پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

الیکا عبدالرزاقی بازیگر می‌گوید اجرای ˝دورهمی˝ کاملاً بینابین است و اجرای دومی هم در کار نیست، پس بازیگران مجبور هستند با یک ذهن آماده و با تسلط کامل روی صحنه بروند.

به گزارش سینماسینما، الیکا عبدالرزاقی بازیگری را از سال ۷۷ آغاز کرد. در طی این سال‌ها بیش از هر چیز او را در سریال‌های طنز دیده‌ایم و به نوعی او را بازیگر نقش‌های طنز می‌شناسیم. البته در کنار این او بازی‌ در نقش‌های جدی را هم در کارنامه خود جای داده است، اما به گفته خودش حضور در نقش‌های طنز در ذهن مخاطبان بیش از پیش جای گرفته است.

او را این روزها در مجموعه” دورهمی” می‌بینیم به همین بهانه با او به گفت‌وگو نشستیم؛ از اجراهای این مجموعه صحبت کردیم تا کم‌کاری‌اش در سینما و استرس‌هایی که در اجرای استندآپ کمدی‌ها دارد، ماحصل این گپ‌وگفت خودمانی را در زیر می‌خوانید:

این روزها تمام وقتتان را به “دورهمی” اختصاص دادید یا در برنامه دیگری هم فعالیت دارید؟

به غیر از “دورهمی” فعلاً در کار دیگری حضور ندارم، چرا که شرایط کار در “دورهمی” بسیار سخت است، متن‌ها تازه به دستمان می‌رسد و با اینکه در هفته سه تا چهار روز ضبط داریم، اما فضا به گونه‌ای است که انگار هم تئاتر کار می‌کنیم و هم سر فیلمبرداری هستیم و هماهنگی برای کار جدید مشکل است.

در مصاحبه‌ای گفتید همه چیز در “دورهمی” طی ۴۸ ساعت دچار تغییر شد. این تغییر چقدر روی کار شما تأثیر گذاشت؟

زمانی که پروژه کلید می‌خورد همه چیز با یک پیش‌تولید طولانی همراه بود و خود این کمک کرد تا فرصت داشته باشم به نقشی که پیشنهاد شده بود فکر کنم، ایده‌ها و طرح‌ها را بررسی کرده و روی آن تمرین کنیم. ما در بخش اول چندین بار قسمت اول را تمرین و تکرار کردیم، حتی با حضور تماشاگران و از روی ری اکشن آن‌ها به این نتیجه رسیدیم که کار خوب است یا بد، در واقع از این طریق پی بردیم که چه باید بکنیم. به مرور وقتی زمان طولانی روی کار می‌گذارید و یک نقش را هر شب اجرا می‌کنید، مثل حضور در صحنه تئاتر است که در طول این زمان و با اتودهای شبانه نقش به پختگی می‌رسد و ما هم این کار را انجام دادیم. اما درست زمانی که پروژه داشت تازه جا می‌افتاد، به چیز دیگری تبدیل شد و تغییر اتفاق افتاد. چون زمان طولانی‌تری با آن نقش کار کرده بودم و خودم حس می‌کردم نسبت به نقش‌هایی که تاکنون بازی کرده‌ام متفاوت‌تر است، بنابراین احساس بهتری داشتم و هنوز نقش جدید آن‌طور که باید برایم جا نیفتاده است، منتظرم ابعاد بیشتری از این کاراکتر را پیدا کنم و از این تک‌بعدی بودن آن را خارج کنم.

اشاره کردید به اینکه کار شما بینابینی است، یعنی هم تئاتر هست و هم نیست. این کار بازی را برای شما سخت نمی‌کند؟

