تاریخ انتشار:۱۳۹۶/۰۱/۲۹ - ۱۷:۵۲ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 52181

نسرین وزیری در خبر آنلاین نوشت: حال و هوای انتخاباتی صداوسیما که در روزهای اخیر با پخش تصاویر نامزدهای دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری، گرمتر شده، فارغ از رنگ و بوهای سیاسی و جناحی نیست.ماجرای زمان‌بندی‎های نامساوی از پخش چهره‌های سیاسی حین ثبت‌نام، آخرین پرده از نمایش این رسانه نیست. شبکه تهران که اغلب پروژه‎های شهری را با رپرتاژهایی از شهردار تهران پخش می‌کند. در آستانه اذان مغرب هم که نماز جماعت حجت‌الاسلام رئیسی را به تصویر می‎کشد. شبکه استانی خراسان نیز بیشترین تصاویر را از سخنرانی‎های این کاندیدای جمنا منتشر می‌کند.

این در حالی است که رسانه ملی نه تنها برنامه‎های دولت و سخنرانی‎های رسمی رئیس‌جمهور را یکی در میان پخش می‎کند؛ بلکه در نشست‎های تحلیلی‌اش هم به نقد عملکرد دولت پرداخته و کمتر از صاحب‌نظران و چهره‎های دولتی بهره می‎برد. ماجرای گفت‎وگوهای مردمی‎اش هم تا آنجا پیش رفته که حتی مشاور مرحوم هاشمی‌رفسنجانی هم معترض زمینه‌سازی این رسانه برای ردصلاحیت روحانی شد.جالب آن‌که در چنین فضایی جناب حجت‌الاسلام رئیسی در نامه‎ای به رسانه ملی خواستار عدم پوشش خبری برنامه‎های رئیس‌جمهور شده و آن را مصداق تبلیغات انتخاباتی زودهنگام خوانده است! بی‌آن‌که اشاره‎ای به پخش تصاویر خودش در شبکه‎های استانی در قالب‎های مختلف از توزیع کمک به زلزله‌زدگان گرفته تا نماز جماعت بکند!

اینکه رسانه ملی باید به همه کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری فرصت برابری اعطا کند تا خود را به مردم معرفی کنند، سخن بجایی است که علی‌القاعده تابع قانون انتخابات بوده و در موعد مقرر تبلیغات انتخاباتی لحاظ خواهد شد. اینکه این رسانه باید رویکردی «ملی» داشته باشد و به قول منتقدانش با سوگیری‎های سیاسی سلیقه‎ای برخورد نکند هم حرف درستی است.

اما سوال اینجاست که پخش سخنرانی رئیس‌جمهور به ما هو جایگاه حقوقی‎اش در روز ارتش که یک رخداد ملی است، مصداق تبلیغ انتخاباتی است؟ دیدارهای رسمی رئیس‌جمهور از جایگاه بالاترین مقام اجرایی کشور با مقامات هم‌پایه‎اش چطور؟ می‎توان چنین مواردی با سانسور چهره رئیس‌جمهور پخش کرد تنها به این بهانه که او خودش نیز نامزد ریاست‌جمهوری است؟ مگر رویکرد رسانه ملی در ادوار گذشته انتخابات چنین نبوده؟ مثلا ۸ سال پیش که محمود احمدی‎نژاد برای انتخابات ریاست‌جمهوری دهم آماده می‎شد، برنامه‎های ریاست‌جمهوری‎اش و حتی سفرهای استانی‎اش از تلویزیون پخش نمی‎شد؟ و قبل‎تر از آن در دولت‎های سیدمحمد خاتمی و آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی و حتی قبل‌تر؟ محدودیت پخش تصاویر رئیس مجلس در آستانه انتخابات پارلمان، بیش از این است یا کمتر؟ اگر ایرادی به قانون انتخابات وارد است و باید دامنه‎ محدودیت در پخش تصاویر را گستراند، راه رفعش مشخص نیست؟

شاید در فضایی که به قول سخنگوی دولت «جریان سیاسی خاصی» در رسانه ملی مخالف دولت عمل می‌کنند که «حسابش از بدنه صداوسیما جداست»، بد نباشد تا رقبای این دولت یک سوزن به خودشان بزنند و یک جوالدوز به رقیب.

پی‌نوشت: بماند که برخی ابتدا در این رسانه از خودشان چهره‌سازی می‎کنند و یکباره نامزد انتخابات‎های بعدی می‎شوند. نمونه‎هایی از این دست را در انتخابات مجلس کم نداشته‎ایم.

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

نظر شما


آخرین ها