
منتقد سینما و تلویزیون گفت: فیلمنامه دو قسمت پایانی سریال پایتخت۶ ساده انگارانه و طنزش سطی و شعاری بود.
به گزارش سینماسینما ، دو قسمت پایانی پایتخت۶ روز بیست و نهم و سیام اسفندماه روانه آنتن شبکه یک شد و واکنشهای زیادی را برانگیخت. کامنتها و پیامهایی که کاربران اینستاگرام در صفحه شخصی محسن تنابنده، نویسنده سریال گذاشته بودند، نشان میداد که این دو قسمت در جلب نظر مخاطبان موفق عمل نکرده است.
دادگاهی شدن نقی یک گره غیر منطقی بود
سحر عصر آزاد، منتقد سینما و تلویزیون درباره کیفیت دو قسمت آخر سریال پایتخت۶ توضیح داد: این دو قسمت اصلا نتوانست نظر من را جلب کند. پایتخت۶ به خاطر کرونا نیمه کاره رها شده بود. این دو قسمت قرار بود ادامه پایتخت۶ باشد. عوامل سریال خودشان را به مخاطب بدهکار میدانستند. با توجه به پیشینه پایتخت این دو قسمت کنجکاوی ایجاد می کرد. همه منتظر بودند ببینند این دو قسمت چه داستانی را روایت میکند. سازندگان ادعا داشتند که این دو قسمت قرار است ادامه پایان رها شده سری قبل باشد. اما این دو قسمت پرونده و زمان قبلی را رها کرده بود و به یک زمان جلوتر میپرداخت که قصههای دیگری داشت.
وی افزود: اگر بخواهیم به عنوان دو قسمت مجزا به دنباله پایتخت۶ نگاه کنیم، باز هم نتوانست داشتهها و کاشتههای این شخصیتها را ادامه بدهد. تلاش شده بود قصهها با ورود ماجرای کرونا بروز بشود. برای دادگاهی شدن نقی معمولی هم یک گره خیلی غیر منطقی ایجاد کرده بودند که اصلا مطابق با چیزی که از شخصیتها میشناختیم نبود. صمیمیت و جذابیتی که در شخصیتها وجود داشت در این دو قسمت به مخاطب منتقل نشد.
پیامها گلدرشت بود
عصر آزاد پیامهای دو قسمت آخر را «بسیار مشخص و گلدرشت» دانست و تاکید کرد: نویسندگان میخواستند همه آن چیزی را که در ذهن داشتند به شکل تحمیلی به داستان تزریق کنند.
به گفته این منتقد سینما و تلویزیون، سازندگان برای ساخت ادامه کار هیچ عجلهای نداشتند و فرصت داشتند که این دو قسمت را جذاب بسازند.
اوافزود: فیلمنامه دنباله پایتخت۶ خیلی ساده انگارانه است و در آن از وسواس و دقت نظر سری های قبلی اثری نیست. انگار خواستند در دو قسمت یک قصهای بگویند که در آن هم کرونا باشد و هم پیام داشته باشد.
طنز سریال بامزه نبود
عصر آزاد با بیان این که شوخی و طنزی که وارد این کار شده بود اصلا دلنشین نبود عنوان کرد: نه طنز سریال بامزه بود و نه توانسته بود از کاشته های طنز سریهای قبل استفاده درستی بکند. امتیاز سریال این بود که میتوانست مخاطب را با شخصیت های آشنا و دوست داشتنی همراه کند. باید هنر و ظرافت و هوشمندی بیشتری به خرج می دادند تا این دو قسمت مخاطب پسندتر باشد. این بازیگران نشان دادهاند که توانایی دارند. کارگردانی سیروس مقدم هم ثابت شده است. نمی دانم چرا فیلمنامه قوام پیدا نکرده و درامش ساده انگارانه و طنزش سطی و شعاری بود.
عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران با تاکید بر این که جای خالی زندهیاد خشایار الوند به عنوان نویسنده احساس میشد گفت: نویسندگان پیشتر یک موضوع سفارشی مثل مواجهه با داعش را تبدیل به یکی از فصل های جذاب پایتخت کردند. ولی وسواس و دقت نظر و ظرافتی که در پرداخت داستانهای قبلی وجود داشت، این دفعه دیده نمیشد.
این منتقد سینما و تلویزیون درباره دلایل ساخته شدن دنباله پایتخت۶ اظهار داشت: نمیدانم چه لزومی داشت این دو قسمت را بسازند. وقتی در ماه اسفند تکرار فصل۶ سریال را پخش میکنند، مخاطب انتظار دارد ادامه آن داستان را ببیند. ولی خودشان این قرار را بر هم زدند. چون داستان را در زمان یک سال بعد دنبال کردند. اصلا نمیشود گفت این دو قسمت ادامه فصل ۶ است. شاید میخواستند به خاطر این دو قسمت بودجهای از سازمان صداوسیما بگیرند. به هر حال این دو قسمت به هیچ وجه کیفیت و جذابیت قسمتهای قبلی را نداشت و نتوانست انتظار مخاطب را برآورده کند.
پایتخت به کارگردانی سیروس مقدم و با طراحی و بازی محسن تنابنده مجموعه سریالی است که فصل اول آن در نوروز ۱۳۹۰ از شبکه ۱ سیما پخش شد. این مجموعه داستان زندگی یک خانواده مازندرانی را روایت میکند.
محسن تنابنده، برای بازی در پایتخت۶ برنده تندیس بهترین بازیگر کمدی مرد از بیستمین دوره جشن دنیای تصویر شد.
ایرنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- دردم از عشق است و درمان نیز هم
- سه فیلم کوتاه در «یک سهشنبه کوتاه» نمایش داده میشود
- در «مستندات یکشنبه» مطرح شد: شیوهی نوین اعتراض؛ یک دادخواهی مادرانه
- معرفی هیات داوران بخش فیلم جشنواره ملی دانشجویی عکس و فیلم جاذبههای گردشگری ایران
- در نشست نقد و بررسی «دشت خاموش» مطرح شد/ اگر میخواهیم فیلمساز شویم نباید منتظر تایید دیگران بمانیم
- شخصیتهای «پایتخت»/ این آدمهای کجوکوله دوستداشتنی
- اجرای بیستوسی را هم به هما بسپارید!
- روز نهم جشنواره فیلم فجر با نمایش «دشمنان» و «پوست» / گزارش تصویری
- آخرین وضعیت «پایتخت» و «نون.خ» و چند پرسش درباره تلخی سریالها
- فرامتن/ به بهانه درگذشت خشایار الوند؛ لبخند مرگ به خالق لبخند
- سیروس مقدم «پایتخت۶» را میسازد؟
- کمدی سیاه به سبک فرمان آرا/یادداشتی از سحر عصر آزاد درباره فیلم «دلم می خواد»
- گفتوگو با فرهاد توحیدی: از غلط دستوری «چ» تا آبگوشت درمانی در «گنجقارون»
- نگاهی به مستند «موج نو»/ رفتارشناسی موج نو سینمای ایران
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





