تاریخ انتشار:1400/01/10 - 12:08 تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 153315

سینماسینما، زهرا مشتاق 

جهان غوطه ور در نظام طبقاتی است. مگر تردید داشتید؟ و حفره ای عمیق و تاریک ما را در خود بلعیده است. و تنها نجات بخشمان اندیشه و آگاهی خواهد بود.
the platform عنوان انگلیسی فیلمی به زبان اسپانیایی است که در قلب جهان کاتولیک ساخته شده است تا شما را با خود به قعر جهنمی هولناک از سویه تاریک آدمیزادگانی ببرد که انسانیت را از یاد برده و زندگی های موحش و بدوی برای خود برگزیده یا در آن ناخواسته یا نا آگاهانه فرو شده اند.
عنوان اصلی فیلم این است؛ El hoyo که معنایش به اسپانیایی حفره است.
و این درست ترین و شبیه ترین نام برای فیلمی است که تمام آن در حفره های تو در تویی می گذرد که طبقاتی بسیار دارد و در گذر از هر طبقه، گویا تکه ای از انسان متمدن رو به نابودی می رود و در پایین ترین طبقات، توحش آغاز شده از بالاترین مرتبه، تبدیل به استیصال، تسلیم و مرگ می شود. حفره انباشته از نشانه شناسی است. از کتاب تا کارد تیز.
به نظر می رسد آدم های داخل حفره به خواسته خود و داوطلبانه وارد ماجرایی ناشناخته شده اند و گویا هر یک می توانسته اند تنها یک چیز با خود همراه داشته باشند. اما این ورود خودخواسته پس از یک ماه پاداشی به همراه دارد. پاداشی که گویا وسوسه اصلی در گام نهادن به این مسیر ناشناخته بوده است. مسیری که پس از ورود معلوم می شود که پایانش می تواند مرگ نیز باشد. مرگی بدون ترحم، خشن و ترسناک.
قهرمان فیلم با خود کتاب آورده است. آن هم کتاب دن کیشوت که شاید بشود آن را نماد جهان مضحکی دانست که پهلوان پنبه ای بیش نیست و جز سقوط آدمی، مسیر دیگری نمی نماید. قهرمان در ابتدا از موضعی برتر وقایع را می نگرد و هم سلولی خود را خوار و حقیر می شمارد. انتخاب او یک کارد بوده است. نمادی از خشونت در برابر اندیشه و یا اندیشه در برابر خشونت. و در تمام فیلم رویا رویی این دو است که فیلم را پیش می برد. گاهی این بر آن و گاهی آن بر این پیشی و پیروزی می گیرد. اما رفته رفته خشونت و آگاهی چنان در هم تنیده می شوند که گویا هر یک حاصل دیگری است و بی دیگری، این مسیر طی نمی شود و قهرمان به پیروزی نمی رسد. تکه های خورده شده مرد چاقو به دست، فرودادن و هضم اندیشه خشونت ورزی است که گویا تاکید می کند جهان بی مبارزه، قابل وجود و بودن نیست. و گاه تنها یک دیکتاتور است که توان توقف توحش را خواهد داشت. ‌دیکتاتوری که بتواند با پشتوانه خرد و آگاهی، تساوی و عدالت را میان مردمان فرو شده در حفره های هولناک یک بار دیگر برقرار سازد. و کیست که نداند اگر قرار بر جنگ باشد، و آدمی را گریز از مصاف نباشد؛ بهتر است مبارزه با پیشینه و پشتوانه ای از دانش و آگاهی باشد تا خام و موحش و بدوی. حفره رویارویی ظلمت و نور، نادانی و آگاهی است. و وجود کودکی که همه او را انکار می کردند؛ لزوم زایش دوباره است. گویا جهان از بطن زنی مبارز دوباره پاکیزه زاده خواهد شد. و نجات بخش حقیقی از فراموش شده ترین طبقات به یغما رفته، در بالاترین مرتبه، به حق و جایگاه خود خواهد رسید. و آدمیزادگان سقوط کرده که خوک وار و بی اندیشه تنها می بلعند و ترحم و تصوری از انسانیت ندارند؛ در نهایت به نازل ترین شکل سقوط خواهند کرد.
حفره را که اولین فیلم کارگردانی با نام سخت گالدر گازتلو اوروتیا است از دست ندهید. فیلمی محصول ۲۰۱۹ که نت فلیکس نازنین با عجله بسیار، حق پخش جهانی آن را خرید تا پلتفرم لعنتی از آن او باشد.

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

نظر شما


آخرین ها