پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

کارگروه نمایش ِ انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند با همکاری کانون فیلم خانه سینما، شنبه ۵ بهمن، ساعت ۱۸ در سالن سیف الله داد خانه سینما، آخرین مستند ساخته بهمن کیارستمی را نمایش می دهد.
به گزارش سینماسینما، درباره این مستند پروانه با بهمن کیارستمی گفت و گویی داشتیم که در ادامه می خوانید:
کیارستمی با اشاره به این مطلب که؛ پروانه اعتمادی را از کودکی می‌شناخته و نسبت به شخصیت و کارهای او شیفتگی زیادی داشته است، گفت:به دلیل ارتباط کمی که او با اطرافیان و دنیای بیرون دارد و شخصیت بسیار منزوی‌اش، ارتباط برقرار کردن با پروانه اعتمادی بسیار سخت بود و ساخت این مستند که از حدود چهار سال پیش تصمیم ساختش را گرفته بودم تا به امروز زمان برد و اگر از همراهی و حضور علی بختیاری، پژوهشگر این مستند و آشنایی شناختش از پروانه اعتمادی‌ بهره‌مند نبودم، این مستند ساخته نمی شد.
کیارستمی که سال گذشته با مستند “اِکسُدوس” موفق به کسب جایزه بزرگ بخش بین‌الملل دوازدهمین دوره‌ی جشنواره سینماحقیقت شد، درباره فرم ساخت این مستند توضیح داد: ما با یک طرح اولیه‌ی مشخص و قطعی سراغ او نرفتیم و شیوه ساخت مستند ” پروانه” در اجرای کار و گفتگو با خانم اعتمادی بود که مشخص شد، در عین حال اقبال این را داشتیم که پروانه راش‌های زیادی در اختیار ما قرار دادند که یا خودش فیلمبرداری کرده بودند و یا دوروبری‌ها و پسرش مهرداد از او گرفته بود.
کیارستمی که پیش از این هم تجربه ساخت مستندهای پرتره از جمله ممیز، جواد، بهجت صدر و منیر و … را در کارنامه کاری خود داشته است، تجربه ساخت این مستند را بسیار متفاوت از دیگر کارهای خود دانست و گفت: پروانه اعتمادی تنها یک نقاش نیست، او در دوره‌های مختلف سراغ مدیوم‌های گوناگون از جمله ویدئو رفته و تجربیاتی که او در دهه هفتاد با یک دوربین Hi8 کرده بود به این فیلم بسیار کمک کرد. برای همین می توانم بگویم، “پروانه” مستندی نیست که من درباره‌ی او ساخته باشم و شاید بشود گفت این فیلم مشترکی‌ست که با پروانه اعتمادی به طور مشترک ساخته‌ایم.
این مستند ساز ادامه داد: وقتی پروانه، بعد از سال‌ها اصرار بالاخره اجازه داد تا فیلمی درباره‌اش ساخته شود، کاملا دست ما را برای ساخت این مستند باز گذاشت و این که با هم درساخت فیلمی درباره‌ی پروانه “همکار” شدیم تجربه‌ی منحصربه فردی بود. یعنی حساسیت و وسواسش را خرج خود کار فیلمسازی می‌کرد و نه نگرانی از تصویر خودش در فیلم؛ نوعی از ارتباط که برای من بسیار ارزشمند بود و هست.
کارگردان مستندهای کفار، زیارت و دوکمانچه با اشاره به این مطلب که در ساخت مستند پرتره نمی‌توان به همه‌ی وجوه یک شخصیت پرداخت گفت: من در مواجهه با هر شخصیتی به یک پرسش درباره‌اش می‌رسم و سعی می کنم یا بهتر است بگویم امیدوارم فیلم که تمام شد من هم جواب سوالم را پیدا کرده باشم. در مستند “پروانه” هم این سوال برایم مطرح بود که چرا هنرمندی در چنین سطحی از توانایی و تاثیرگذاری، انزوا پیشه کرد و ترجیح داد “غایب” باشد، وقتی غایب بود چه می‌کرد و به طور کلی حضور و غیاب هنرمند در اجتماع چه معنایی دارد. کار که شروع شد دیدم خوشبختانه این‌ها سوالاتی هستند که پروانه حسابی به آنها فکر کرده و آن‌چه در توضیح دلایل انزوای خود‌خواسته‌اش شنیدنم هم به درد خودم خورد و هم جای خودش را در فیلم پیدا کرد. کیارستمی در پایان با اشاره به این مطلب که در هر مستند پرتره ای که ساخته می شود تنها می تواند در نهایت به یک سوال پاسخ دهد، گفت: اگر مستند “پروانه” تنها همین یک سوال من را پاسخ داده باشد، به نظرم نتیجه راضی کننده است.
گفتنی است نمایش مستند “پروانه” به همراه نشستی با حضور کارگردان و علی بختیاری (پژوهشگر) و مهرداد فراهانی (کارشناس مهمان) برگزار می شود.