با بررسی فیلم «ماجان» به کارگردانی رحمان سیفی آزاد، می توان تاحدی به عوامل ضعف و بی مخاطبی برخی از محصولات رسانه ای پی برد. چون کارگردان این فیلم، سال ها مسئول بخش های نمایشی سیما بوده و در تولید بسیاری از تله فیلم ها و سریال های تلویزیون نقش داشته است. اما ببینیم دستاورد این مدیر سابق رسانه ای در سینما چگونه است و او چه نگاهی به نمایش و درام دارد؟
رحمان سیفی آزاد در اولین فیلم خود «ماجان» تلاش کرده تا یک ملودرام اشک آور و انسانی را به منصه ظهور برساند. اما خلق چنین اثری حتی اغراق در نمایش رنج و پریشانی آدم های داستان فیلم، بیش از هر چیز به ایده ای متناسب و خلق قصه ای پرکشمکش نیاز دارد. یک فیلم، بدون نوآوری و ایده و قصه، صرفا با ایجاد فضاهای پرتنش و ایجاد تضاد و درگیری مصنوعی و جعلی بین آدم های درون فیلم، با احساسات –بهتر است بگوییم اعصاب- مخاطب بازی می کند!
وجود فرزندان معلول در برخی خانواده ها و معضلات نگهداری از آنها غیرقابل انکار است. اما در فیلم «ماجان» دقیقا از زاویه ای به این موضوع پرداخته شده که شاید چندان محل چالش و درگیری نباشد.
داستان فیلم بر پایه اختلاف زن و شوهر بر سر چگونگی مراقبت از فرزند معلول بنا شده است. مادر به طور طبیعی عاشق بچه است، اما پدر از این موضوع در عذاب است و اصرار دارد که بچه را به آسایشگاه بسپارند. اما دامنه این اختلاف و دعوای بین زن و شوهر بر سر بچه معلول، به طور عجیب و غیرقابل باوری گسترش یافته است و کش پیدا می کند. تا آنجا که مرد کارش به تهمت زدن به همسرش می کشد و حتی به گرفتن زن دوم هم اقدام می کند. مشخص نیست که با وجود دو فرزند سالم دیگر، رفتن مرد به سمت زن دوم چه ارتباطی به علاقه زن برای نگه داشتن فرزند معلول دارد؟ ضمن اینکه شغل مرد، رانندگی کامیون معرفی می شود و فردی که چنین شغلی دارد، کمتر در خانه حضور دارد و بیشتر وقتش صرف سیر و سفر می شود. پس بنابراین اگر هم بنا بر شکایت و مخالفت با بچه باشد، این زن است که باید مشکل داشته باشد نه شوهر.
هیچ مسئله واقعی و مهمی در فیلم وجود ندارد و فیلمساز، بدون زمینه سازی دراماتیک و منطقی، موقعیت های تنش زا را یکی پس از دیگری به داستان تحمیل می کند. استفاده بیش از حد از تروکاژهای صوتی و خلق صداهای مهیب هم کمکی به فضاسازی عاطفی فیلم نمی کند، چون داستان فیلم باورپذیر نیست.
