پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

رسول صدرعاملی کارگردان سینما در توصیف جعفر والی بازیگر تئاتر و سینما گفت: «زنده‌یاد والی در متن فرهنگ بازیگری به معنای مقدس‌اش بود.»

به گزارش سینماسینما، جعفر والی کارگردان و بازیگر تئاتر و بازیگر تلویزیون و سینما صبح شنبه بیست و هفتم آذر ماه دارفانی را وداع گفت.

از جمله حضورهای والی در سینما می‌توان به بازی در فیلم‌های «گل‌های داودی» و «پاییزان» به کارگردانی رسول صدرعاملی اشاره کرد.

صدرعاملی در گفت‌‌و‌گو با سینماسینما، درباره خاطرات خود از همکاری با این هنرمند گفت: «جعفر والی همه عمرش رادر عرصه هنر و پای تئاتر و بعد هم سینما گذراند. قبل از انقلاب بیشترین فعالیت او در عرصه تئاتر بود، ولی بعد از انقلاب با فیلم «گل‌های داوودی» کنار آقای مشایخی، آقای رشیدی کار سینما را به طور جدی‌تر دنبال کرد.»

او ادامه داد: «زنده‌یاد والی شخصیت بسیار بی‌حاشیه‌ای داشت و در هیچ دورانی هیچ وقت حرف و مسئله و بحثی از او نمی‌شنیدید که غیر از کار در سینما و مباحث جدی آن باشد. در واقع بیش از اینکه مثل خیلی از همه ما در حواشی حضور داشته باشد در متن فرهنگ بازیگری به شکل کاملا مقدس‌اش در تئاتر و سینما بود و هیچ وقت خودش را درگیر مسائل جنبی سینما و تئاتر نکرد، برای از دست دادن او متاسف هستم.»

کارگردان فیلم « دختری با کفش‌های کتانی» افزود: «در تمام این سال‌ها او تدریس می‌کرد و به بازیگری هم مشغول بود، حتی این اواخر هم حسرت دوباره روی صحنه تئاتر رفتن را داشت که متاسفانه اجل مهلت‌اش نداد. او در عرصه سینما کارگردانی کرد و یک فیلم به نام «تا غروب» ساخت، اما فیلمسازی را دیگر ادامه نداد و دوباره تمرکز‌ش را روی بازیگری گذاشت.»

کارگردان فیلم «گل‌های داودی» درباره تجربه همکاری‌اش با زنده‌یاد والی نیز گفت: «زنده‌یاد والی در سال ۶۳ در فیلم «گلهای داودی» که من کارگردانش بودم بازی کرد. حضور ایشان انرژی بخش تمام گروه بود. آن زمان من یک فیلمساز خیلی جوان بودم و در بیست و چند سالگی دومین فیلمم را کارگردانی می‌کردم، ولی او با تمام وجودش به کار کمک می‌کرد. زنده‌یاد داوود رشیدی و آقای مشایخی هم مثل ایشان بودنشان بسیار دلگرم کننده بود و تاثیر حضورشان در کنار جوان‌ترها مثل بیژن امکانیان، هیلدا پیرزاد و خیلی ‌های دیگر احساس می‌شد. همه آنها به خصوص زنده‌یاد والی سعی می‌کردند با حمایت از من و فیلم کار به بهترین شکل‌اش پیش برود و این اتفاقی خوشایند برای من بود.»

این کارکردان همچنین گفت: «جدی‌ترین موضوعی که برای زنده‌یاد جعفر والی وجود داشت این بود که یا قبول نمی‌کرد در کار یک فیلمساز بازی کند یا اگر پاسخ مثبت می‌داد و در کاری حضور پیدا می‌کرد حتی اگر کارگردانش جوان بود همه انرژی و احترام لازم را در کار خرج می‌کردند و به دیگران هم گوشزد می کردند که باید با کارگردان محترمانه برخورد کرد و تابع نظرات او بود و باورش داشت.»

صدرعاملی در پایان با ابراز تاسف از از دست دادن جعفر والی گفت: «همه ما رفتنی هستیم و مرگ قطعی‌ترین اتفاق زندگی همه ماست، هیچ چیز به اندازه مرگ قطعی نیست اما اینکه آدم‌ها چقدر عاقبت بخیر از دنیا می‌روند به نظرم مهم تر است، اینکه بعد از رفتن‌شان از خودشان چه جا گذاشته‌اند مهم است. من مطمئن هستم همه کسانی که جعفر والی را از دور و نزدیک می‌شناسند یادش را برای همیشه زنده نگه می‌دارند.»