در مراسم اختتامیه جشنواره تلویزیونی مستند، برگزیدگان در بخشهای مختلف معرفی شدند.
به گزارش سینماسینما، در مراسم اختتامیه جشنواره تلویزیونی مستند برگزیدگان در بخشهای مختلف به شرح زیر معرفی شدند:
در بخش مردمی مستندهای کوتاه از میان مستندهای «آجور تا بند»، «فریاد در چال» و «آشیرما»، مستند «آجور تا بند» به کارگردانی نبی الله شعبانی برنده این بخش جشنواره شد.
در بخش مستندهای نیمه بلند مردمی ارژنگ ضرغامی با مستند «زندگی در شب» توانست رای و نظر مخاطبان را جلب کند. دیگر مستندهای این بخش «پژاره» به کارگردانی علی اسدی و علی طهماسبی و «اسب های زندگی» به کارگردانی امیر شکرگزار ناوی بود.
در بخش مستندهای بلند مردمی سهیلا پورمحمدی با مستند «پرنده افلاک» برنده این فصل جشنواره شد. دیگر نامزدهای این بخش «عروسک کوکی نیستم» و «پشت دیوار ۴۷» بودند.
در بخش داوری جشنواره، داوران این فصل ارد زند، حامد شکیبانیا و محسن برمهانی این مستندها را برگزیدند.
در بخش کوتاه، «باغچه کوچک ما سبز است» به کارگردانی حسین نارمنجی از میان مستندهای برگزیده دیگر این بخش به نامهای «صدای پای آب» و «ناصر» برنده این فصل جشنواره شد.
در بخش مستندهای نیمه بلند مستند «مشد عباس، بودن، نبودن» به کارگردانی سید هاشم مرتضویان برگزیده این فصل از جشنواره شد. دیگر نامزدهای این بخش «زندگی در شب» و «پژاره» بودند. در بخش مستندهای بلند داوری امیر منیری با مستند «عروسک کوکی نیستم»، تندیس برگ زرین جشنواره را به خانه برد.
دیگر نامزدهای این بخش «نامههای کارستن» به کارگردانی عطا پناهی و «گراند هتل» به کارگردانی ابوالفضل سروش مهر بودند.
در ادامه ابراهیم حاتمیکیا درباره شبکه مستند و دیدن برنامههای مستند گفت: در فضای فیلمسازی و تماشای فیلم مستند بسیار احساس آرامش و امنیت میکنم؛ چراکه احساسم بر این است که فضای مستند فضای سلوکی است که هنرمند را برای ورود به جامعه درست می سازد. سلوک هنرمند برای ورود به فضای جامعه است.
وی ادامه داد: اگر به دست من باشد، میگویم هیچ فیلمساز داستانی حق فیلمسازی ندارد؛ مگر اینکه از حوزه مستند عبور کند؛ چراکه تاثیر بسیاری بر نگاه فیلمساز دارد و بر جامعه هم تاثیرگذار است.
این کارگردان سینما درخصوص مستند «مشد عباس، بودن، نبودن» عنوان کرد: این مستند با وجود موضوع جدی روایت بشاشی دارد. مستندی که یک موضوع به شدت حساس جامعه را مورد بررسی قرار داده است.
وی افزود: من مستند را پایگاه بسیار مهمی برای فیلمساز میدانم. به شخصه اولین شبکهای که تکیهگاهم است، شبکه مستند است؛ چرا که در برنامه های شبکه مستند یک سلوک هنرمندانه و در عین حال یک دموکراسی بسیار زیبا را می بینم.
حاتمیکیا در پایان خاطرنشان کرد: زبان مستند و شبکه مستند بسیار ارزشمند است. امیدوارم روز به روز قدرت بگیرد و بتواند روزی مثل انیمیشن ـ که امروز دارد نفس میکشد ـ اکران خوبی به دست آورد.
پس از بخش ویژه این مراسم از مرتضی پورصمدی فیلمبردار، عکاس و مردم نگار تجلیل شد.
وی گفت: ۴۲ سال است که در عرصه مستندسازی فعالیت میکنم و در این مدت بیش از ۱۰۰ مستند ساختهام.
آیین اختتامیه نخستین جشنواره تلویزیونی مستند با حضور سید سلیم غفوری مدیر شبکه مستند، سیدمحمد مهدی طباطبایی نژاد مدیر عامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، ابراهیم حاتمی کیا و حسین افشار مدیر خانه مستند انقلاب اسلامی و جمعی از مستندسازان و هنرمندان برجسته در فرهنگسرای ابن سینا برگزار شد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- نگاهی به دو مستند؛ از ماجرای صداهای پررنج تا خاطرهبازی با سینما
- جریان نوی مستندهای کره جنوبی؛ فراتر از ملتها، فراتر از سیاست
- یک یادداشت کوتاه برای مردی بزرگ/ آقای متوسلانی نازنین ۹۰ سالگیتان خجسته
- برای آرش کوردسالی/ «نفت» از آن سوی «دیوار»
- حاتم بخشیهایی که ابراهیم را از سینمای ایران گرفت
- آیا فیلم حاتمیکیا به جشنواره فجر میرسد؟
- روایتی نوین از ابراهیم حاتمیکیا؛ پروژه «موسی کلیمالله» چگونه به ابراهیم حاتمیکیا رسید؟
- گفتوگو با محمد مقدم درباره سینمای مستند/ فیلم مستند، جهانی است ساختگی؟
- صداوسیما به از کرخه تا راین هم رحم نکرد!
- حاتمیکیا چرا ساخت سریال «موسی(ع)» را پذیرفت؟
- جشن مستقل سینمای مستند افتتاح شد؛ سینمای مستند از جامعه عقب نیست/ مراقب باشید جشن، جشنواره نشود
- با حکم رئیس سازمان سینمایی؛ اعضای شورای سیاستگذاری شانزدهمین جشنواره سینماحقیقت معرفی شدند
- دو فیلم از اردوان زینی سوق در روسیه/ سه مستند ایرانی در جشنواره یکاترینبرگ نمایش داده میشود
- بازگشت جوایز فنی به بخش مسابقه ملی سینماحقیقت
- فاشیسم، آرمانگرایی و پایگاه امنِ ایدئولوژی
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- «ایرانم» علیرضا قربانی به تبریز رسید
- در رثای مردی که از فرهنگ ایران نوشید/ بیضایی؛ دلباخته شاهنامه
- بیضایی در بزنگاه ادبیات کهن و مدرن
- توجه ویژه لوموند به درگذشت بهرام بیضایی
- ایران را می شناخت/یادداشت احمد مسجد جامعی درباره بهرام بیضایی
- به یاد استاد بیضایی؛ صدایی که نه فریاد بود، نه خطابه
- برای بهرام بیضایی/ اسطوره همیشه زنده
- زبان بهمثابه مقاومت؛ در یادِ بهرام بیضایی
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره





