سینماسینما، مینو خانی
از اولین روزهایی که بحث برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر راه افتاد، هیچ اظهارنظری نکردم، همانطور که در مواقع دیگر مثل برگزاری مراسم عزداری یا سفرهای دسته جمعی به شمال و جنوب کشور با یک روز تعطیل هیچ حرفی نزدم. چون معتقدم باید زندگی کرد، حتی در شرایط کرونایی، ولی با احتیاط و مراقبت. ضمن اینکه نمیتوان از یک ملت انتظار رفتار یکسان داشت.
برخلاف بسیاری از دوستان که جشنواره فجر را با جشنوارههای خارجی مثل کن (که برای دومین بار طی مدت همهگیری کووید۱۹ به تعویق خواهد افتاد یا حتی کنسل خواهد شد)، مقایسه کردند و مرتب از «جشنواره ما و جشنواره اونا» حرف زدند، هیچ مقایسهای به ذهنم خطور نکرد. چون باور دارم هر جای دنیا مختصات خود و فرهنگ خود را دارد. همانطور که مثلا یک تصادف بسیار ساده در خیابانهای فرانسه میتواند به دلیل احتیاطهای ذهنی و فرهنگی شهروندان فرانسوی، ترافیک چندین ساعته ایجاد کند و به دلیل رعایت حال آنهایی که تصادف کرده اند کلی اتفاقهای ناشی از احتیاط پیش می آید، قطعا همان فرهنگ میطلبد که جشنواره مهم کن برگزار نشود. و اتفاقا در ایران و فرهنگ ایرانی میگوید که باید جشنواره فیلم فجر برگزار شود. چون ما اهل ریسکیم، چون روسای ما اهل ارائه بیلان و برآوردها هستند. همانطور که بدون هیچ فکر اساسی و خصوصا بدون زیرساخت مناسب نمایشگاه کتاب، به صورت مجازی برگزار شد. خب باید جشنواره فیلم فجر خصوصا در ایام دهه فجر برگزار شود تا مسوولان سود چندجانبه ببرند. اما این سود بدون متقاضی یا تماشاگر به ثمر نمیرسد. برای همین در مقابل سوال: آیا به جشنواره میروی؟ پاسخ دادم: چنانچه جشنواره بطلبد، چرا که نه. و بیشتر به این فکر میکردم که باید در مواجه با شرایط، اظهارنظر موافق یا مخالف کرد.
امروز جشنواره در دو فضای بزرگ، برج میلاد و پردیس ملت مختص اصحاب رسانه و منتقدان سینمایی، شروع شد. ورودی پردیس ملت، فضای خاص ضدعفونی تعبیه شده بود و این نوید را میداد که بر اساس گفتههای مسوولان سینمایی جشنواره با رعایت پروتکلهای بهداشتی برگزار خواهد شد. پردیس ملت که سال گذشته در چنین زمانی پر بود از خبرنگار و منتقد و عوامل فیلمها، امروز شاید حدود ۵۰، ۶۰ نفر خبرنگار و منتقد و چند نفری هم از مسوولان برگزاری جشنواره در راهروهای سوت و کور در تردد بودند. لابی استراحت و چای نوشیدن که بین فیلمها، ولوله آدم بود، امروز تک و توکی نشسته بودند و برخی هم از دور با هم سلام و علیکی میکردند. نه بوفهای برای خرید یک بطری آب خوردن بود، نه میزی از سوی برگزارکنندکان برای چایی.
تنها سالن نمایش فیلم، سالن منهای ۲ و در قعر پردیس ملت بود، آسانسور پایین میرفت و احساس غربت من بالا؛ غربت سینمایی که روز به روز بیشتر از آنچه باید باشد و حقش بود، دور میشود. برخلاف همیشه نه صفی جلوی ورودی سالن بود، نه آشنایی به چشم میخورد. مراقب سالن دستور میداد با دو صندلی فاصله از یکدیگر بنشینیم. صدای کسی شنیده شد که درخواست میکرد هوای سالن را کمی گرمتر کنند و پاسخ آمد که یک سال سالن بسته بود و از امروز صبح دستگاهها روشن شده و زمان میبرد تا فضا گرم شود. تا آخر فیلم که اتفاقا فیلم بدی هم نبود، لرزیدم و به این فکر کردم اگر کرونا نگیریم، حتما از سرمای سالن جشنواره فیلم فجر بلایی سرمان خواهد آمد و در دلم میگفتم: مسوولان محترمی که میخواهید آتش جشنوارهتان را گرم کنید تا بیلان کارتان را بالا ببرید، بدون ما، بدون خبرنگار و منتقد، بدون تماشاگر حرفهای که فیلمها و تلاش شما و بقیه را بنویسند نمیتوانید؛ میدانید، بدون ما نمیتوانید. پس کمی به کسانی که قرار است یک پای مهم به ثمر رسیدن اهداف شما باشند فکر کنید، فقط کمی فکر کنید. گرم کردن سالن یک روز جلوتر حتما کار سختی نیست، با هیچ جای دنیا هم مقایسهتان نمیکنم، برعکس از مسوولان کشور صاحب نفت و گاز انتظار میرود سالن سینمایش حداقل گرمتر از خیابان باشد.