یکی از موردهای خاص این کار که از ابتدا ما با آن روبه‌رو بودیم همین مسئله است. یعنی کات به آن معنای مرسوم در این کار وجود ندارد و از ابتدا قرار شد ما با تماشاچی جلوی صحنه کار کنیم، چراکه ما زمان برای تمرین کردن و درآوردن حس نداشتیم تا جلوی تماشاچی آن را یک تکه اجرا کنیم بنابراین احتمال خطا در کار هست، از سوی دیگر این اولین بار بود که در ایران یک برنامه در این شکل و شمایل به روی آنتن می‌رود و برای خود ما هم یک کار و تجربه جدید بود. بنابراین با نظر کارگردان قرار بر این شد که اگر به هر دلیلی کار خوب نشد و یا دیالوگ یادمان رفت کات بزنیم و تماشاچی را نیز در این مورد توجیه کنیم، اما این به اعتمادبه‌نفس بازیگر لطمه می‌زند و دیگر آن نو بودن را برای ما به همراه نداشت. تنها چالشی که باعث شد ما بپذیریم این بود که می‌دانستیم کار سختی است و وقتی خوب درمی‌آید که از پس این سختی براییم. نظر مهران مدیری این بود که اگر خنده‌تان گرفت و یا تپق زدید، همانند اجرای تئاتر تلاش نکنید، آن را جمع کنید. ضمن اینکه تماشاچی علاوه بر اجرای صحنه‌ای پشت صحنه را هم می‌بیند، ما همواره در طی سال‌ها دیدیم که تماشاچی علاقه‌مند به دیدن پشت صحنه کارهاست. بنابراین در لحظاتی که لازم باشد کار را لحظه‌ای قطع می‌کنیم. در حقیقت اجرای “دورهمی” نه به شیوه تلویزیون است و نه تئاتر، کاملاً بینابین است و زمان برد تا به این نقطه برسیم و راحت باشیم و بتوانیم اجرای راحتی داشته باشیم. ضمن اینکه اجرای دومی هم در کار نیست و مجبوریم با یک ذهن آماده و با تسلط کامل به روی صحنه برویم و این کار بسیار سختی است.

و قطعاً یک کار پراسترس است؟

بله، کار بسیار پراسترسی است. سال گذشته بسیاری از دوستانم از من می‌پرسیدند که آیا در دور جدید برنامه “خندوانه” برای اجرای استندآپ کمدی شرکت می‌کنم یا نه و من می‌گفتم واقعاً تحمل این همه استرس را ندارم و نمی‌توانم، چرا که برای اولین بار شما یک کاری را در مقابل تماشاچی انجام می‌دهید که بخندد و از قبل هم نمی‌دانید که واقعاً قرار است به آن بخندد یا نخندد، در استندآپ کمدی همه چیز برای بار اول است که اتفاق می‌افتد و احساس کردم با این کار بسیار تحت فشار هستم. بعد با شقایق دهقان که صحبت کردم او هم گفت بسیار کار پر استرسی است، چرا که در کار کمدی تماشاچی به یک جاهایی می‌خندد و به جاهایی هم لبخند می‌زند و در استندآپ کمدی تماشاچی آمده است تا فقط بخندد، برای همین کار سختی بود. باید کلی متن می‌نوشتم تا مطمئن شوم و به اهل فن نشان می‌دادم تا نوشته را تأیید کنند و بعد آن را انجام دهم یا باید یک نویسنده کمدی متن را برایم می‌نوشت، درهرحال نشد که بشود و الان در یک کار پرفشارتر و پراسترس‌تری قرار گرفته‌ام و با اینکه یک کار جمعی است، اما استرس بالایی دارد و شما نمی‌دانید روی صحنه چه اتفاقی می‌افتد. بنابراین در ۹۰ درصد موارد اعتماد می‌کنم به سلیقه و تجربه مهران مدیری که وقتی می‌گوید این خوب است، قطعاً خوب است.

شما با مهران مدیری در کارهای مختلف همکاری داشتید. اما “دورهمی” یک کار و سبک جدید بود، درباره این همکاری بگویید؟

فضایی که ما روی صحنه داریم نیازمند کارگردانی بود که اشراف کامل داشته باشد به اجرای صحنه‌ای و تئاتر تا بتواند هماهنگ‌کننده مدیوم تلویزیون و تماشاچی حاضر در استودیو باشد. مهران مدیری از تئاتر آمده و تئاتر را به خوبی می‌شناسد و با میزانسن دادن در تئاتر آشناست. به همین دلیل برای من بازیگر یک بازی بینابینی شکل داده است که نه آنچنان بازی گل‌درشت باشد، که با در اختیار داشتن صحنه بزرگی مثل اینجا کار برای مخاطب اینجا اغراق‌شده باشد و نه آنچنان درشت که در مدیوم تلویزیون تو ذوق مخاطب بخورد، از سوی دیگر کار را هم آنچنان ظریف نگرفت که تماشاچی که در ردیف آخر استودیو نشسته، متوجه اتفاقات نشود. بازی‌ها کاملاً بینابینی است و تماشاچی چه در خانه و چه در اینجا این حس را ندارد که بیننده یک تئاتر ضبط شده است.

چقدر در کار بداهه‌پردازی می‌کنید و دستتان باز است؟

تقریباً بداهه آنچنانی در کار اتفاق نمی‌افتد و عموماً وابسته به متن هستیم. نهایتاً ما ایده یا جمله‌ای که به ذهنمان می‌رسد پیشنهاد می‌دهیم و اگر مورد تائید بود استفاده می‌شود. همه این‌ها در تمرین شکل می‌گیرد و با کارگردان چک می‌کنیم.

