آزاده باقری: فیلم «صبحانه با زرافهها» ساخته سروش صحت به نظر میرسد یک اثر پیچیده و فانتزی باشد که میخواهد با شیوهای خاص به دنیای درونی شخصیتهایش بپردازد.
فیلمساز در این اثر تلاش کرده تا همانند ساختههای قبلیاش از طنز و فانتزی برای نقد و بررسی روابط انسانی و هویتهای فردی استفاده کند.
اگرچه این فیلم به طور کلی از جنس طنز است، اما بسیاری از ویژگیهای آن به ویژه از لحاظ ساختاری و مفهومی، کمی متفاوت از دیگر کمدیهای رایج سینمای ایران است.
«صبحانه با زرافهها» از همان ابتدا با فضایی فانتزی و سورئال خود مخاطب را وارد دنیایی خاص و اغلب گیج کننده میکند.
سروش صحت در این اثر با استفاده از ارجاعات و کنایههای متعدد و ترکیب آنها با طنزهای زیرپوستی، فضایی ایجاد میکند که ممکن است برای بعضی از مخاطبان به شدت جذاب و برای عدهای دیگر کاملا غیرقابل فهم باشد.
در واقع، صحت در این فیلم بدون هیچگونه تعارفی از کمدی و شوخیهای مرسوم در فیلمهای کمدی ایرانی استفاده میکند و آن را به نوعی به یک ویژگی شاخص بدل میکند.
فیلم با حضور بازیگران مطرحی چون بهرام رادان، پژمان جمشیدی، هوتن شکیبا، بیژن بنفشهخواه و هادی حجازیفر، توانسته است چهرههای شناختهشده سینما و تلویزیون را به خوبی در کنار هم جمع کند.
بهرام رادان که پس از سالها دوباره به دنیای کمدی وارد شده است، نقش متفاوتی از آنچه پیشتر از او دیدهایم را ایفا میکند.
پژمان جمشیدی که سابقه خوبی در کمدی داشته، به نظر میرسد همچنان یکی از بازیگران مورد اعتماد سروش صحت باشد. حضور او در کنار هوتن شکیبا که در نقشهای کمدی خود در سریالهایی چون «لیسانسهها» شناخته شده است، بار دیگر این احتمال را تقویت میکند صحت روی تواناییهای آنها در ایجاد لحظات طنز حساب کرده است.
بیژن بنفشهخواه که در سالهای اخیر در انتخابهای متفاوت و درخشانی حضور داشته، این بار نیز با بازی در «صبحانه با زرافهها» نشان میدهد توانسته به بلوغ بازیگری برسد و به خوبی در فضای طنز و فانتزی این فیلم حضور پیدا کند.
هادی حجازیفر هم که قبلا در پروژههای کمدی تجربه داشته، حالا در یک نقش متفاوت میتواند یکی از نکات قوت فیلم باشد.
یکی از نکات مهم «صبحانه با زرافهها» این است که فیلم بیشتر بر پایه فانتزی و ابزوردیسم یا پوچانگاری استوار است و کمتر به دنبال ساختارهای معمول درام یا کمدیهای رایج میرود.
فیلم به نوعی خود را از دنیای رئالیسم دور کرده و به سمت فضایی سورئال حرکت میکند. این ویژگی، همانطور که در نقدهای مختلف مطرح شده، میتواند برای برخی از مخاطبان به شدت جذاب و برای برخی دیگر به خصوص آن دسته که به سینمای جریان ساز و قابل فهمتر علاقه دارند، گنگ و غیرقابل قبول باشد.
با این حال، سروش صحت که با ساخت سریالهایی چون «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» و «جهان با من برقص» بیشتر از قبل شناخته شده است، به خوبی توانسته از این سبک برای انتقال مفاهیم انسانی، روانشناسی شخصیتها و تضادهای اجتماعی استفاده کند. این فیلم نیز از این قاعده مستثنی نیست و بسیاری از ارجاعات موجود در آن به نوعی به نگاه اجتماعی و فردی کارگردان به جهان اطرافش اشاره دارند.
«صبحانه با زرافهها» فیلمی است که به شدت وابسته به شخصیت کارگردان خود، سروش صحت است و نیاز به پیش زمینهای از آثار او دارد تا مخاطب بتواند با آن ارتباط برقرار کند.
برای کسانی که به سینمای فانتزی، ابزورد و سورئال علاقه دارند و با جهان ذهنی صحت آشنایی دارند، این فیلم میتواند تجربهای متفاوت و جالب باشد. اما برای دیگر مخاطبان، این اثر ممکن است کمی گیج کننده و حتی بیمحتوا به نظر برسد.
در نهایت، این فیلم همانطور که در میان منتقدان و تماشاگران مختلف واکنشهای متفاوتی داشته است، میتواند برای برخی جذاب و برای برخی دیگر کاملا ناکام باشد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
