سینماسینما، نغمه خدابخش
آغوش باز اثری متفاوت از آثار قبلی بهروز شعیبی است. شعیبی پس از فیلم دهلیز که مورد توجه مخاطبان جدی سینما قرار گرفت با ساخت فیلمهای سیانور، دارکوب و بدون قرار قبلی توجه مخاطبان خاصی را به آثارش جلب کرد. ساخته های شعیبی به جزئیات روابط انسانی در موقعیتهای مختلف نگاه ویژه ای دارد. دهلیز ماجرای زندگی معلمی است که بدلیل یک نزاع موجب قتل شده و در زندان بسر میبرد. فیلم به روابط معلم با اطرافیانش میپردازد و فضایی خاص را به تصویر میکشد. سیانور درامی سیاسی است در دهه پنجاه. فضاسازی، شخصیت پردازی و روابط کاراکترها با توجه به جزئیات و فضای آن سالها شکل گرفته و ساختار منسجمی دارد. دارکوب نیز روابط انسانی در مقابله با معضل اعتیاد را زیر ذره بین قرار میدهد و بدون قرار قبلی روایتی خاص در فضایی خاص برگرفته از داستانی از مصطفی مستور است.
آغوش باز قرار است روابط سه زوج در مقاطع مختلف زندگی را روایت کند. فیلم در وهله اول از فقدان فیلمنامه ای منسجم ضربه میخورد. قصه از آماده سازی یک سالن برای اجرای کنسرت یک خواننده محبوب و پرطرفدار آغاز میشود. آشفتگی هایی در برنامه آماده سازی اتفاق می افتد که در خلال این آشفتگیها، روابط بین شخصیتهای داستان نشانه میرود و مجموعه ای از خرده داستانها روایت میشود. از آنجایی که فیلمنامه سطحی و کم عمق است، قصه آدمهای داستان سطحی و شخصیتها نیز کلیشهایاند و عمقی در روابط کاراکترها دیده نمیشود. تعلیقات و تمهیدات دراماتیک بی اثر میماند و همانطور که خرابی دکور توسط شادی، با بازی گلاره عباسی، قابل حدس است پایان خوش فیلم نیز قابل پیش بینی است. ساخته های قبلی شعیبی مورد توجه مخاطبان خاص سینما قرار گرفت اما در گیشه با اقبال روبرو نشد. شاید بدین جهت تابوشکنی کرده و با فاصله گرفتن از فضای فیلمهای قبلی اش و ساخت اثری پر زرق و برق و موسیقیایی خواسته نظر مخاطبان بیشتری را جلب کند اما علاوه بر عدم رعایت نکات مهم از جمله فیلمنامه ای قابل قبول و شخصیت پردازی های باورپذیر، با بی توجهی به برخی عناصر دم دستی نیز آنچه مدنظر داشته به ثمر ننشسته است. روایت در سالن کنسرت آغاز و در زمان اجرای کنسرت پایان میگیرد. درواقع کنسرت نقطه عطف داستان است اما بقدری کوچک است که در حد یک شوخی باقی میماند چون نه سالن مناسبی است برای خواننده ای پرطرفدار که عکس و بیلبوردهای تبلیغاتی اش در جای جای شهر به چشم میخورد نه توجیهی برای دیالوگی که توسط شخصیت هومن با بازی محسن کیایی بارها در طول روایت عنوان میشود «با پول این کنسرت بارمون رو میبندیم و میریم کانادا !!…»
تنها نکته قابل توجه در آغوش باز لطافت رابطه زوج میانسال با نقش آفرینی احترام برومند و مهدی هاشمی در برخی سکانسها و بازی متفاوت گلاره عباسی است.
آغوش باز انتظار مخاطبان آثار شعیبی را برآورده نمیکند و اثری است بی ربط به سازنده دهلیز و دارکوب و…
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- بهروز شعیبی: ما هیچ تیتری برای ممنوعیت نگذاشتیم/ «بدون چالش بودن فیلمها» اتفاق خوبی برای جشنواره نیست
- «بهانه سکوت»؛ بهانهای برای فکر کردن
- بهروز شعیبی دبیر چهل و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران شد
- «آغوش باز» آنلاین اکران میشود
- ایستگاه پایانی؛ ایدههایی که هدر رفت و سرمایههایی که بر باد شد
- یادداشتی بر دو فیلم «رها» و «آبستن»/ زخمهای ماندگار و ماندگاری زخمها
- با حکم رئیس سازمان سینمایی؛ بهروز شعیبی مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران شد
- «پسر انسان»؛ جنسیت یا انسانیت، مسئله این است
- آیین بزرگداشت احترام برومند برگزار شد/ حواستان به هنرمندانی که نیستند، باشد
- بهروزشعیبی: فرهادی و مهرجویی سینمای اجتماعی را به یک قشر خاص محدود نکردند
- اکران «آغوش باز» همزمان با روز ملی سینما
- فیلمهای رامبد جوان، بهرام افشاری و گزینه احتمالی اسکار در راه اکران
- «آغوش باز» نیمه شهریور اکران میشود؛ محسن کیایی و حامد کمیلی در سینما
- در نشست «بررسی سینمای اجتماعی» مطرح شد؛ سینمای اجتماعی زاییده تحولات اجتماعی و سیاسی جامعه است
- داوران بخش فیلمهای داستانی کوتاه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی معرفی شدند
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