شما تجربه استندآپ کمدی را داشتید و بعد به سراغ برنامه “دورهمی” آمدید. اجرای این استندآپ کمدی‌ها چقدر در اجرای صحنه‌ای این برنامه به شما کمک کرد؟

اشکالی که اجرای استندآپ کمدی‌ها به وجود آورد این بود که بعد از استندآپ کمدی‌ها بسیار کار اجرا به من پیشنهاد شد و این سؤال برای من پیش آمد که چرا همه فکر می‌کنند، من می‌توانم مجری خوبی باشم و وقتی این سؤال را می‌پرسیدم می‌گفتند به این دلیل که در این اجراها آرامش داشتم و مسلط بودم، اما واقعیت این است که من استندآپ کمدی‌ها را می‌نوشتم و در خانه آن را بارها اجرا می‌کردم و زمان می‌گرفتم تا در همان زمان مشخص شده کار را شروع و به پایان برسانم و این‌طور نبود که بداهه کار انجام دهم. من تنها در هنگام ضبط زنده‌نمایی می‌کردم، اما هرگز آن تسلطی را که یک مجری در هنگام پخش برنامه زنده دارد ندارم. کار بسیار مشکلی است و حضورذهن بالایی می‌خواهد. اتفاق خوب این اجراها نیز این بود که من خیلی در برنامه‌های تلویزیونی شرکت نمی‌کردم، اصولاً درصد بسیار بالایی از بازیگران با این قضیه مشکل ندارند ولی من چون خودم را در معرض این کارها قرار نداده بودم و در برنامه زنده تلویزیونی حضور نداشتم، درست است که ما همیشه ظاهرمان به شکلی است که همه فکر می‌کنند بسیار خوب می‌توانیم یک برنامه را هدایت کنیم، اما واقعیت این است که من آدم بسیار خجالتی هستم و در این جور مواقع کاملاً دست‌وپایم را گم می‌کنم و اتفاقات عجیبی برایم رخ می‌دهد، اما استندآپ کمدی‌ها به دلیل فشار و استرس زیادی که به همراه داشت به من کمک کرد که امروز کمتر دچار تپش قلب و استرس شوم.

به غیر از “دورهمی” کاری آماده پخش یا اکران دارید؟

در حال حاضر سریال “گاهی به پشت سر نگاه کن” کار مازیار میری که دو سال پیش در ماه رمضان از شبکه دو پخش شد، در حال بازپخش است. در آن زمان احساس می‌کنم این سریال خیلی دیده نشد، زمانی که پخش شد، من به شخصه بازخوردی ندیدم، اما در بازپخش بازخوردها بهتر است و یکی از چیزهایی که باعث شد من این کار را دوست داشته باشم، این بود که آقای میری به من اعتماد کرد و نقشی جدی به من پیشنهاد داد و خوشحالم از این اتفاق، چرا که بسیاری معتقدند بازیگری که کار کمدی می‌کند، مخاطب بازی جدی او را نمی‌پذیرد، اما اتفاقاً من را در این نقش پذیرفتند و در بازخوردها دیدم که مخاطب یادش رفته که من کار کمدی انجام داده‌ام و من را در این نقش پذیرفته و این من را بسیار خوشحال می‌کند.

خانم عبدالرزاقی، شما با وجود اینکه در تلویزیون بسیار فعال هستید، اما در سینما بسیار کم‌کار بودید. این کم‌کاری چقدر خودخواسته است؟

واقعیت این است که در سینما پیشنهاد کاری نداشتم و اتفاقاتی که افتاد خیلی محدود بود و در حد نقش‌های کوچک. در واقع پیشنهادی نبود که بخواهم روی آن فکر کنم.

در تئاتر چطور؟ شما سال گذشته در یک اجرای موفق و پرفروش‌ترین نمایش سال حضور داشتید.

متأسفانه امسال فرصت تئاتر کار کردن ندارم، چرا که “دورهمی” تمام وقت ما را گرفته است. اگر فیلمبرداری بود می‌شد زمان را هماهنگ کرد، اما چون اینجا همه چیز بر اساس حضور تماشاگر رقم می‌خورد و زمان کار ما هم به ساعات اجرای تئاتر‌ها می‌خورد و دقیقاً هم مانند اجرای یک تئاتر می‌ماند، بنابراین نمی‌توانم در کار جدیدی حضور داشته باشم.

منبع: هنرآنلاین، سمیرا افتخاری