen درباره زندگی واقعی خوانندهای به همین نام که توسط شوهرش به قتل رسیده. فیلم که میتوانست تکاندهنده و تاثیرگذار باشد با فیلمنامهای تولید شده بود که انگار نگارشش یک صبح تا عصر طول کشیده است. بماند که استقبال مخاطب بسیار چشمگیر بود.
اینجاست که به جرات میتوان حتی به سینمای بدنه ما نمره بسیار بالاتری داد.
آنچه روشن است اینکه سریالها توانستهاند صنعت فیلمسازی ترکیه را نجات دهند. هر چند که در سینمایشان انگار هنوز ماوی ماوی ملودرام جذابتری است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
- وقتی زن تبدیل به «ناموس» میشود/ نگاهی به فیلم «خورشید آن ماه»
- چهره تلخ عشق یک سویه/ نگاهی به فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- گفتوگو با محمد مقدم درباره سینمای مستند/ فیلم مستند، جهانی است ساختگی؟
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- حضورهای بین المللی فیلم کوتاه تامینا
- گلدن گلوب اعلام کرد؛ وایولا دیویس جایزه سیسیل بی دمیل ۲۰۲۵ را میگیرد
- درباره «قهوه پدری»؛ قهوه بیمزه پدری
- «کارون – اهواز» در راه مصر
- اختتامیه جشنواره «دیدار» ۱۷ دی برگزار خواهد شد
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «مجمع کاردینالها»؛ موفقیت غیرمنتظره در گیشه و جذب مخاطبان مسنتر
- مدیر شبکه نسیم توضیح داد؛ مهران مدیری، جنابخان، فرزاد حسنی و چند برنامه دیگر
- تاکید بر سمزدایی از سینما و جشنواره فجر/ علیرضا شجاع نوری: ادغام جشنوارهی ملی و جهانی فجر سیاسیکاری بود
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ جادوی «شرور»؛ داستانی از دوستی، تفاوتها و مبارزه با تبعیض
- برای پخش در سال ۲۰۲۵؛ پسر شاهرخ خان برای نتفلیکس سریال میسازد
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «گلادیاتور ۲»؛ بازگشتی باشکوه به کُلُسیوم و سنت حماسههای سینمایی
- اعلام نامزدهای چهلمین دوره جوایز انجمن بینالمللی مستند/ محصول مشترک ایران و انگلیس در شاخه بهترین مستند کوتاه
- اصغر افضلی و انیمیشن «رابینهود» در تازهترین قسمت «صداهای ابریشمی»
- جایزه جشنواره آمریکایی به پگاه آهنگرانی رسید
- چهل و سومین جشنواره فیلم فجر؛ از فرصت ثبت نام فیلمها تا داوری عوامل بخش نگاه نو
- نمایش بچه / گزارش تصویری
- اهمیت «باغ کیانوش» در سینمای کمدی زدهی این روزها
- برای بازی در فیلم «ماریا»؛ نخل صحرای پالم اسپرینگز به آنجلینا جولی اهدا میشود
- اکران فیلم علی زرنگار از اواخر آذر؛ «علت مرگ: نامعلوم» رفع توقیف شد
- مانور آمادگی همراه اول برای رویارویی با بحران؛ تمرینی برای پایداری ارتباطات
- بررسی هزینه و درآمد تولیدات ۳ سال اخیر؛ حساب کتاب فارابی جور است؟
- در اولین روزهای اکران بینالمللی؛ «گلادیاتور۲»، ۸۷ میلیون دلار فروخت
- اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم فجر معرفی شدند
- نامزدی ۲ جایزه آمریکایی برای «دوربین فرانسوی»
- «شهر خاموش» بهترین فیلم جشنواره نوستالژیا شد
- فروغ قجابگلی بهترین بازیگر جشنواره ریچموند شد
- «تگزاس ۳»؛ کمدی از نفس افتاده یا موفقیت تکراری؟
- روایتی از سه نمایشنامه از محمد مساوات روی صحنه میرود
- «کارون – اهواز» در مراکش