تاریخ انتشار:1397/04/14 - 02:59 تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 91262

ایرنا نوشت :هنرمندان و هنردوستان دومین سالمرگ عباس کیارستمی، اسطوره سینمای ایران و جهان را پنجشنبه پیش رو با حضور بر سر مزارش گرامی می دارند.
مرگ در «خانه دوست» زندگی دوباره است
دومین سالروز درگذشت عباس کیارستمی استاد بی بدیل سینمای ایران و جهان، عصرپنجشنبه پیش رو با حضور هنرمندان، هنردوستان و خانواده این بزرگمرد تاریخ سینما بر سرمزارش در ترک مزرعه واقع در لواسانات برگزار می شود.
ابتدای ماه تیر آمدی و در میانه های ماهی که تیر می بارید ، تنهایمان گذاشتی و به خانه دوست رفتی. اکنون دو سال است که تو رفته ای و من گمان دارم بالاخره تلفن زنگ خواهد خورد تا کسی آن سوی خط خبری از فیلم جدیدت بدهد.
همیشه کارت این گونه است…. غایب می شوی … نیستی… و به یکباره در قله های سینمای جهان پیدا می شوی. با تفکری نو، با صحنه هایی بکر، با عشق به سینمای ایران …(وطنت).
می گویند من مرگ هیچ عزیزی را باور ندارم و من مانده ام روز پنجشنبه برای چه به مزرعه لواسانات هنرمندان باید بیایند . تو غایبی، نمرده ای.
در نوشته های کلیشه ای که هیچ گاه نمی توانند معنا را برسانند، آمده است «عباس کیارستمی»، کارگردان، فیلمنامه‌نویس، تدوین‌گر، عکاس، تهیه‌کننده، گرافیست و کارگردان هنری بین‌المللی است و در کنار این همه، شاعر و نقاش هم هست.- مخصوصا «است» می نویسم… چرا که نوشته ها درک نمی کنند معناها را و هستی ما را.-
اما چه کنیم که همواره جز نوشتن به شیوه مرسوم راهی نداریم، چرا که زبان نوشتاری است که حرف های مان را به هم منتقل می کند، بگذار من هم مثل همه باشم و همین گونه بنویسم.
کیارستمی به سال ۱۳۱۹ در تهران متولد شد، او کار را در کانون پرورش فکری کودک و نوجوان آغاز کرد و بعدها فیلم‌سازی شد که در سینمای جهان بسیار تاثیرگذار و آثار وی با استقبال فراوان ناقدان، داوران، کارگردانان، فستیوال‌ها و بنیادهای فرهنگی و هنری جهان روبه‌رو گردید.
«طعم گیلاسش» با یک «کلوزاپ»ی واقع در «خانه دوست کجاست»، را «باد خواهد برد» و شاید این باد، هنرمندان و هنردوستان را با طعم گیلاسی در یک کلوزاپ برده است و ما بی خبریم .
کیارستمی برنده چندین جایزه بزرگ سینمایی است. ابن هنرمند چیره دست پنج بار نامزد جایزه نخل طلای جشنواره فیلم کن شد و در سال ۱۹۹۷ در پنجاهمین دوره جشنواره فیلم کن برای فیلم طعم گیلاس این جایزه را گرفت. در جشنواره‌های متعدد معتبر فیلم جهان به عنوان داور حضور داشته‌است و با چهار دوره داوری در جشنواره فیلم کن در سالهای ۱۹۹۳، ۲۰۰۲، ۲۰۰۵ و ۲۰۱۴ در میان هنرمندان ایرانی پیشتاز است. کیارستمی همچنین با دریافت ۳۲ دست‌آورد شخصی، پرافتخارترین هنرمند ایران به‌شمار می‌رود.
شخصیت برجسته او را نه تنها بزرگان عرصه هنر داخل کشور بلکه بنام های هنری خارج از کشور ستودند؛ «ژروم بارون» دبیر جشنواره فیلم نانت درباره مرحوم کیارستمی و چگونگی آشنایی با او می گوید: کار سختی است که بتوانم کوتاه در مورد کیارستمی حرف بزنم، اولین دیدار من با او زمانی بود که ۱۸ سال داشتم و نسبت به ایران و سینمای ایران بی اطلاع بودم. در آن زمان فیلم «خانه دوست کجاست» را دیدم و برایم باورکردنی نبود، در سال ۱۹۷۰ که او را کشف کردیم ۲۰ سال بود که در ایران کار می کرد؛ کیارستمی همزمان کارهایی برای موزه ها انجام می داد و ما مدام دنبال او بودیم و نمی توانستیم به او برسیم.
«دینا یوردانووا» موسس و رییس مرکز مطالعات فیلم دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند هم درباره کیارستمی چنین می گوید: در مورد کیارستمی خیلی می شود حرف زد و حتی من در سال گذشته در دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند، سمپوزیومی در مورد کیارستمی برگزار کردم که ساعتها در مورد او صحبت کردیم. سال گذشته نیز فیلم «۷۶ دقیقه و ۱۵ ثانیه با عباس کیارستمی» سیف اله صمدیان را دیدم که خیلی تاثیرگذار بود.
«لوسیا نجیب»، استاد مطالعات سینمایی دانشگاه ریدینگ انگلستان اما کیارستمی را چنین توصیف می کند: کیارستمی انسان بزرگی است که حرف زدن درباره او بسیار سخت است، چنین آدم هایی بینش و نگرش بزرگی دارند و فراتر از زمان می اندیشند، اگر فیلم «کلوز آپ» را دیده باشید، متوجه می شوید که او با مفاهیم بسیاری در سینما آشنا بوده است. از طریق کیارستمی می توانم بفهمم که چرا ایرانی ها اینقدر ذهن شاعرانه ای دارند و به این خاطر از او متشکرم.
دو سال پیش که نه دو سال و چند ماه قبل همه غافلگیر شدیم ، عباس بر بستر بیماری خفته بود. خبر بستری شدنش در شروع بهار ۹۵ همه جا پیچید. پس از چند بار زیر تیغ جراحی رفتن و سفر به فرانسه برای درمان، این هنرمند نام آشنای جهان سینما در نهایت بهت و ناباوری، این بار به جای پسرک فیلمش در خانه دوست کجاست، خود به خانه دوست شتافت و ۱۴ تیر ۹۵ همه ما را تنها گذاشت تا نزد دوست بماند.
اکنون دو سال است که پرونده قصور پزشکی ات می رود و می آید و در آستانه دومین سال از رفتنت، اگر چه تلاش ها به ثمر رسید و شبهه های خطای پزشکی پذیرفته شد….اما نمی دانم چرا پنجشنبه باید به مزرعه لواسانات آمد.

برچسب‌ها:

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

نظر شما


آخرین ها