پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

دومین فیلم حسین نمازی را یک کمدی سیاه می توان نامید چرا که با مقوله تلخی چون مرگ پدر خانواده شوخی کرده و تلاش دارد با دست گذاردن بر دردهای طبقه فرودست لحظات مفرحی ایجاد کند

به گزارش سینماسینما، بهمن عبداللهی در کافه دونده نوشت: دومین فیلم حسین نمازی را یک کمدی سیاه می توان نامید چرا که با مقوله تلخی چون مرگ پدر خانواده شوخی کرده و تلاش دارد با دست گذاردن بر دردهای طبقه فرودست لحظات مفرحی ایجاد کند. البته این به خودی خود واجد ارزش نیست بلکه خلق اثری درخشان به نوع پردازش داستان و ساخت بازمی گردد. به هر حال موضوعات موجود در جهان همیشه تازگی ندارند و آنچه می ماند نحوه بیان است و پیامی که ارسال می کند.
اینجا از نظر سازنده کمدی محملی است برای بیان ماجراهای فرودستانی در حاشیه شهر که لنگ پول خاکسپاری پدر بی ملاحظه شان هستند. اشکال کار هم از همین جا خود را نشان می دهد. اینکه یک مشت آدم علاف در خانواده قمرخانمی بی هدف دور خودشان می چرخند و معلوم نیست چرا هیچکدامشان هیچ چیز نشده اند و برای پول توجیبی یا پرکردن قفسه یخچالشان گرفتارند مضمونی آشنا برای تماشاگر ایرانی است. از «هیچ/عبدالرضا کاهانی» گرفته تا «خانه دیگری/ بهنوش صادقی» و «ابد و یک روز» و آثار دیگر همین آدم ها و همین مسائل بارها بازتولید شده اند. پس روی تازگی داستان خیلی نمی شود حساب کرد.
اما در بیان قصه مورد نظر (درگذشت پدری که نه عقل معاش داشته و نه ارثی باقی گذاشته جز یک حساب بانکی پوچ و گرفتاری خانواده و در ادامه هوار شدن مرده خورهای فامیل) حسین نمازی تلاش کرده به تناوب هم تماشاگر را بخنداند و هم به فکر وا دارد. البته جنس شوخی هایش بیشتر به شوخی های لفظی وابستگی دارد تا موقعیت ها. جنس بخش های جدی هم بیشتر مشابه آثار تلویزیونی است (که با شعار دادن و رهنمود دادن سعی در عبرت آموزی دارند). دو نوع موسیقی هم به کار گرفته شده اولی به سبک آثار امیرکوستوریکا (و خصوصا فیلم «گربه سیاه/ گربه سفید» که اتفاقاً آنجا هم یک جسد روی دست صاحبان عروسی باقی مانده) و آن دیگری برای لحظات ملودرام و رمانتیک.
فیلم قبلی نمازی؛ «آپاندیس» اثر خوبی بود در مقایسه قشر طبقه متوسط و طبقه فرودست. هر چه هست «شادروان» فیلم مبتذل و کم ارزشی نیست و پر است از لحظاتی خوبی که به کمک مجموع بازیگران (به خصوص سینا مهراد و بهرنگ علوی) و داستانک های خلق شده به وجود آمده اند. با این حال به سختی می توان آن را به عنوان اثری شاخص دانست.
امتیاز: ۲ ستاره از ۵ (متوسط)