سینماسینما، مینا اکبری
بدون شک داشتن سینمای اجتماعی در ایران نیازمند تحلیل اجتماعی برای هر فیلمساز از طریق تفکر و تحقیق در جامعه به دست میآید. این تفکر زمانی میتواند به اثری اصیل و تاثیرگذار تبدیل شود که صاحب این فکر با حوصله و بدون دغدغه آن را به فیلم تبدیل کند و این اثر زمانی وارد حیطه تاثیرگذاری اجتماعی خواهد شد که در زمان و شرایط مناسب به جامعه عرضه شود. مرور همین روال ساده نشان میدهد که توقع ساخت و اکران موفق برای یک فیلم تاثیرگذار اجتماعی از سینمای ایران توقع بیهودهای است.
از یک سو مجموعه سینمای ایران (از مسئولان تا تهیهکنندگان و پخشکنندگان) به شکل بیرحمانهای هرگونه تفاوت را سرکوب و در مقابل، ولنگاری و باری به هر جهتی و بیمسئولیتی اجتماعی را ترویج میکنند و از سوی دیگر گذرگاه اکران نیز به گردنه یقهگیری فیلمهای اجتماعی مبدل شده است.
سینمای اجتماعی ایران آنچنان در چنبره نگرشهای سیاسی و اقتصادی روزمره دستوپا میزند که انگار تقدیر محتوم ساختن فیلم متفاوت اجتماعی چیزی جز اکرانهای کوتاهمدت و بیسروصدا و به مسلخ بردن این آثار در گردوخاک فیلمهای بیخاصیت کمدی نیست. دروازه نمایش عمومی اکران از اریکه تا آزادی و از فرهنگ تا استقلال یک سره به سوی نمایش فیلمهایی باز شده که زمانی در همین شهر جایگاهی بهتر از سینماهای درجه سه لالهزار نداشتند.
وقتی فضای عمومی نمایش را از سینمای اجتماعی تهی میکنیم و همه چیز را با سیاست گره و با اقتصاد توجیه میکنیم دیگر چه جایی برای ادعای فرهنگسازی. سرکوب کردن سینمای اجتماعی ایران در پهنه اکران عمومی جامعهای که مردم در آن به شکل مستمری در حال دست و پنجه نرم کردن با مسائل اقتصادی و سیاسی هستند؛ سینمای ایران را فاقد قدرت اجتماعی کرده و کار را به جایی رسانده که در شلوغترین ساعات روز و شب که نفس خیابانها از ازدحام مردم تنگ میشود، سینماها خلوت و سالنها خالیاند. آیا راه علاج این بحران خانمانبرانداز چیزی جز بالا بردن تاثیر اجتماعی سینما است؟ آیا چنته سینمای ایران از مدیر هوشمند و جسور خالی شده. اگر پاسخ منفی است: کو؟ و اگر مثبت است: کی؟
اکثر فیلمهایی که این روزها بر پرده سینماها خودنمایی میکنند به شکل روشن و گویایی نماد تاثیر سیاستهای مدیرانی است که بیش از اسلاف خود ادعای دگرگونی ساختاری در سینمای ایران را به زبان آوردهاند. مدیرانی که با نقد بیرحمانه سیاستهای قبلی؛ وعده و وعید ریلگذاری برای حرکت روان و رو به جلو سینمای کشور را به سینماگران دادند.
اکران ساکت و کوتاه «جاده قدیم» آخرین ساخته منیژه حکمت که در سینمای اجتماعی و زنانه ایران فیلم قابل توجهی است، نشان از آن دارد که باید این قانون بیرحم را بپذیریم که محصولات سینمای ایران وقتی مورد توجه قرار میگیرند که در یک جریان غیرسینمایی و از بیرون مناسبات فرهنگی حمایت شوند. این قانون نانوشته آیا تعبیر همان واژه بیمصداق مافیا نیست؟
در دورانی که حجمحاشیههای اخبار اقتصادی و معیشتی مردم؛ توجه به سینمای اجتماعی را لاجرم دورتر از اذهان عمومی میبرد، سینمای ایران فیلمی را بر پردهاش اکران کرده که با کمی تقسیم توجه و با اندکی آیندهنگری میتوان به تدوام رگبارش دلخوش بود. حال اگر رگباری در کار نباشد غمی نیست، ما دلخوش نمنم بارانیم. «جاده قدیم» را فراموش نکنید.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یادداشت مینا اکبری/ حق انتخاب و قضاوتهای سطحی
- منیژه حکمت از جشنواره داکا جایزه گرفت
- سینما در تسخیر کمدیها/ بیشترین و بهترین سئانسها در اختیار فیلمهای کمدی است
- حضور «ملخ» در بخش رقابتی جشنواره ونکوور
- تو پیش نرفتی، تو فرو رفتی؟/ معتمدآریا و حسرت دهه ۶۰
- سینماگران هشدار دادند: بیکاری؛ بحران سینما در سال ۱۴۰۱/ آیا مدیران جدید میخواهند سینما را از ابتدا اختراع کنند؟!
