سینماسینما، محمد تقیزاده
موفقیت فیلم «کودا» ساخته شان هدر در نود و چهارمین دوره اسکار بیش از آنکه نشان از وجوه زیباییشناسی هنری و فرم سینمایی این فیلم باشد، موید این نکته است که آکادمی اسکار در سالهای اخیر تا چه اندازه تحت تاثیر سیاستگذاری و وجوه تماتیک آثار بوده است. در سال ۲۰۱۹ نیز انتخاب فیلم «انگل» ساخته بونگ جون هو بهعنوان بهترین فیلم اسکار سرو صدای زیادی به پا کرد و انتخاب اسکار را در محافل مختلف به چالش کشید. «انگل» فیلمی در تقابل با سرمایهداری و در حمایت از عدالت و «کودا» اثری در راستای توجه و تاکید بر حقوق اقلیتها (در اینجا ناشنوایان) است که وجه مشترک هر دوی آنها کیفیت متوسط آنها به شمار میرود.
«کودا» در بهترین حالت فیلمی متوسط است که زندگی یک خانواده ناشنوا و فرازوفرودهای دراماتیک آن را روایت میکند. فیلم با بهرهگیری از فیلمنامهای کلاسیک، کاشت و برداشتهایی ساده و قابل پیشبینی را طراحی و در راستای پیشبرد همین تمهیدات جلو میرود. فیلم توجه ویژهای به وجوه انسانی دارد و دلیل ارتباط گسترده آن با مردم همین ابعاد انساندوستانه فیلم است که توانسته کاراکترهای سمپات و باورپذیری را خلق کند، اما از نظر توجه به ابعاد رئالیستی و همچنین عمقبخشی به شخصیتها فیلم حرف چندانی ندارد، چنانکه در لحظات انتهایی فیلم، گویی با پایانبندی آثار انیمیشن با فینال شاد و نتیجههای اخلاقی مواجه هستیم. همین سطحی و دمدستی بودن کودا در کنار محتوامحوری آن اگرچه برای طیف سادهپسند خوشایند و دلپذیر از آب درآمده به همان میزان برای تماشاگران سختگیرتر سینما که انتظارشان از یک فیلم سینمایی چیزی فراتر از یک پیام اخلاقی است، امری ناخوشایند و آزاردهنده بدل شده است.
در کنار داستان عامهپسند کودا، ریتم و تدوین این فیلم از وجوه مثبت آن به شمار میرود که سبب میشود در طول حدود ۲ ساعت تماشای فیلم، اثر ملالآور و کند به نظر نرسد و همراهی تماشاگر را به همراه میآورد اما همچنان که گفته شد فیلم از نظر تاثیرگذاری و ماندگاری بیشتر در سطح پیش میرود و احساسات انساندوستانه فیلم تا اندکی پس از تماشای آن دوام پیدا نمیکند.
به نظر میرسد تمهیدات و سیاستگذاری جشنواره فیلم کن در دهه اخیر برای حمایت از فیلمهای خاص با مضامین مشخص تا حدزیادی در آکادمی اسکار نیز رسوخ کرده و اعضای آکادمی بیش از توجه به وجوه هنری، به انتخاب فیلم منتخب خود با ویژگیهای مضمونی و محتواهای مشخص میپردازند که انتخاب انگل در ۲۰۱۹ و کودا در ۲۰۲۲ بهترین موید این ادعاست.
علاوه بر برجستگی ابعاد تماتیک در انتخابهای اخیر آکادمی اسکار، یکی دیگر از نکات غمانگیز درباره گزینش کودا بهعنوان درخشانترین و برترین فیلم اسکار ۲۰۲۲ به دستخالی و ضعف مفرط فیلمهای تولید شده در سال گذشته اختصاص دارد. موضوع مهمی که برخی کرونا را عامل کاهش کمی و کیفی آثار در چند سال اخیر عنوان کردند، این در حالی است که در همین ایام صف تماشای سریالها در شبکههای کابلی بسیار شلوغ و قابلتوجه بوده تا بتوان نتیجه گرفت سینمای جهان در سالهای اخیر (بهخصوص سال ۲۰۲۲) سال درخشانی را تجربه نکرده و تغییر ذائقه مردم از سینما به تلویزیون بیش از هر زمان برای مخاطبان و سازندگان قابلدرک و مشاهده است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- پیشبینی اسکاری سردبیر هالیوود ریپورتر؛ فیلم پناهی برای اسکار چقدر شانس دارد؟
- یک اثر ایرانی دیگر در اسکار ۲۰۲۶؛ فیلم شهرام مکری نماینده تاجیکستان شد
- فیلمی درباره کشتار نانجینگ؛ چین «محکوم به حق» را به اسکار فرستاد
- بازگشت آقااسفندیار با واکنش به بیانیه هیات انتخاب کمیته اسکار
- برای شرکت در نود و هشتمین دوره؛ هند، فیلم اسکورسیزی را به اسکار معرفی کرد
- جعفر پناهی خطاب به آکادمی اسکار: انحصار دولتی در انتخابِ نماینده بخش بینالمللی را بشکنید
- گلایه حامد بهداد از کمیته انتخاب فیلم برای اسکار؛ سر «پیر پسر» را بریدید
- زنجیره بیانیهها درباره اسکار ادامه دارد؛ حمایت۸۰ سینماگر دیگر از تصمیم خانهسینما
- فیلم جعفر پناهی در راه آکادمی؛ فرانسه «یک تصادف ساده» را به اسکار فرستاد
- یورش نظامیان اسرائیلی به خانه فیلمساز برنده اسکار
- ۵ نامزد برای معرفی به اسکار اعلام شد
- خانه سینما از کمیته اسکار خارج شد؛ نقشی در این کمیته نداریم/ آرزوی موفقیت برای فیلم معرفی شده
- ژاپن «کوکوهو» را به اسکار میفرستد
- برای شرکت در نود و هشتمین دوره؛ بلغارستان «تاریکا» را به اسکار میفرستد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
