سینماسینما، یاسمن خلیلی فرد:
چشیدن طعم موفقیت قطعاً برای هنرمندی چون نوید محمدزاده بسیار شیرین است اما نباید از یاد برد وقتی بازیگری به این سرعت و در این سن و سال به شهرت و اعتبار می رسد و کارهایش تا این حد مورد توجه واقع می شوند سختی های بسیاری هم بر وی تحمیل می گردد.
نوید محمدزاده که سال ها تجربه ی فعالیت در تئاتر را داشته و تجربه ی کارهایی چون مجری گری در تلویزیون و … را نیز در کارنامه ی خود دارد، با ایفای اولین نقش مهم خود در سینما در فیلم «عصبانی نیستم» بسیار دیده شد. پس از آن او را در فیلم هایی چون «سیزده»، «ناهید» و «لانتوری» دیدیم و دو فیلم «خشم و هیاهو» و «ابد و یک روز» نقاط اوج کارنامه ی وی بودند که نقش محسن در «ابد و یک روز » او را در بیست و نه سالگی به اولین سیمرغ بلورین خود رساند.
اما خرده ای که عموماً به این بازیگر جوان گرفته می شود، تشابه نقش های اوست؛ خصوصاً یک سری مختصات فیزیکی و رفتاری که در برخی نقش های او تکرار شده اند. کاراکتر فردی از قشر فرودست که عموماً هم عصبانی و پرخاشگر است و نوعی خروش و طغیان نسبت به شرایط و مناسباتی دارد که جامعه و خانواده به او تحمیل کرده اند. محمدزاده چنین نقش هایی را در فیلم هایی چون «لانتوری»، «ابد و یک روز»، «بدون تاریخ، بدون امضا»، «مغزهای کوچک زنگ زده» و تا حدودی «متری شیش و نیم» ایفا کرده است. اما آن چه شاید از دید بسیاری از منتقدین او پنهان مانده باشد، ظرایفی ست که او در ایفای هر یک از این نقش ها به صورت مجزا لحاظ کرده است؛ شاید محسنِ «ابد و یک روز» از بسیاری وجوه شبیه به ناصر خاکزادِ «متری شیش و نیم» باشد اما محمدزاده به شکل هوشمندانه ای دست به نوعی آشنایی زدایی در کارهایش می زند تا گرچه او را در هر یک از این نقش ها می بینیم اما هرگز به دیدن او در شرایطی مشابه عادت نکنیم و بپذیریم که او می تواند به همه ی این مردان با خاستگاه مشترک و خصوصیات زیستی- رفتاری مشترک ویژگی های منحصر به فردی ببخشد و کاری کند که هر بار یک نوید محمدزاده ی جدید را ببینیم.
محمدزاده از آن دسته از بازیگرانی ست که همیشه بخشی از خود را به نقش هایش اضافه می کند و شاید این که خیلی ها او را بازیگری با ایفای نقشهای تکراری می پندارند به این امر نیز بازگردد. محمدزاده جز در دو فیلم «سرخپوست» و «خفه گی» که بازی های کنترل شده تری را در آن ها داشته، در دیگر فیلم هایش سعی بر حذف خود نمی کند. این ویژگی شاید در نگاه کلی چندان خوشایند نباشد اما می توان آن را نوعی مولفه در سینمای محمدزاده به حساب آورد؛ مولفه ای که بسیاری از بازیگران بزرگ ایران و جهان نیز آن را داشته اند. در عین حال، نوید محمدزاده می تواند تمام رواید روزمره را از حرکات و رفتارهای خود بزداید. همین ویژگی باعث شده او فرصت کند تا در هر فیلم و برای هر یک از شخصیت هایی که ایفایشان کرده یک زندگی کامل و مستقل را ارائه کند.
شیوه¬ ی بازیگری نوید محمدزاده در هشتاد درصد فیلم هایش برونگراست. این که او بیشتر برای این دسته از نقش ها انتخاب می شود شاید دست خودش نباشد. اما این که کارگردانی چون نیما جاویدی، مسیر پیموده شده توسط فریدون جیرانی را برای شکستن الگوی ثابت و تکراری ای که همواره از محمدزاده دیده بودیم تکامل می بخشد و او را برای بازی در نقشی درونگرا و بسیار متفاوت انتخاب می کند جای تحسین دارد. نوید محمدزاده در «سرخپوست» شیوه ی بازیگری کاملاً درونگرایی را اتخاد می کند. او برای نزدیک شدن به کاراکتر سرگرد جاهد نقش را از خود عبور می دهد و آن قدر آن را صیقل می دهد تا فراموش کنیم “نوید محمدزاده” ایفاگر آن است. می تواند مدعی بود نوید محمدزاده در «سرخپوست» از بازیگری غیرفاصله گذار به بازیگری فاصله گذار تبدیل شده و این، شاید بزرگترین چرخش در کارنامه ی او باشد که امیدوارم ادامه پیدا کند.