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- سالنهای سینما و تئاتر با ۸۵.۷۱ درصد بیشترین رعایت پروتکل ها را داشته اند
- قرعهکشی اکران فیلمهای جشنواره فجر/ خانه جشنواره از «چارسو» به «میلاد» منتقل شد
- بازگشایی سینماهای شهر نیویورک
- فهرست تفصیلی سهم صاحبان آثار و سینماها در جشنواره فجر۳۹ منتشر شد
- در دفاع از فضای مجازی
- اثرِ انتظار
- سینمای ایران به کجا میرود؟
- نکته ها و تاملاتی درباره سی و نهمین جشنواره فیلم فجر
- مردم؛ تحقیر یا تفسیر!
- برشهای کوتاه/ کلیپ بزرگداشت مرحوم چنگیز جلیلوند
- کرونا به نفع اختتامیه جشنواره فیلم فجر
- بخشهایی از مراسم اختتامیه جشنواره که در پخش زنده تلویزیون به نمایش در نیامد + عکس
- پیام تبریک انجمن بازیگران به برندگان بخش بازیگری جشنواره فجر
- اختتامیه جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- بهترینهای جشنواره فیلم فجر ۳۹ از نگاه منتقدان و نویسندگان سینماسینما
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ درسهایی که نویسندگان از جدال ترامپ و زلنسکی میآموزند
- زمان همه چیز را درست میکند؟/ «۱۰۰۱» جای خود را باز کرد
- جایزه بهترین مستند جشنواره زوم لهستان به مستند ایرانی رسید
- هادی حجازیفر تهیه کننده «صفر پنج» شد/ معرفی بازیگران «بازی استریندبرگ»
- «ساعت ۶ صبح» و «خرچنگ» آنلاین اکران میشوند
- فوت نویسنده سیاسی اهل آفریقای جنوبی؛ آثول فوگارد درگذشت
- نگاهی به فیلم «کندو»/ جهانی بدون ترحم
- اکران نوروزی ۱۴۰۴؛ ترکیب ژانری متنوع و رقابت برای جلب نظر مخاطبان
- گزارش از برلیناله ۲۰۲۵؛ بازتاب چهرهی زنان در سینمای معاصر/ برلیناله، آینهای برای زنان در سینما
- پس از چند سال تعطیلی؛ سینما پارس به فروش گذاشته شد
- آتش و خاکستر؛ توضیحات جیمز کامرون درباره جزئیات «آواتار ۳»
- دریافت اسکار شوقبرانگیز بود/ تصور مردم نسبت به انیمیشن ایران تغییر کرد
- نمایش فیلمهایی به مناسبت ۸ مارس در فرانسه
- وحید آگاه، وکیل دادگستری: اخذ مجوز تولید و پخش از ساترا مبنای قانونی ندارد
- معمای پیچیده یک سریال؛ قسمت چهارم «تاسیان» بدون مجوز، منتشر شده است
- احمد سلگی «یخ بستگی» را در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه میبرد
- پس از ۱۵۰ سال؛ نخستین بزرگداشت جناب دماوندی برگزار میشود
- گزارشی از فروش فیلمهای روی پرده؛ یک فیلم کمدی پیشتاز گیشه سینماها/ برنده سیمرغ مردمی ۱۴۰۳ در رده هفتم
- «رها»؛ بازگشت شکوهمند سینمای مستقل اجتماعی
- پس از کسب جایزه بهترین بازیگر زن در اسکار ۲۰۲۵/ پیام مایکی مدیسون ستاره «آنورا»، به دمی مور: «عاشقشم»
- داستان کوتاه/ غلط انداز
- آیا «تاسیان» رفع توقیف شد؟
- نقد «ژن زامبی»، زندگیِ از دسترفته
- ایدههای تازه برای فیلمسازی با بودجههای کم
- سعید آقاخانی و مهدی حسینینیا مقابل دوربین بهنام بهزادی میروند
- در آستانه اکران؛ تیزر و پوستر «کوکتل مولوتف» رونمایی شد
- تاثیر جالب برنامه اکنون سروش صحت بر رونق بازار کتاب
- استیج ۱۴ میزبان آثار تانیا پاکزاد میشود
- با پیشتازی نمایش موزیکال «ویولنزن روی بام»؛ نامزدهای جوایز تئاتر اولیویه معرفی شدند
- آخرین وضعیت انتشار سریال «تاسیان»