شخصیت پردازی هم عمق ندارد؛ بی رحمی پدر علیه فرزند معلول آن هم در شرایطی که همه بار مراقبت از بچه بر دوش مادر است و مادر هم این مسئولیت را با کمال میل پذیرفته معنی ندارد. سکانس اختتامیه و تلاش پدر برای انداختن بچه اش به دریا، یک ترفند سوخته برای ایجاد حس ترحم به نفع بچه معلول است. این همه اغراق در نمایش تصویر منفی از یک پدر، ناشی از ضعف اساسی فیلم یعنی عدم ایده زاینده و پویا و مرگ درام است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- انتقاد تند کیهان از مسعود کیمیایی
- کیهان : ادغام جشنواره جهانی با جشنواره ملی با استقبال قاطبه سینماگران مواجه شده است
- حیازدائی از جامعه به سبک نجلا/انتقاد شدید کیهان از سریال نجلا
- واکنش رضا کیانیان به درخواست کیهان برای ممنوع الکاری سینماگران
- پول درآوردن از خشم و ناامیدی!/انتقاد کیهان از جوکر
- انتقاد شدید کیهان از مدیران فارابی به خاطر انتخاب لیلی رشیدی به عنوان داور جشنواره کودک
- روایت کیهان از عزاداری گروهی از بازیگران برای گربه بزرگمهر حسینپور
- پاس گل مسیح علینژاد، زیرطاق کیهان؟/واکنش ایرنا به حاشیه سازی برای ستاره اسکندری
- انتقاد کیهان از سکوت سلبریتیها در برابر حماسه شکار پهپاد آمریکایی
- کیهان به نقل از نوش آفرین: می خواستند با برهنه کردن زنها مردان را به سینما بکشانند
- پاسخ بنیاد سینمایی فارابی به ادعاهای کیهان
- پلمپ یک سینما در بجنورد توسط دادستانی به خاطر نمایش فیلم هنجار شکن
- ادعای کیهان: سینماگران مراسم تشییع سعید کنگرانی را بایکوت کردند
- کیهان بهجای صداوسیما پاسخ مخالفان سانسور را داد/ وقتی دستمزد کلان میگرفتید چرا ساکت بودید؟
- کیهان: اگر کار دست فردوسی پور باشد کشتی کچ زنان امریکایی را هم پخش می کند
نظر شما
پربازدیدترین ها
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- «نگین سیاه» محمدعلی سجادی بهترین انیمیشن جشنواره سنتمونیکا شد
آخرین ها
- «هیس» در فستیوال «روسکایا کلاسیکا» روی صحنه میرود
- کنایه کارگردان «آپاراتچی» به تبعات استفاده نکردن از تبلیغات ماهوارهای
- «گالیله» با ۳ اجرا ۳۰۰ میلیون فروخت
- کیانو ریوز در فیلم جدید روبن اوستلوند بازی میکند
- شب تئاتریها برای شمس لنگرودی
- معرفی یک کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- صحرا اسداللهی از جشنواره بیروت جایزه گرفت
- «شهرک» به «کازابلانکا» رفت
- در جشنواره فیلم کلاسیک؛ جشن ۳۰ سالگی «داستان عامهپسند»/ بازیگران گرد هم آمدند
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- میراث نفرینشده/ نگاهی به فیلم «پنجه آهنین»
- «استودیو جیبلی ژاپن» برنده دومین نخل طلای افتخاری جشنواره کن
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد؛ هنرمند اگر جهانبینی داشته باشد خفه نخواهد شد
- معرفی داوران دو بخش مستند و نماهنگ جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- اکران آنلاین غیرمنصفانه و ناعادلانه است/ چرا «کاپیتان» قربانی شد؟
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- محصول ۵۲ میلیون دلاری سینمای کره؛ ورنر هرتسوگ صداپیشه انیمیشن بونگ جونهو میشود
- قهرمانی مقتدرانه تیم ملی کشتی فرنگی در رقابتهای آسیایی با حمایت همراه اول
- «مجنون آن لیلی» هفته آینده روی صحنه میرود
- اولین حضور بینالمللی «چوپان» در یک جشنواره آلمانی
- بزرگداشت اصغر فرهادی در جشنواره کلمبیایی
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- داوران بخش فیلمهای داستانی کوتاه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی معرفی شدند
- «آنیتا، گمشده در اخبار» بهترین انیمیشن کوتاه کلیولند شد/ واجد شرایط رقابت در اسکار
- در چهل و دومین دوره؛ «انگشت طلا» ۶ جایزه از جوایز فیلم هنگکنگ را برد
- مرور آثار داریوش مهرجویی در مسکو
- «تمساح خونی» ۴۰ روزه ۱۰۰ میلیاردی شد
- نگاهی به مینی سریال رژیم
- چرا فیلمهای نوستالژی دهه شصتی همچنان محبوب هستند؟