- بلوغ بازیگری برآمده از یک خانواده سینمایی/ درباره بازی پگاه آهنگرانی
- در بند اما سبز/ نگاهی به فیلم «بندربند»
- اولین حضور بینالمللی «ملخ» در یک جشنواره آمریکایی
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با منیژه حکمت کارگردان فیلم «بندربند»/ یاور من مردم هستند
- با طرحی از فرهاد فزونی؛ پوستر رسمی «بندربند» منتشر شد
- در یک اکران خصوصی؛ چهرههای فرهنگی به تماشای «بندربند» نشستند/ حکمت: از تمام اندیشمندان میخواهم صدای ما باشند
- آغاز پیشفروش بلیت فیلم «بندربند» از هفتم آذر ماه
- آغاز اکران «بندر بند» منیژه حکمت از ۱۰ آذر در سینماهای سراسر ایران/ اولین تیزر فیلم منتشر شد
- رونمایی از لوگوی رسمی «بندر بند»/ فیلم منیژه حکمت آذرماه به سینماها میآید
نظر شما
پربازدیدترین ها
- فوت خواننده پیشکسوت موسیقی نواحی گیلان/ ناصر مسعودی درگذشت
- نگاهی به فیلم «بیسر و صدا»؛ ایده خلاقانه، مسیر اشتباه
- حقایقی درباره بازمانده ساخته سیف الله داد/ماجرای توقیف فیلم بازمانده به دلیل حجاب!
- بیانیه انجمن بازیگران سینما در واکنش به وقایع اخیر و هتک حرمت هنرمندان/ پژمان بازغی استعفا داد
- «رابین هود»؛ افسانهی شیرین مرد شریف قانون شکن!
آخرین ها
- نگاهی به فیلم سینمایی «سامی»؛ دوربین به مثابه سمفونی برای سفری طولانی
- معرفی برندگان هیئت ملی نقد آمریکا ۲۰۲۵/ «یک تصادف ساده»؛ بهترین فیلم بینالمللی/ «نبردی پس از دیگری» ۵ جایزه گرفت
- ۱۵ اثری که برای فهرست اولیه اسکار فیلم بینالمللی شانس بالاتری دارند
- تأملی بر حضور نوری بیلگه جیلان در جشنواره جهانی فیلم فجر؛ داور غایب
- بیانیه کانون کارگردانان سینما درباره بازداشت سینماگران در مهمانی خصوصی
- واکنش رضا کیانیان به گزارش تاریخ سه هزار ساله زیر چرخ لودرها
- اعلام مستندهای دو بخش از نوزدهمین جشنواره «سینماحقیقت»
- واکنش کانون کارگردانان سینمای ایران به حکم جعفر پناهی
- شروودِ تالار وحدت؛ جایی که ماهان حیدری قهرمانان آینده را پیدا میکند
- تورج اصلانی داور جشنواره ترکیهای شد
- سروش صحت و علی مصفا «بیآتشی» را روایت کردند
- سام درخشانی هم استعفا داد
- نمایش موزیکال «رابین هود» / گزارش تصویری
- حلقه منتقدان فیلم نیویورک منتخبان ۲۰۲۵ خود را اعلام کرد/ «نبردی پس از دیگری»، بهترین فیلم شد؛ پناهی، بهترین کارگردان
- جشنواره جهانی فیلم فجر۴۳؛ در ایستگاه پایانی «درس آموختهها» بهترین فیلم شد/ جایزه ویژه داوران به کارگردان ژاپنی رسید
- «خرگوش سیاه، خرگوش سفید» به چین میرود
- گاتهام ۳ جایزه به «یک تصادف ساده» داد/ «نبردی پس از دیگری» بهترین فیلم جوایز مستقل نیویورک شد
- بیانیه انجمن بازیگران سینما در واکنش به وقایع اخیر و هتک حرمت هنرمندان/ پژمان بازغی استعفا داد
- مصائب افزایش سن ، از جولیا رابرتز تا نیکول کیدمن
- تام استاپارد؛ نویسندهای که جهان را از نو صحنهپردازی کرد
- نگاهی به فیلم «پارتنوپه»؛ زیبایی از دست رفته
- توقیف سکوی پخش «بازمانده» پس از انتشار ویدیوی بدون مجوز
- «سمفونی باران» کلید خورد
- «ناتوردشت» به باکو میرود
- از جدال اندیشه تا لبخند روی ردکارپت
- گفت وگو با کارگردان مستند «مُک» به بهانه حضور آن در جشنواره سینما حقیقت
- «زوتوپیا ۲» رکورددار فروش جهانی سینما شد
- صدای بخش خصوصی را بشنوید؛ هوای آلوده با تعطیلی تئاتر تمیز میشود؟
- «رها» بهترین فیلم اول جشنواره گوا شد
- سنگرم اندازه همان کافه ام بود