در مقابل، نوید محمدزاده ی «متری شیش و نیم» هم از این جهت با دیگر محمدزاده های بزهکار متفاوت است که او یک قاچاقچی ثروتمند است، درست برخلاف آن چه که در «ابد و یک روز» و «لانتوری» و «سیزده» بود. او در این فیلم جذاب، در الگوی غیررایجی قرار است با شخصیت پلیس فیلم به زورآزمایی بپردازد. بار عمده ی دوئلی که در «متری شیش و نیم» شاهدش هستیم، بر دوش دو بازیگر اصلی آن یعنی پیمان معادی و نوید محمدزاده است؛ نوید محمدزاده ای که به نظر من باز هم نقشی متفاوت را انتخاب کرده است.
نوید محمدزاده این روزها شاید موفق ترین بازیگر جوان سینمای ایران باشد؛ بازیگری که علاوه بر تجربیات متفاوت و متعدد نقش آفرینی اش در سینما، تجربه ی داوری در جشنواره ی جهانی فیلم فجر را نیز پشت سرگذاشت و این نشان دهنده ی موقعیت قابل اعتنا و اعتبار او در سینمای ایران است؛ اعتباری که امید می رود قدرش را بداند. نوید محمدزاده در جشنواره ی فیلم فجر اعلام کرد که قصد دارد برای مدتی بازی نکند و برای سال آینده فیلمی را در جشنواره نداشته باشد. نمی داند تا چه حد می تواند به این پیمان وفادار بماند اما گزیده کاری برای بازیگری که تا این حد درخشیده، امری واجب و در عین حال عاقلانه است و نشئت گرفته از درایت او در این مدت است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «جنگل آسفالت» با بازی نوید محمدزاده و فرشته حسینی
- ماجرای بازیگری که در انتظار نوید محمدزاده بود؛ «من نوید نیستم!» به اجرا بازگشت
- دو جایزه جشنواره نیویورک برای «شب، داخلی، دیوار»
- جایزه بزرگ جشنواره کورش به «آیههای زمینی» رسید/ معرفی برگزیدگان
- حضور «شب، داخلی، دیوار» در آستانه اکران جهانی در جشنواره «کمرا ایمیج»
- رهایی در اوهام/ نگاهی به فیلم «تفریق»
- راهیابی «سیزده سالگی» به جشنواره مورد تایید اسکار و بفتا
- «تفریق»؛ به علاوه باران
- «تفریق» مانی حقیقی قاچاق شد
- ابد و صد روز/ نگاهی به فیلم «برادران لیلا»
- جایزه اصلی جشنواره ژنو به «شب، داخلی، دیوار» رسید
- اکران فیلمی با بازی نوید محمدزاده در جشنواره حقوق بشر ژنو
- «شب، داخلی، دیوار» در فهرست نامزدهای جوایز آسیا پاسیفیک
- نشست «شب، داخلی، دیوار» در ونیز برگزار شد/ وحید جلیلوند: بدون دوقطبیها «گفتگو» بهتر شکل میگیرد
- اولین نمایش عمومی «شب، داخلی، دیوار» امروز در ونیز
نظرات شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- چهار مستند ایرانی در جشنواره هات داکس
- به انتخاب تماشاگران و به یاد شانتال آکرمن؛ ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن جایزه جدید میدهد
- رقابت «آنیتا، گمشده در اخبار» در جشنواره استانبول
- پایان تور کنسرت علیرضا قربانی در تهران
- تلفیق شادی و شایستگی؛ نگاهی به برنامه «آی نسیم سحری عید شد»
- همکاری دوباره با یونیورسال؛ کیلین مورفی وارد ماجراهای جنجالی زغال سنگ آمریکا شد
- نگاهی به سریال افعی تهران
- علی اصغر رضایی نیک درگذشت
- ۱۰ روز مانده به شروع اجرا؛ نمایشِ بهرام افشاری ۲ میلیاردی شد
- برنامه تعطیلی سینماها در شبهای قدر
- به کارگردانی مهیار علیزاده؛ بازیگران نمایش «و تو هم برنگشتی» معرفی شدند/ اولین حضور شمس لنگرودی در تئاتر
- کنسرت «علیرضا قربانی» / گزارش تصویری
- بهار «مولوی» با متن محمد چرمشیر آغاز میشود
- شروع فیلمبرداری فیلم «پیکی بلایندرز» از ماه سپتامبر با حضور کیلین مورفی
- الهه نوبخت داور بخش اصلی جشنواره هلند شد
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- تلاش برای تحریف تاریخ/ نگاهی به فیلم «پرویزخان»
- فریاد، فضیلت است/ یادداشتی بر فیلم «داگویل» با نگاهی به پرفورمنس «ریتم صفر» مارینا آبراموویج
- جورج میلر با «فیوریوسا» به کن میرود
- نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم با حمایت همراه اول در حال برگزاری است
- سفری به سوی ناشناخته ها
- فرامرز اصلانی درگذشت
- پوسترهای ۲ بخش جنبی جشنواره کن منتشر شدند
- جان تراولتا در یک فیلم درجه ۳ دیگر بازی کرد/ نمایش در آوریل
- عیدی همراه اول با سبدی از محصولات دیجیتال
- احمدرضا عابدزاده از عوامل «پرویز خان» شکایت کرد
- صدور پروانه نمایش غیرسینمایی برای ۴۱ اثر
- اجرای طرح «اکران شبانه» سینماها در تعطیلات نوروز
خیلی خوب بود آفرین.